پول زور بده !!
این تجربه را همه ی والدین دارند؛ همراه كودكشان برای خرید به‌آرامی وارد مغازه‌ای می‌شوند اما با عصبانیت، ناراحتی و حتی گاهی اوقات با دعوا از مغازه بیرون می‌آیند.
داستان روشن است؛ كودك اصرار به خرید چیزی دارد كه والدین برنامه‌ای برای آن ندارند. در برابر گریه و بیرون نیامدن كودك از مغازه، تنها 2 راه برای والدین باقی می‌ماند؛ یا شكست را بپذیرند و چیزی را كه خواسته برایش بخرند، یا اینكه سر حرف خودشان بایستند كه این هم به نوعی شكست است. آنها بدون خرید آن كالا از مغازه بیرون می‌آیند اما با اعصابی خرد كه ناراحتی آن ممكن است تا ساعت‌ها نیز ادامه یابد.
پول توجیبی، راهی است كه والدین این دوره و زمانه، برای مستقل كردن فرزندان‌شان، و یاد دادن ارزش و اهمیت پول به آنها، انتخاب كرده‌اند؛ راهی كه شاید خیلی از والدین تجربه ی استفاده از آن را دارند ، اما چون از ظرافت‌های آن بی‌اطلاع‌اند، نه تنها نتیجه‌ای نمی‌گیرند ، بلكه آن به دردسری جدید تبدیل می‌شود.
زمانی بچه‌ها تابستان‌ها سر كار موقتی می‌رفتند و پول مختصری در می‌آوردند. با این پول شاید چیزهای زیادی نمی‌توانستند بخرند اما كمترین تاثیر آن، این بود كه قدر پول را می‌فهمیدند. اما امان از بچه‌های این دوره و زمانه كه انگار جز توقع، چیز دیگری بلد نیستند؛ انتظاراتی بی‌انتها از والدین تا آنچه را آنها می‌خواهند بخرند. در این نوشته می‌خواهیم راه‌حلی برای این مشكل معرفی كنیم.
از كی شروع كنیم؟
یك سؤال مهم درباره پول توجیبی این است كه دادن آن را از چه سنی شروع كنیم؟ روان‌شناسان معتقدند سن مناسب برای شروع، 3سالگی است، چرا كه در این سن بچه‌ها به صورتی كلی با مفهوم پول آشنا شده‌اند و به این درك رسیده‌اند كه برای خرید هر كالایی باید پول داشت.
دیرتر شروع كردن این برنامه، ممكن است باعث جاافتادن عاداتی در كودك شما بشود كه ترك آنها خود انرژی زیادی را می‌طلبد.
كی و چطور به بچه‌ها پول بدهیم ؟
به نظر شما مسئولیت دادن پول توجیبی با چه كسی است؟ پدر یا مادر؟ در این مورد توصیه می‌شود همان شكل سنتی آن حفظ شود؛ یعنی پدر به بچه‌ها پول بدهد، اما به این موضوع توجه شود كه زمانی كه پدر به بچه‌ها پول می‌دهد، مادر نیز حتما حضور داشته باشد تا این حس به كودك منتقل شود كه پدر مسئول دادن پول است ولی این پول از طرف پدر و مادر داده می‌شود.
برای بچه‌های كم‌سن این پول باید به صورت روزانه داده شود چرا كه در این سن بچه‌ها توانایی برنامه‌ریزی‌های بلندمدت را ندارند، اما با افزایش سن و با ورود كودكتان به سن مدرسه این پول می‌تواند به صورت هفتگی داده شود و با ورود او به راهنمایی یعنی سنی كه دیگر می‌تواند برنامه‌ریزی ماهانه انجام دهد، این پول به‌صورت ماهانه داده می‌شود و این روند تا زمانی كه او بتواند خود به سر كار برود، ادامه می‌یابد.
اما اینكه میزان این پول توجیبی چقدر باید باشد، به شرایط گوناگون بستگی دارد. مهم‌ترین عامل تعیین‌كننده، سن كودك است. مقدار پول بسته به سن كودك تعیین می‌شود.
