جامهی خونین
(حضرت قاسم علیه السلام)
این تن غرقه به خون مصحف پامال من است این عزیز دل زهرا و حسین و حسن است
اِرباً اربا شده مثل علی اکبر، پسرم پیرهن از تن و تن پارهتر از پیرهن است
خونِ سر آب وضو، سنگِ عدو مهر نماز اشک در دیده و خون جگرش در دهن است
زخم شمشیر کجا، جای سم اسب کجا؟ اسبها از چه نگفتید که این قلب من است؟
کاش یک بار دگر اسم عمو را میبرد حیف کز خون دو لبش بسته، خموش از سخن است
اشک میریزم و با دیدهی خود مینگرم که گلم دستخوش باد خزان در چمن است
سیزده سالهی من، ماه شب چاردهم از چه دور بدنت این همه شمشیرزن است
بر تن پاک تو ای حجلهنشین یم خون پیرهن جامهی خونین شده، خلعت کفن است
بزم دامادی تو دامن صحرای بلاست خونِ رخساره حنا، شاخهی گل زخم تن است
میثم آتش به شرار جگرت ریختهاند آه جانسوز تو سوز دل هر مرد و زن است
"غلامرضا سازگار"
