مصاحبه با نخبگان جوان

در راستای معرفی و مصاحبه با نخبگان بر آن شدیم  تا مصاحبه ای با سه تن از برگزیدگان جشنواره خوارزمی انجام دهیم. در اولین گفتگو از جمشید غفرانی( عضو انجمن نخبگان ایران ) ، شاهین غازی بیات و پویا نجفی ( اعضای باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی ) دعوت كردیم تا در مؤسسه اطلاع رسانی تبیان حضور به هم رسانند. آنان نیز دعوت ما را پذیرفتند. گفتگوی صمیمانه ای كه با آنها ترتیب دادیم، در زیر به نظر شما می رسد.

تبیان : از خودتان بگویید

جمشید غفرانی:

من متولد 1362 هستم . دیپلم دارم و تاكنون 54 اختراع داشته ام. از همان دوران ابتدایی به مباحث فضانوردی و نجوم علاقه داشتم و در این زمینه مطالعه می كردم. در دوره راهنمایی به شیمی علاقه مند شدم تا آنجا كه با وسایلی چون شیشه خالی و شلنگ سرم و ... آزمایشاتی براساس آزمایش های كتاب علوم انجام می دادم. در دوره دبیرستان چند رشته عوض كردم و در زمینه های مختلف ، مطالعه و نیز كارهایی انجام دادم. اولین اختراعم چهار- پنج سال پیش بود و دقیقاً یادم نیست كه چه بود. ولی آخرین اختراعم كه چند ماه پیش به ثبت رسید، دستگاه مایكروویو خورشیدی بود.شاهین غازی بیات: متولد 1362 هستم. از همان دوره  كودكی هرچه به دستم می رسید می خواندم. در دوره راهنمایی یك آزمایشگاه شخصی داشتم و آزمایش های كتاب های علوم را انجام می دادم. یادم هست یك بار در پی آزمایشی كه انجام دادم چهار تا از شیشه های خانه شكست ولی به هر حال من دست بردار نبودم. قصد داشتم در رشته ی تجربی ادامه ی تحصیل بدهم. امّا به پیشنهاد یكی از اساتید تصمیم گرفتم یك ترم در رشته ریاضی فیزیك  تحصیل كنم. آنجا بود كه فهمیدم به فیزیك بیشتر علاقه دارم. در همان زمان در  آزمایشگاه فیزیك رتبه اول منطقه پنج را  گرفتم. اختراع من هم ساختن رادیاتور بدون رسوب با 50% صرفه جویی در مصرف سوخت و انتقال انرژی از طریق تابشی است.

پویا نجفی:

دانشجوی رشته برق هستم. كارهای مختلفی انجام داده ام كه تقریباً همه آنها پروژه های رباتیك بوده و اختراعی به ثبت نرسانده ام. پروژه های من بیشتر ابداعی و ابتكاری بوده. تاكنون سه نوع ربات مختلف ساخته ام كه در جشنواره خوارزمی و در جاهای دیگر ارائه داده ام. آخرین پروژه ای كه داشتم، مربوط به ساخت رباتی بود برای كار در  نیروگاه هسته ای.

تبیان: در مورد اختراعتان و نحوه كاربرد و كارایی آن توضیحاتی بفرمایید.

جمشید غفرانی:

آخرین اختراع من كه دستگاه مایكروویو خورشیدی بود، در نظر اول خیلی ساده و مثل مایكروویوهای موجود به نظر می رسد ولی تفاوت عمده این دستگاه با دیگر مایكروویو ها در این است كه این دستگاه با انرژی خورشیدی كار می كند. در بدنه این دستگاه ، آلومینیوم  به كار رفته و به همین دلیل بسیار سبك است یعنی فقط 5/3 كیلو وزن دارد. در مایكروویوهای موجود یك ترانس خیلی قوی و سنگین وجود دارد. من این ترانس را حذف كردم و روی موج كار كردم. یعنی موج را از حد میكرو موج به نانو رساندم. تا یك ساعت شارژ دارد و می تواند 10 تا 12 لیتر یك غذای دیرپز را بپزد. برق هم مصرف نمی كند و بدون لامپ شارژ می شود. تاكنون هم به دلیل مشغله كاری و مشكلاتی كه وجود دارد نتوانسته ام آن را به ثبت برسانم.شاهین غازی بیات: من خیلی سرمایی هستم. در منزل همیشه پاهایم را كنار رادیاتورقرار می دادم. همان طور كه می دانید زیر رادیاتور سردتر از بالای آن است. این برای من مسئله شد. تصمیم گرفتم رادیاتوری بسازم كه بالا و پایین آن درجه حرارت یكسان داشته باشد. از سیستم گردش خون بدن انسان و از كاوش در طبیعت به چیزهایی دست یافتم. آزمایشاتی انجام دادم و دیدم تئوری آن درست است. آن را به صورت عملی پیاده كردم و توانستم رادیاتوری بسازم بدون رسوب با صرفه جویی 50% در سوخت كه انرژی آن از طریق تابشی منتقل می شد مثل عملكرد بخاری برقی،  با این تفاوت كه داخل آن آب جریان دارد. بازدهی بالا رفت در حالی كه هیچ چیزی در موتور خانه تغییر نكرد. با این طرح ، من رتبه استانی را گرفتم. اما در مرحله كشوری طرح من را رد  كردند ، به این دلیل كه گرمای زیاد آن ممكن است دست كسی را بسوزاند. تاكنون هم نتوانسته ام آن را به مرحله تولید برسانم چون هزینه زیادی می طلبد.

