تبیان، دستیار زندگی
پدر بزرگ حکیم الهی از افراد خوشنام شهرستان قمشه به شمار می‏رفت که در انجام امور خیر شهرتی به سزا داشت. آب انبار و پل حاج عبدالحمید و مدرسه علمیه حاج عبدالحمید از باقیات صالحات ایشان در شهر قمشه است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ستاره قمشه

گل

فرزانگان شیعه با توضیح و تبیین حقایق و انتشار مکارم به رشد جامعه و بالندگی و پویایی انسانها کمک شایان توجهی کرده و به رغم محرومیتها و مشقّات فراوان عمر با برکت خود را در راه احیای فضایل صرف نموده‏اند. آنان مصداق این فرمایش حضرت امام صادق(علیه‌السلام)اند که:

« رحم اللّه قوما کانوا سراجا و منارا، کانوا دعاة الینا باعمالهم و مجهود طاقتهم».(1)

یعنی خداوند رحمت خویش را شامل حال افرادی نماید که چون چراغ فروزان و مشعل منور راه دیگران را روشن ساخته‏اند و با کردار خویش مردمان را به طریق ما فرا خواندند و با تمامی توان حق را معرفی کردند.

« حکیم میرزا مهدی الهی قمشه‏ای» از تبار چنین فرزانگانی است که از قله توحید و کوهستان یکتاپرستی جویبارهای با صفا و چشمه‏های پرطرواتی را به سوی دشت انسانیت جاری ساخت تا درستی و راستی و فضیلت در سرزمین تشنه معرفت به شکوفایی و باروری رسد.

این عارف ربانی و مفسر و مترجم قرآن که آیت حق و اسوه وارستگی و اخلاص شناخته می‏شود در آثار منظوم و منثورش الهام از معارف قرآنی و احادیث خاندان عصمت(علیه‌السلام) مشاهده می‏شود و نگاشته‏های نیکویش با پندها و مواعظ و حکم اخلاقی آمیخته و تشنگان اندیشه‏های ناب را به سوی مناقب اهل بیت(علیه‌السلام) و سیره سرشار از معنویت ایشان توجه می‏دهد و فرهنگ پرفروغ آن ستارگان آسمانی را با جانها و روان‏ها به صورتی جذاب در می‏آمیزد و خردها و فطرتها را با حکمتهای عالی تشیع آشنایی می‏دهد.

نیاکان، خاندان و خانواده

اجداد حکیم میرزا مهدی الهی قمشه‏ای از سادات بحرین و از بزرگان علم و معرفت و حافظان قرآن به شمار می‏رفته‏اند.

(2) گفته می‏شود که در دوران حکومت نادرشاه که سادات را تحت شکنجه و فشارهای شدید قرار می‏دادند نیاکان حکیم مخفیانه از بحرین به شهرستان قمشه از توابع استان اصفهان مهاجرت می‏کنند و سیادت خود را به دلیل اختناق حاکم مخفی می‏نمایند. عموزادگان آن حکیم به سیادت صحیح معروفند امّا ایشان احتیاط می‏کردند.(3)

علامه حسن زاده آملی می‏نویسد:

آن بزرگوار از سادات بحرین و از بیت علم و عرفان و زهد و تقوا بود. بارها به این بنده می‏فرمود: اصلا از سادات بحرینم ولی چون در کسوت متعارف فعلی شناخته شده‏ام از تبدیل عمامه سفید به سیاه خودداری می‏کنم!(4)

حکیم الهی قمشه‏ای در شرح حال منظومی که برای خود گفته به این مسأله اشاره دارد:

نیاکان بُوَدم از سادات بحرین ز حفّاظ قرآن قرّاء دفتر

زمانه خواندشان در شهر قمشه بدور نادر آن مرد دلاور(5)

دست خطی از آن مرحوم بر جای مانده که سلسله شریف خاندانش را برای برادرزاده‏اش به صورت ذیل به نگارش در آورده است:

« میرزا مهدی بن حاج ملاابوالحسن بن حاج عبدالمجید بن حاج محمدرضا بن حاج عبدالملک بن حاج شیخ جعفر السید البحرینی رحمهم اللّه تعالی».(6)

پدر بزرگ حکیم الهی از افراد خوشنام شهرستان قمشه به شمار می‏رفت که در انجام امور خیر شهرتی به سزا داشت. آب انبار و پل حاج عبدالحمید و مدرسه علمیه حاج عبدالحمید از باقیات صالحات ایشان در شهر قمشه است.

وی قبل از آنکه میرزا مهدی الهی دیده به جهان گشاید طی رؤیایی صادق مشاهده کرده بود که ملامحمد مهدی ابن ابی الفتوح قمشه‏ای( از دانشوران در گذشته این دیار) از هودجی از آسمان بر زمین فرود می‏آید و به اتاق ایشان وارد می‏شود. از آن پس ایشان بارها نزد پدر میرزا مهدی آمده، از عیال وی که در انتظار مولود تازه‏ای بود عیادت می‏نمود و بی‏صبرانه در انتظار میلاد آن فرزند لحظه‏شماری می‏کرد و پیوسته می‏گفت: « این نوزاد نامش محمد مهدی است و در زمره علمای بزرگ خواهد گردید».

سرانجام انتظارها به سر رسید و در سال 1319قمری و بنا به نقلی بهسال 1320ستاره پرفروغ این خانواده هویدا گردید.

(7) و دوستداران وارستگی را در موجی از شعف و سرور فرو برد. نامش را مهدی نهادند و بعدها که در خرد و حکمت و تدریس معارف دینی و فرهنگ تشیع سرآمد اقران گشت و فروغ ایمانش تابیدن گرفت به محی الدین ( زنده کننده معارف دینی) ملقب گردید و در شرع و ادب تخلص الهی برای خود برگزید. چنانچه خود در بیتی بدین الفاظ اشاره دارد:

« الهی» طبع و « مهدی» نام و در عشق

لقب گردید « محی الدین» منوّر

پی نوشت ها:

1- الحیاة، محمدرضا حکیمی و محمد حکیمی، ج اول، ص.298

2- مجله پیام انقلاب، شماره مسلسل 168ص.32

3- خوشه‏ها، طیبه الهی قمشه‏ای(تربتی)، ص 131و.132

4- نامه‏ها و برنامه‏ها، آیةاللّه حسن زاده آملی، ص.80

5- نغمه عشّاق الهی قمشه‏ای، ص 367و نیز نغمه حسینی، ص.215

6- مجله پیام انقلاب، همان شماره، همان صفحه.

7- الذریعه، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج 24ص 237و نیز همین مأخذ، ج 13ص.289

 غلامرضا گُلی زواره

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.