چه بخواهم؟
گنجینه‌های رجب(14)
«اعطنی بمسئلتی ایاك جمیع خیر الدنیا و جمیع خیر الاخره:
عطا كن به من در مقابل خواهش و خواسته ام همه خیر دنیا و همه خیر آخرت را.»
تا اینجای دعا هر چه گفته شده در واقع زمینه سازی و مقدمه چینی بود برای بیان حرف اصلی كه عبارت است از این مطلب مهم؛ خوب حالا از خدا چه بخواهیم و چگونه بگوییم؟
این كه انسان حواسش موقع اعلام خواسته و نیاز جمع باشد و خود را گم نكند و یا كم و كسر نگوید كه بعداً مایه پشیمانی شود خیلی مهم است. شاید بارها برای شما پیش آمده باشد كه با كسی حرفی، صحبتی داشته‌اید اما بعد با خود گفته باشید كه ای كاش این و آن را هم می‌گفتم یا نمی‌گفتم. در اینجا نیز با همان لحن و حالت گدایی آستان ربوبی می‌گوییم عطا كن؛ چون فقط اوست كه می‌تواند این خواسته را برآورده سازد. این كه برخی از بزرگان می‌گویند از خدا كم نخواهید در ظاهر ممكن است جمله ساده ای باشد ولی واقعاً كارساز است چون خداوند متعال فرموده: اجابت می‌كنم همه خواسته‌های دعا كننده را در هر حالتی و در هر زمانی (اجیب دعوة الداع اذا دعان)؛
یك نكته دیگر در این فراز دعا اینكه دوبار كلمه «جمیع» آمده، یعنی هم برای دنیا و هم برای آخرت و بدین ترتیب هیچ نعمتی را كم و كسر نگذاشته است؛ به این می‌گویند خواستن و طلب نمودن حقیقی.
ادامه دارد ...