پویا نجفی

: شبكه چهار، در برنامه ای علمی، آزمایشگاهی در ایران را نشان می داد كه در آن با مواد رادیو اكتیو آزمایشاتی انجام می دادند. چون این مواد برای انسان مضرّ است، یك دیواره دو جداره  درست كرده بودند كه شیشه مخصوصی داشت و داخل آن سرب وساروج ریخته بودند و قطر آن نزدیك سه متر بود.اهرمی داخل این دیوار قرار داشت كه مواد را جابه جا می كرد و در اختیار آزمایش كنندگان قرار می داد. در آن لحظه به فكرم رسید كه یك ربات می تواند خیلی بهتر و راحت تر این كار را انجام دهد. با توجه به پیش زمینه قبلی و كارهایی كه در زمینه ربات ها داشتم. طرح ساخت رباتی را ارائه دادم كه قابلیت جابه جایی مواد رادیو اكتیو را داشت و علاوه بر این از طریق بی سیم با كاربر كه در اتاق دیگری و به دور از خطرات مواد قرار داشت ارتباط برقرار می كرد و تمام شرایط آزمایشگاه از قبیل، درجه حرارت و .... را در اختیار فرد قرار می داد و از دور قابل كنترل بود.

چقدر به تخصص گرایی اعتقاد دارید. آیا معتقدید كه تخصص یك فرد در اختراع وسیله ای 100 درصد نقش دارد؟

جمشید غفرانی:من 5 درصد به تخصص گرایی اعتقاد دارم. در واقع تخصص گرایی برای تقلید خوب است. چون چنین افرادی دنبال استانداردها هستند. اهل ریسك نیستند. سعی نمی كنند چیزی از خودشان ارائه دهند یا چیزی را تغییر دهند. من به شخصه از رشته های مختلف درسی بهره گرفتم و آنها را در كنار هم قرار دادم تا توانستم وسیله ای بسازم.

شاهین غازی بیات

: من هم 50 درصد تخصص گرایی را قبول دارم. تخصص داشتن به تنهایی كافی نیست اما روند كار را بالا می برد.

پویا نجفی:

در بعضی جاها خوب است و در بعضی جاها،  خیر. تبیان : رمز موفقیت خود را در چه می دانید؟

جمشید غفرانی:

پشتكار و به قول دوستان سماجت ، و در كنار آن تخصص . به نظر من اگر كسی اراده داشته باشد، با همین امكانات محدود هم می تواند به نتیجه برسد.شاهین غازی بیات: سماجت و پشتكار زیاد. من اگر دست به كاری بزنم تا آن را به سرانجام نرسانم آرام و قرار نمی گیرم.

پویا نجفی:

من عامل موفقیتم را حمایت و همراهی خانواده ام می دانم. به نظر من اگر كسی علاقه و استعداد داشته باشد؛ ولی خانواده حمایتش نكنند راه به جایی نمی برد.

تبیان : آیا مشكلاتی در سر راه ثبت اختراع یا ارائه طرح هایتان داشتید؟

جمشید غفرانی: متأسفانه من برای ثبت اكثر اختراعاتم با مشكل مواجه بوده ام. برای تولید و ارائه آنها هم كسی یاری نمی كند.

شاهین غازی بیات

: اختراع من تا به حال به خط تولید نرسیده چون كسی پشتوانه آن نبود. به هر كجا رفتم یا آشنا می خواست یا بودجه كه من هیچ یك را نداشتم.پویا نجفی:متأسفانه در ایران از طرح هایی كه تكنولوژی خاصی دارند، استفاده نمی كنند و سرمایه ای صرف نمی شود. در ایران بیشتر به تحصیل اهمیت می دهند تا تحقیق و پژوهش . كشورهای دیگر از نخبگان كشور دعوت می كنند و بیشترین امكانات هم در اختیارشان قرار می دهند؛ ولی در ایران متأسفانه این جوانان دست كم گرفته می شوند. به همین دلیل اكثر نخبه ها ترجیح می دهند به خارج بروند.

ساروج :مخلوطی است از آهك و خاكستر یا ریگ كه در آب به مرور جذب انیدرید كربنیك می شود و آهكش به صورت سنگ آهك كه محكم و پایدار است در می آید و از آن در جهت ساختن بنا استفاده می كنند.