ای امید من
گنجینههای رجب(11)
یا من ارجوه لكل خیر: ای كسی كه در هر امر خیری به تو امید دارم.
انسان موجودی است كه با امید و انگیزه و هدف زنده است. انسان آگاه سعی میكند كارهای خودش را به خدا متصل كند. بخصوص آن كه كارهای ما؛ خیرات و خوبیها هم باشند. مثل این كه اگر نعمتی در دنیا نصیب ما میشود، آن را از خدا بدانیم و بگوییم (هذا من فضل ربی) و اگر مصیبت و گرفتاری هم پیش میآید، صبر و مقاومت داشته و از خدا طلب یاری و رفع مشكل نماییم.
بسیاری از آیات قرآن كریم نیز محتوای امید آفرین و تشویق كننده دارند. در آیات گوناگون آمده است كه در قبال انجام عمل نیك و پرهیز از گناهان، بهشت و نعمتهای جاودان به ما عطا میكنند.
بنابراین گره زدن تمامی امور خیر و نیك به لطف خداوند (توكل) و درخواست مساعدت و كمك از او، ویژگی بزرگی است كه ما باید به آن توجه داشته باشیم.
در دعا آمده ( لكل خیر) یعنی همه خوبیها و نگفته یك خیر یا دو خیر بلكه تمام امور خیر و این نكته مهمی است. در واقع دل سپرده كسی است كه نگذارد نقطه وصل او به منبع فیض یعنی خداوند متعال دچار قطعی شود.
به عبارت دیگر دل سپرده به درگاه ذات اقدس الهی همواره اینگونه بر لب دارد كه:
«حیاتی و مماتی لله رب العالمین ؛ تمامی زندگی و مرگ من برای خدای هر دو جهان است.» (انعام/162)
بنابراین، ما تلاش میكنیم، برنامه ریزی میكنیم، برای خود هدف و آیندهای را ترسیم مینماییم و سعی میكنیم از فرصتها استفاده كنیم و در طریق خداوند قدم برداریم و … و در نهایت همه اینها را متصل میكنیم و به خداوند واگذار میكنیم و از او طلب یاری مینماییم.
ادامه دارد ...