اوج عطش

تو با تنهاییت از خود فرا رفتی به تنهایی

ولی در خود  فرو ماندیم ما جمع تماشایی

تو در اندازه های ناگزیر ما نمی گنجی

تو را هم با تو می سنجیم در عزم و شکیبایی

از اول، آخر کرب و  بلایت را چنین دیدم

تو و هفت آسمان غربت،  تو و یک دشت تنهایی

نوای گریه باران در این شب های بی پایان

به سوی توست با ما عاشقان گرم هم آوایی

از آن روزی که خونت بر زمین باریده، گردیده

تمام خاک لبریز از شقایق های صحرایی

کسی مثل تو ، لفظ عشق را معنا نخواهدکرد

کسی مثل تو، مثل تو، به این ایجاز و شیوایی

زلالی های یاران تو را تصویر از این بهتر

که جان دادند در اوج  عطش دل های دریایی

به جان تو، که از تو، غیر تو، هرگز نخواهم خواست

ولی دستی تهی دارم مگر بر من ببخشایی

سهیل محمودی

منبع :

کتاب "باکاروان شعر عاشورا"، گردآوردنده : مریم بختیاری ( همسر سهیل محمودی )

زیرنظر : سهیل محمودی ( سید حسن ثابت محمودی )