حق طلاق

هرچند در موارد خاصى نیز زن حق دارد از دادگاه طلاق بخواهد ، اضافه بر آن كه زن مى‏تواند با شرط ضمن عقد در پیمان زناشویى ، هر وقت بخواهد از مرد طلاق بگیرد.

در شریعت یهود زن حق طلاق ندارد. به مجرد اینكه مرد از زنش ناراضى باشد ، مطلقا مى‏تواند او را رها سازد. پیوند زناشویى به مجرد نیت مرد ، قابل گسست است و نیازى به اثبات و ابراز نیست. شرایط و تشریفات خاصى ندارد .

در دیانت مسیح براى هیچ یك از زن و مرد حق طلاق وجود ندارد و پیوند زناشویى تنها زمانى قابل گسست است كه زن مرتكب زنا شده باشد. شاید عدم مشروعیت طلاق در آیین مسیحیت بدین علت باشد كه زن و مرد به حضرت مریم و مسیح (ع) اقتدا نكرده و با انعقاد پیمان زناشویى جرم بزرگى را مرتكب شده‏اند. بنابراین لازم است به پاى این عمل ناروا بسوزند و با این بندى كه خود بر خویشتن نهاده‏اند عذاب شوند.

طلاق در اسلام و در وقت ضرورت مشروع است ولى شارع براى آن كه زندگى زناشویى زود از هم نپاشد و دامنه ی آن گرداب خطرناك به افراد بى‏گناه دیگر زیان نرساند ، به مجرد این كه مردى از همسرش ناخرسند باشد راه طلاق را نشان نمى‏دهد ، بلكه او را به بردبارى و شكیبایى دعوت مى‏كند و قرآن راه جلوگیرى از جدایى زوجین را به بهترین طریق عملى نشان داده است:

زیرا گاه علیرغم همه ی این راه حلها، برخى زندگى‏ها به بن بست مى‏رسند و باید هر یك زندگى دیگرى را با زوج دیگرى از سر بگیرند.

منبع : برگرفته از كتاب" دایرة المعارف تشیع"- نویسنده: خدیجه بوترابى – با تغییر و تلخیص