دختر پیامبر در بستر بیمارى
پس از این وقایع دردناك، فاطمه علیهاالسلام بیمار و رنجور در بستر بیمارى، در انتظار فرا رسیدن وعده پدر و ملحق شدن به ایشان بود و هر زمان كه بر سر قبر رسول خدا صلىاللهعلیهوآله مىرفت با او چنین نجوا مىنمود: «یا أَبَتاهُ! بَقیتُ و الِهةً وَ حَیْرانَةً فَریدَةً قَدِ انْخَمَدَ صَوْتی وانْقَطَعَ ظَهْرى(1)؛ پدر جان! [بعد از تو] بىكس و تنها شدم، حیران و محروم ماندهام، صدایم به خاموشى گرائید و پشتم شكست.»
و همچنین در شعرى كه منسوب به آن حضرت است مىفرمود:
صُبَّتْ عَلَىَّ مَصائِبُ لَوْ أَنَّها صُبَّتْ عَلَى الأَیّامِ صِرْنَ لَیالِیا
«[بعد از تو اى پدر] آنقدر مصائب بر من فرو ریخت كه اگر بر روزگار [روشن] فرو مىریخت به صورت شبها [ى تیره و تار] در مىآمد.»(2)
هنگامى كه آن بانوى مظلوم در بستر بیمارى بود، عدهاى از زنان مدینه به دیدارش آمدند و حال ایشان را جویا شدند. در پاسخ فرمودند: «أَصْبَحْتُ وَاللهِ عائِفَةً لِدُنیا كُنَّ قالِیَةً لِرِجا لِكُنَّ لَفَضْتُهُمْ بَعْدَ أَنْ عَجَمْتُهُمْ و شَنَأتُهُمْ بَعْدَ أَنْ سَبَرْتُهُمْ فَقُبْحا لِفُلُولِ الحَدِّ واللَّعْبِ بَعْدَ الجِدِّ و قَرْعِ الصَّفاةِ و صَدْعِ القَناةِ و خَطَلِ الآراءِ و زُلَلِ الاْءَهواءِ وَ بِئْسَما قَدَّمَتْ لَهُمْ أنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللهُ عَلَیْهِمْ و فِىِ العَذابِ خالِدُونَ(3)؛ به خدا سوگند شب را به صبح رساندم در حالى كه از دنیاى شما متنفّرم، مردان شما را دشمن مىشمارم و از آنها بیزارم، آنها را آزمودم و دور افكندم، و امتحان كردم و مبغوض داشتم. چقدر زشت است شكسته شدن شمشیرها (سكوت در برابر غاصبان) و بازى كردن بعد از جدیت (و به شوخى گرفتن سرنوشت اسلام و مسلمین) و كوبیدن بر سنگ (كار بىحاصل كردن) و شكافته شدن نیزهها (تسلیم در برابر دشمن) و گمراهى افكار و لغزش ارادهها و چه بد چیزى پیش از خویش (براى سراى آخرت) فرستادند كه خدا بر آنها غضب كرد و در عذاب الهى جاودانه خواهند بود.»
إربلى از مورخین بزرگ شیعه در اینباره مىگوید: سخنان حضرت فاطمه علیهاالسلام در بستر بیمارى نشان دهنده شدت اندوه و بزرگى مصیبت و نهایت شكوه ایشان از كسانى است كه در حق او ظلم كردند و او را از حقش منع نمودند.(4)
پینوشتها:
1. بحارالأنوار، همان، ج43، ص175.
2. زندگانى فاطمه زهرا، جعفر شهیدى، دفتر نشر اسلامى، ص144؛ زندگانى حضرت فاطمه زهرا، همان، ص80.
3. بحارالانوار، همان، ج43، 159؛ أمالى طوسى، مجلس 13، ح55.
4. كشف الغمّة، همان، ص132.
منبع:
مجله مبلغان، شماره 56، علی تقوی .
