روز گرامیداشت طبیعت یا روز

تخریب آن ؟

انسان همواره پیوندی ناگسستنی  با طبیعت داشته و دارد. او در دامان طبیعت پرورش یافته و حتی پس از قرنهای متمادی و آغاز شهرنشینی، هیچ گاه به طور كامل از طبیعت دور نشده است. اما در طی قرن گذشته و بخصوص دو دهه اخیر، با گسترش روزافزون زندگی ماشینی بیگانگی و یا بی اعتنایی با طبیعت افزایش یافته است .

استانهای شمالی ایران از اكوسیستمهای متنوعی مانند دریاچه، شبه جزیره های گوناگون، جنگلهای بدیع و بی نظیر در تمام دنیا و پرندگان و حیوانات متنوع، برخوردارند. این منابع گنجینه ای ارزشمند بوده و حفاظت از آنها با تمام قوا الزامی است. خصوصیات جغرافیایی شمال ایران، نه تنها بر آب و هوا و شرایط اقلیمی منطقه تأثیر گذار است، بلكه مكانی برای آشتی دوستداران طبیعت با زمین است. این منطقه با طبیعت همیشه سبز وهوای مرطوب همواره برای غالب مردم كشورمان كه نگاهشان به پهنه های خالی ، دشتهای عریان وآب و هوای خشك و نیمه خشك عادت كرده ، بسیار پرجاذبه وزیباست و در طی تعطیلات نوروزی ویا تابستان مردم مهمان نواز خطه سرسبز گیلان ومازندران پذیرای سایر هموطنان خویش هستند  .جنگل های انبوه ، دریایی كه تا چشم می رود باز هم هست و هوای پاك هیچگاه در نظر مسافری كه آرامش را می جوید كسالت بار ویكنواخت نمی شود ، ولی صد افسوس ... كه ما قدر طبیعت را نمی دانیم وبرآن دل نمی سوزانیم .

تابستان گذشته فرصتی دست داد تا برای تعطیلات به همراه خانواده سفری به استانهای شمالی كشور داشته باشیم ، هوا بس خوش ودلپذیر ، آسمان بی انتها وآبی ولی ...زمین آلوده وكثیف بود ، هرجا كه خانواده ای ویا جمعی از مسافران اطراق كرده بودند انبوهی از زباله روی هم انباشته شده بود و كاش این زباله ها پس مانده های غذا ، میوه و تنقلات می بود ، كه اگر چنین بود این مواد گرچه ظاهر طبیعت را برای مدتی زشت وهوا را بدبو می كردند ولی بالاخره به طبیعت باز می گشتند ، اما انواع بطری های نوشابه ، پاكت های پفك وچیپس ، مشمع های زباله ، جا به جا انباشته شده ویا به وسیله باد در مناطق باز پراكنده شده بود . در گذری كه به مرداب انزلی داشتیم هنگامی كه می خواستیم از قایق خارج شویم ، به فاصله بیش از یك متر از حاشیه مرداب انبوه بطری های نوشابه این تالاب ارزشمند طبیعت ایران را در محاصره خود داشتند. این نوع  زباله ها به بازگشت ناپذیر معروفند چرا كه تركیبات پیچیده آنها یا هیچگاه توسط باكتری های موجود در خاك تجزیه نمی شوند ویا زمانی بالغ بر 500 سال برای تجزیه آنها زمان لازم است . وشما خود بیندیشید كه اگر هر ایرانی در هنگام گردش ومسافرت تنها وتنها یك زباله بازگشت ناپذیر را در طبیهت رها سازد در اندك مدتی بر سر طبیعت سبز كشورمان چه خواهد آمد و بر چشم اندازهای بكر ومنحصر به فرد در كشورمان  چه لكه ها و داغ هایی خواهد نشست ؟ به هر روی روز طبیعت ، روز پایانی جشن نوروز در پیش است ، ایرانیان باستان این روز را نه برای گریز از نحسی آن ، كه برای گرامی داشتن طبیعت برگزار می كردند تا در جشن گلها وشور شكوفه ها شركت جویند . ولی اینك آنچه روی می دهد لذت بردن در طبیعت بدون در نظر گرفتن هزینه ها وآسیب های  آن است . در این روز كه از گذشته های دور با آداب ورسوم خاص خود جشن گرفته می شده است مردم با انواع خوراكی های وتنقلات مانده از نوروز به دامان طبیعت رفته و بنا بر رسم دیرین سبزه ها را در آب جاری رها می سازند ؛ این رسم كهن آنگاه كه جمعیت آدمی اندك بود هیچ آسیبی به طبیعت وارد نمی ساخت ولی هم اكنون جمعیت زیاد ، عمل به این آیین كهن را به یك عامل آلوده سازی طبیعت بدل ساخته است ؛ در روز سیزده نوروز سبزه ها در جوی های آب ، در رودها ودر جویبارها رها می شوند و گذرگاه های آب را مسدود ساخته وموجب جریان یافتن آب در معابر می شوند كه خود زحمتی دو چندان برای زحمتكشان شهرداری فراهم می سازد ، به عبارتی شادی وتفریح  یك  روز ما زحمت طاقت فرسا وچند روزه برای این زحمتكشان است . در این روز چنان با طبیعت رفتار كنیم كه كه اگر در روزهای بعد فرصتی دست داد تا به آغوش طبیعت پناه بریم باز هم از زیبایی ، پاكی ولطافت آن بهره ببریم .