وضوی امام علی علیه السلام چگونه بود؟

ما ادعا می كنیم كه شیعه امام علی علیه السلام هستیم، شیعه علی كه با اسم نمی شود برادر! آن كسی كه وضوی علی را شرح داده است می گوید : علی بن ابیطالب آمد وضو بگیرد. تا دست به آب برد (آن استحباب اولی كه انسان دستش را می شوید) گفت:

 بنام تو و به واسطه تو، خدایا مرا از توبه كاران قرار بده، مرا از پاكیزگان قرار بده.

توبه یعنی پاكیزه كردن خود. علی (ع) وقتی سراغ آب می رود، چون آب رمز طهارت است به یاد توبه می افتد. دستش را كه تمیز می كند به یاد پاكیزه كردن روح خودش می افتد. به ما می گوید وقتی با این آب، با این طهور، با این ماده ای كه خدا آنرا وسیله پاكیزگی قرار داده است  مواجه می شوی. وقتی سراغ این ماده می روی، چشمت به آن می افتد و دستت را با آن می شوئی و پاكیزه می كنی، بفهم كه یك پاكیزگی دیگری هم هست و یك آب دیگری هم هست كه آن پاكیزگی، پاكیزگی روح است و آن آب، آب توبه است.

می گوید علی (ع) دستهایش را كه شست، روی صورتش آب ریخت و گفت :

صورت را دارد می شوید وبر حسب ظاهر نورانی می كند. خوب! وقتی كه صورتش را با آب می شوید براق می شود ولی علی كه به این قناعت نمی كند، اسلام هم به این قناعت نمی كند. این خوب است و باید هم باشد اما باید توأم با یك پاكیزگی دیگر، با یك نورانیت دیگر، با یك سفیدی چهره دیگر باشد.

فرمود: خدایا چهره مرا سفید گردان آنجا كه چهره ها تیره وسیاه می شود (قیامت). خدایا! آنجا كه چهره هائی سفید می شود چهره مرا سیاه مكن، مرا رو سفیدگردان. آنجا كه افراد رو سیاه و یا ر و سفید می شوند، مرا رو سیاه مكن.

بعد روی دست راستش آب ریخت و گفت:

پروردگارا! در قیامت نامه عمل مرا بدست راستم بده (چون نامه عمل سعادتمندها بدست راستشان داده می شود). خدایا! در آنجا از من آسان حساب بكش (به یاد حساب آخرت می افتد).

بعد روی دست چپش آب ریخت و گفت:

خدایا! مرا به رحمت و بركات خودت غرق كن.

مسح پا را كشید و گفت:

خدایا! این دو پای مرا بر صراط ثابت بدار و ملغزان، آنروزی كه قدمهامی لغزند.

خدایا عمل وسعی مرا، روش و حركت مرا در راهی قرار بده كه رضای تو در آن است.

وضوئی كه اینقدر با خواست و خواهش و توجه توأم باشد، یكجور قبول می شود و وضوئی كه ما می گیریم جور دیگر.

منبع:

مطهری، مرتضی، ‌آزادی معنوی، صفحه 133-132