پاداش 10 برابر
گنجینه‌های رجب(12)
و آمن سخطه عند كل شر: و در امان هستم از هر نوع شر و بدی برخاسته از خشم و غضب او.
در طول زندگی، برخی اوقات دچار شر و بدی دیگران می‌شویم. یعنی از شر افراد در امان نیستیم. مثل دعواها، سرقت‌ها، مردم آزاری‌ها و اذیت‌ها و ...
به نظر بعضیها جواب های، هوی است. یعنی اگر به كسی بی‌احترامی كنیم، تهمت بزنیم، ناسزا بگوییم، در مقابل، جوابی شبیه به آن و یا بدتر از آن را دریافت خواهیم كرد.
اما رابطه شر و بدی ما با خداوند این گونه نیست. چون اگر ما فرد بد و گناهكاری باشیم، خداوند از در بدی و شر بر ما وارد نمی‌شود و بر مقدار و شدت آن نمی افزاید. بلكه حساب اعمال زشت ما به همان اندازه‌ای كه باید عقوبت شود ثبت و ضبط می‌گردد. در حالی كه اگر اعمال نیك و خوب انجام دهیم، ده برابر آن را جزا و پاداش می‌دهد:
«من جاء بالحسنة فله عشر امثالها... ؛ هركس كار خوبی انجام دهد، ده برابر پاداش دریافت دارد.» (انعام/160)
و حتی بالاتر از این، گاهی لطف و كرم و سخاوت خداوند در مقابل عمل خیر و نیكوی ما طوری است و به اندازه‌ای است كه پاداش آن خارج از حساب و شمارش است.
بنابراین، ما از ناحیه خداوند در امنیت و پناه هستیم و او شر و بدی به ما نمی‌رساند.
در اینجا این سوال پیش می آید كه پس چرا ما از جهنم می‌ترسیم و جهنم برای چیست؟
اگر جهنم و عقوبتی دردناك برای ما ترسیم شده است، در واقع انعكاس اعمال بد ماست، ما چطور وقتی دروغ می‌گوییم و یا عمل زشتی مرتكب می‌شویم، پشیمان شده و خود را ملامت می‌كنیم و لذتی از كار خود نمی‌بریم و در حقیقت برای خود جهنم درست می‌كنیم و به دام می‌افتیم ... آن دنیا هم، جهنم آیینه اعمال زشتی است كه مرتكب شده‌ایم.
از سوی دیگر، خداوند متعال، خالق ماست و خالق نیازی ندارد كه به مخلوق خود شر و بدی برساند. چون تمام حیات و داشته های مخلوق از اوست و مخلوق قدرت و توانایی مقابله با خالق را ندارد، پس تصور این كه اگر بلایی، مصیبتی، حادثه‌ای بر سر ما می‌آید، مقصر خداوند است یا خدا می‌خواسته عمداً به ما ضرری برساند، حرف و خیال باطلی است و ما باید به حال و روز و اوضاع خود نگاه كنیم كه چه كرده‌ایم كه اینگونه نصیبمان شده است.
گفتا زكه نالیم كه از ماست كه بر ماست
پس امید به خدای بزرگ در تمامی لحظات داشته باشی زیرا در دعا امام علیه‌السلام به ما آموخته‌اند كه حتی در لحظاتی گناه هم می‌نمایی از لطف الهی در حق خودت ناامید نباش.
و خدایا! این من هستم، بنده روسیاه تو، در ماه تو، امیدوار به عطای بی‌حساب تو ...
ادامه دارد ...
