یك برگه امتحانی
غبطه ممدوح نسبت به مال دنیا
آیا اینكه از خدا درخواست پول و مادیات داشته باشم، اشكالی دارد؟
نعمت‌های دنیا مخصوص كفّار نیست، بلكه برخی بزرگان و اولیای خدا هم نعمت‌های زیادی در اختیار داشته‌اند؛ مثلا حضرت سلیمان علیه‌السلام. در احوال آن حضرت آمده كه جن و انس و حتی حیوانات وحشی و پرندگان هم در اختیارش بودند. بنابراین، چنین نیست كه هركسی نعمتی دارد، حتماً آدم بدی است و این نعمت‌ها مایه عذاب او خواهد شد، بلكه این گونه نعمت‌ها اسباب آزمایش‌اند؛ برخی از آن سربلند بیرون می‌آیند و برخی سرشكسته. كسانی كه خدا را فراموش نكنند و از آن برای آخرتشان بهره گیرند سربلند خواهند بود و كسانی كه در جمع كردن این اموال و استفاده از آنها موازین شرع را رعایت نكنند سرشكسته هستند. بنابراین عیبی ندارد كه انسان از خدا بخواهد از اموال دنیایی در اختیار او قرار دهد تا در راه آخرت خود از آن استفاده كند. نعمت‌هایی كه در دست مؤمنان است، اگر موجب غبطه ما بشود در این كه آنها را در راه خدا صرف می‌كنند، اشكالی ندارد؛ آنچه خطرناك است این است كه به داشته‌های كسانی كه از آن برای آخرت خود استفاده نمی‌كنند حسرت بخوریم.
خوشا به حال آن كه آرزوهای دروغین و آرزوهای غیرواقعی فریبش نداد!
نعمت‌هایی را كه خدا در اختیار دیگران قرار می‌دهد چنان ارزش ندارد كه بخواهیم به آنها خیره شویم و دل ببندیم. بله، اگر انسان از راه صحیح مالی به دست آورد و در راه خدا هم مصرف كند خوب است، اما خود مال ارزش دل بستن ندارد، بلكه صرفاً یك وسیله آزمایش است، یك برگ امتحان است و ارزش آن بستگی به این دارد كه در آن چه پاسخی بنویسیم.
پس «خوشا به حال بنده‌ای كه نسبت به گنه كاران غبطه نخورد برای آنچه از نعمت‌ها و زیورهای دنیا به ایشان داده شده است! خوشا به حال بنده‌ای كه آخرت را برگزید و در راه آن كوشش نمود! خوشا به حال آن كه آرزوهای دروغین و آرزوهای غیر واقعی فریبش نداد!»
مصباح یزدی، محمدتقی، پندهاى امام صادق(علیه السلام) به ره‌جویان صادق، با اندکی تصرف.
