حاجت خود را به اینان بگو

مردی از انصار ، نزد امام حسین – درود خدا بر او باد - آمد و خواست تا نیاز مادی خود را به امام بگوید. امام (ع) فرمود:« ای برادر! نیاز خود را به زبان نگو تا آبرویت را نگاه داشته باشی! هر چه می خواهی در نامه ای بنویس و بیاور. من ، به خواست خداوند به قدری به تو کمک خواهم کرد که تو را خوشحال کند.»

آن مرد نوشت:« یا ابا عبدالله ! فلان شخص پانصد دینار از من طلبکار است . او طلب خود را خواسته است و من اکنون مالی ندارم. از او بخواه تا به من مهلت دهد ، پس از سر و سامان یافتن روزگارم ، طلب او را خواهم داد.»

امام ، پس از خواندن نامه ، وارد منزل شدند و کیسه ای همراه خود آوردند ، که هزار دینار در آن بود. کیسه را به مرد دادند و فرمودند: « با پانصد دینار آن قرضت را ادا کن و پانصد دینار دیگر را خرج زندگی ات کن. از این پس حاجت خود را جز با سه تن در میان مگذار: دیندار ، جوانمرد و آبرودار ؛ زیرا دیندار به خاطر دینداری اش به تو کمک خواهد کرد ؛ جوانمرد از جوانمردی خود شرم می کند و به تو یاری می رساند ، و آبرودار می فهمد که تو برای حفظ آبرویت حاجت خود را به او گفته ای ، او نیز آبرویت را حفظ می کند و حاجت تو را بر می آورد.»