هزاران آرزوی نیك از تالار كشور به آسمان رفت

به‌یاد قیصر امین‌پور و با صدای محمد اصفهانی،

هزاران آرزوی نیك از تالار كشور به آسمان رفت

جای پر زدن زمین نیست توی قلب آسمونه

قصه‌ی مرگ و جدایی تو کتابا جا می‌مونه

نگو عمرمون تموم شد

نگو دیگه هم‌دمی نیست

بیا فردارو بسازیم

این‌كه فرصت كمی نیست

اشک پاکتو نگه‌دار واسه غسل تن پرواز

زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز

محمد اصفهانی اجرای تمدیدشده‌ی كنسرتش را، 17 و 18 آبان، در حالی‌كه ساعت تالار بزرگ كشور از 20:35 رد می‌شد، آغاز كرد و یاد قیصر امین‌پور را تا پایان برنامه به‌همراه داشت.

به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اجرای او تركیبی از آهنگ‌هایی با حال و هوای غمگین تا هیجان‌انگیز را در فضا ایجاد کرده بود؛ تا جایی‌كه حراست تالار كشور را در برخی اجراها بارها مجبور به تذكر به برخی از حاضران می‌كرد.

طراحی صحنه به ‌شكلی بدیع، آتش و شمعدان‌هایی كه شعله را هماهنگ با صدای پركاشن منتشر می‌كردند، همراه بود.

اصفهانی اجرایش را با تسلای فقدان قیصر امین‌پور آغاز كرد و خواست تا قدر بازماندگان ادب و هنر را به‌درستی بدانیم.

این كنسرت با رهبری پویا نیك‌پور همراه بود و قطعه‌هایی چون خانه‌ی دل، ماه نو، باور نكن، شب تار، بینی جهان را، پرنده، نون و دلقك، مرا ای دوست، دلواپسی‌ها و تنها ماندم را شامل می‌شد.

در مجموع سه ترانه‌ی فیلم اخراجی‌ها، ولایت عشق و شكرانه، سه ترانه‌ی قدیمی و یک ترانه محلی بخش عمده‌ی این اجراهای تمدیدشده را دربر می‌گرفتند.

اما تازه‌ترین ترانه‌ی اصفهانی همان بود که یك‌ماه‌ هرشب صدایش در خانه‌های ایران پیچید:

باور نكن تنهایی‌ات را

من در تو پنهانم تو در من

از من به من نزدیك‌تر تو

از تو به تو نزدیك‌تر من

باور نكن تنهایی‌ات را

ما یك دل و یك درد داریم

ما در عبور از كوچه‌ی عشق

بر دوش هم سر می‌گذاریم

دل تاب تنهایی ندارد

باور نكن تنهایی‌ات را

هرجای این دنیا كه باشی

من با تو ام تنهای تنها

من با تو ام هر جا كه هستی

حتی اگر با هم نباشیم

حتی اگر یك لحظه یك روز

با هم در این عالم نباشیم

این خانه را بگذار و بگذر

با من بیا تا كعبه‌ی دل

باور نكن تنهایی‌ات را

من با تو ام منزل به منزل

بیشتر آهنگ‌های این اجرا، بارها و بارها از كاست‌های موجود در بازار، شبكه‌های مختلف رادیو و تلویزیون و حتی سریال‌های 30 قسمتی پخش و شنیده شده بودند.

اصفهانی اما ترانه‌ی ساخته‌ی همایون خرم را با همخوانی گروهش بازخوانی كرد:

تنها ماندم، تنها ماندم

تنها با دل بر جا ماندم

چون آهی بر لب‌ها ماندم

راز خود به کس نگفتم

مهرت را به دل نهفتم

با یادت شبی که خفتم

چون غنچه سحر شکفتم

دل من ز غمت فغان برآرد

دل من ز دلت خبر ندارد

پس از این مخورم فریب چشمت

شرر نگهت اگر گذارد

...

كنسرت یادشده با آهنگ‌هایی از بابك بیات، محمد اصفهانی، پدرام كشت‌كار، علیرضا كهن‌دیری، امیریل ارجمند، همایون خرم، كامیل یغمایی، آریا عظیم‌نژاد و فریدون شهبازیان همراه بود كه سروده‌هایی از مولانا گرفته تا پیام پارسا، حاج میرزا حبیب مجتهد خراسانی، علی معلم، اهورا ایمان،‌ داریوش ارجمند، كریم فكور، مزدا شاهانی، سهیل محمودی، عبدالله الفت، ناصر فیض و فرهاد شیبانی بودند.

پیانو، كیبورد، پركاشن، گیتارهای برقی، سه‌تار، ویولون، فلوت و گروه هم‌خوان به یاری اجرا آمده بودند تا بخش نخست ساعت 21:25 دقیقه به پایان رسد و پس از تنفسی حدود 40دقیقه‌یی ساعت 22 بخش دوم كنسرت آغاز شود.

اصفهانی خواند و برخی از حاضران به هیجان آمدند:

روزم شب از محالی خوابی خیالی واویلی

از موی او نال و نالان مویی و نالی واویلی

نعل سمندش از خاک بر شده تا افلاک

در غم او رشک مجنونم من و دل حالی

...

باز هم خواند:

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی که حضور وغیبت افتد

دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

تو اگه پرنده باشی چشای من آسمونه

راز پر کشیدنت رو کسی جز من نمی‌دونه

واسه من سخته که بی‌تو بنویسم مشق پرواز

با صدای ساز خسته تر کنم گلوی آواز

منو تو گرچه اسیریم، حیفه از غصه بمیریم

بیا تا آخر دنیا، بشینیم و پر نگیریم ...

در نهایت، باز هم اصفهانی یادی از قیصر به‌ میان آورد و اجرا را با یاد او به‌پایان برد؛ از حاضران خواست تا با 10 ثانیه سكوت سه‌هزار و چندصد نور را با آرزوهایی نیك برای قیصر امین‌پور از تالار وزارت كشور روانه‌ی آسمان كنند.

این آخرین كنسرت سال 86 محمد اصفهانی در تهران بود.

منبع : ایسنا