آرا به اسم همان ها در آمد

امان الله اردلان از کارگزاران دوره رضاخان بود. او در خاطرات خود نوشته است:

انتخابات مجلس شورای ملی در سلطنت اعلیحضرت شاه فقید در جریان بود. من آن وقت بیکار در تهران بودم. با رفقا تصمیم داشتیم «آقا میرزا محمدصادق طباطبایی» انتخاب بشود. اختیار انتخابات در دست دولت بود. ما هم طباطبایی و سلیمان میرزا (ایرج اسکندری) و چند نفر دیگر از آزادیخواهان را در نظر گرفته بودیم. یکی از کاندیداهای دولت وثوق الدوله بود. من از طرف رفقا با وثوق الدوله ملاقات کردم و گفتم خوب است طباطبایی و چند نفر امثال او از آزادیخواهان را هم در کاندیداهای دولت بگذارید. وثوق الدوله به من گفت:«اقدام شما مثمرثمر نیست، ائتلاف هم نمی شود.» من جواب منفی او را به دوستان گفتم و قرار شد در هر حال، ما رای خود را به صندوق بیندازیم. روز اول اخذ آرا، اول وقت من به صندوق حوزه سرچشمه و پامنار که منزل من هم در همان حوزه بود، رفتم. یاور علی آقاخان، رئیس کلانتری، روی صندلی نشسته بود. اعضای انجمن که اسلامبولچی را خوب می شناختم و در یادم مانده است، کنار صندوق دیدم. خواستم رای خود را بیندازم. اعضای کمیسیون به خودشان و به یاور علی آقاخان نگاهی کرده، به من گفتند اکثریت برای اخذ آرا نیست. فرای آن روز، نزدیک ظهر، به همان جا رفتم. گفتند انجمن تعطیل شده و اکثریت اعضا رفته اند و روز سوم وسط کار رفتم، باز اعصای انجمن به هم نگاه کردند و یاور علی آقاخان هم نگاه کرد، مثل این بود که از ایشان اجازه گرفته و رای من را قبول کرده، به صندوق انداختند، با این ترتیب، من رای خود را به صندوق انداختم. حالا بخوانند یا نخوانند یا رای های زیادی به صندوق بریزند، دیگر اطلاعی ندارم. ولی معلوم بود که کاندیداهای معین دولت، اکثریت خواهند داشت و آرا به اسم همان ها درآمد.

منبع: تاریخ پهلوی -ج 12