عائذ بن مجمع بن عبدالله عائذی (مُذحَجی)

«عائذ» پسر «مجمع بن عبدالله عائذی» است. او همراه پدرش «مجمع» با جمعی از دوستداران، پس از شهادت «قیس بن مسهّر» به دست ابن زیاد، از کوفه به کربلا هجرت کردند و در «عذیب الهجانات» به امام ملحق شدند. تاریخ نگاران تنها از چهار همسفر نام برده‌اند که آنها عبارت‌اند از: «عمرو بن خالد، جنادة، مجمع و پسرش عائذ» اما از «واضح» علام «حرث»، «سعد» غلام «عمرو بن خالد» یاد نکرده اند، چنان که از «طرماح» راهنمای آنها یاد نکرده اند.(1)

عائذ بن مجمع پس از پیوستن به جمع یاران حسین علیه السلام در خدمت امام بود تا این که در روز عاشورا به مقام شهادت نائل آمد.(2)

پی‌نوشت‌ها:

1- ابصارالعین، ص 147- 146.

2- تسمیة من قتل مع الحسین علیه السلام، ش 64.

منبع:

یاران شیدای حسین بن علی علیهماالسلام، استاد مرتضی آقا تهرانی .