در 3 سالگی و در شرایط اقتصادی حاضر، به نظر می‌رسد كه 150 تومان به صورت روزانه كافی باشد چرا كه با این پول كودك شما اگر بخواهد خوراكی مختصری برای خودش بخرد، می‌تواند این كار را انجام دهد و در عین‌حال، در صورتی كه بخواهد اسباب‌بازی و یا وسایل كوچكی را بخرد با پس‌انداز یكی دو هفته‌ای از عهده ی آن برمی‌آید. با هر سال روز تولد نیز به این میزان درصدی اضافه می‌شود.
آن خرس خیلی گنده را می‌خواهم
ممكن است كودك شما بخواهد وسیله‌ای را بخرد كه گران باشد و اگر قرار به پس‌انداز‌كردن باشد، لازم شود كه او هفته‌ها و یا حتی ماه‌ها این كار را انجام دهد؛ در این مورد برخورد ما چگونه باید باشد؟
باید توجه داشته باشیم كه هدف از دادن پول توجیبی، جلب مشاركت كودك شماست و نه وارد كردن فشار به او. بنابراین در این مورد در صورتی كه كودك 3 یا 4 ساله شما واقعا تمایل به خرید آن كالا را دارد و برای این كار نیز در حال پس‌انداز كردن پولش به صورتی كامل است، بعد از یك هفته یا حداكثر 10روز شما می‌توانید به عنوان تشویقی برای موفقیت او در پس‌انداز، بقیه پول مورد نیاز را به او بدهید.
اما در صورتی كه وسیله‌ای را می‌خواهد ولی در عین‌حال نمی‌تواند از خرید روزانه خوراكی نیز دل بكند و در نتیجه پس‌اندازی ندارد، لزومی ندارد در این مورد به او كمك كنید.البته گاهی اوقات خود كودك با پس‌انداز كردن یكی دو هفته‌ای توانایی خرید آن كالا را پیدا می‌كند.
در این مواقع، پیشنهاد می‌شود برای تشویق كودك در مدتی كه پولش را جمع می‌كند یكی دو بار خوراكی مورد علاقه‌اش را كه معمولا خودش با پول توجیبی آن را می‌خریده به عنوان جایزه برایش بخرید. البته با افزایش سن كودك، مدت‌زمانی كه او می‌تواند پولش را پس‌انداز كند- و در عین‌حال نیازی به كمك شما نداشته‌باشد- افزایش می‌یابد.
به‌عنوان مثال، در حدود 6-5 سالگی مدت‌زمان انتظار كودك شما نباید بیشتر از 2 هفته باشد اما در سنین دبستان این میزان می‌تواند به 3 هفته و در سال‌های پایانی آن به یك‌ماه افزایش یابد. در راهنمایی، مدت زمان انتظار می‌تواند تا 2 ماه نیز ادامه یابد و در دبیرستان این زمان تا 4 ماه نیز قابل تمدید است و در سال‌های بعد از آن، ممكن است لازم باشد فرزند شما تا 6 ماه پولش را به شكلی كامل پس‌انداز كند تا بعد بتواند تا حدی روی كمك مالی شما حساب كند.
به‌عنوان نكته پایانی، لازم است بر این نكته تأكید شود كه هدف از پیاده‌كردن این برنامه، آموزش به بچه‌هاست؛اینكه كودكان ما بیاموزند برای رسیدن به لذتی بیشتر، لازم است از لذت‌های كوچك و آنی بگذرند و در عین‌حال برای خواسته‌های خودشان هزینه كنند و اینكه موفقیت بچه‌ها در پس‌انداز كردن و خرید آنچه می‌خواهند، در رسیدن به این هدف نقش بسیار مهمی دارد.
پس با بچه‌ها برخوردهایی تند و خیلی سخت‌گیرانه نداشته باشید و گاهی - البته فقط گاهی – به آنها كمك مالی كنید تا با كسب موفقیت در این زمینه، اعتماد به نفسشان نیز آسیب نبیند.
منبع : همشهری آنلاین
