تبیان، دستیار زندگی
حتماً در چند روز اخیر شاهد بیلبوردهای تبلیغاتی خالی در سطح شهر تهران بوده اید. بیلبوردهایی که تا چند روز قبل پوستر فیلم های سینمایی بر آنها نصب بود، ولی امروز صفحه چرک و بیرنگ آنها خالی است. در خبرها ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بیلبوردهایی که دیگر خالی هستند

مهناز افشار

سینمای ایران در شرایطی که پایگاه تبلیغاتی محکم در تلویزیون ندارد، با افزایش نرخ تبلیغات شهری تنها تکیه‌گاه خود را هم از دست داد تا باز به این پرسش تکراری برسیم که کدام مصلحت‌اندیشی در کار است.

به گزارش خبرنگار مهر، حتماً در چند روز اخیر شاهد بیلبوردهای تبلیغاتی خالی در سطح شهر تهران بوده اید. بیلبوردهایی که تا چند روز قبل پوستر فیلم های سینمایی بر آنها نصب بود، ولی امروز صفحه چرک و بیرنگ آنها خالی است. در خبرها آمده است تبلیغات شهری فیلم‌های سینمایی با افزایش قیمت 25 درصدی رو به رو شده است. تحلیل این اتفاق در سینمای ایران کار چندان مشکلی نیست!

در حالی که با پایان ماه رمضان و فرارسیدن عید فطر اکران سینماها به سمت نو شدن می‌رود و چهار فیلم "کلاغ پر"، "دست‌های خالی"، "در شهر خبری نیست، هست" و "پسران آجری" جایگزین فیلم‌های قبلی می‌شوند، طبیعتاً همه نگاهها به سمت ایجاد شرایطی برای هر چه پرفروشتر شدن فیلم‌ها دوخته شده است. شرایطی که هر کارشناس را به تحلیل فضای موجود سینمای ایران و رسیدن به راهکاری برای باز کردن گره کور رابطه عقیم سینمای ایران و مخاطب وا می‌دارد.

در شرایطی که سینمای ایران در کنار همه مشکلات مبتلا به از مشکل تبلیغات ناکافی و نامناسب رنج می‌برد، یکی از مراکزی که نوک پیکان انتقادات را به سوی خود جلب می‌کرد، صدا و سیما و همکاری نکردن مسئولین این رسانه در امر تبلیغات تلویزیونی بود. رسانه‌ای که یکی از قطب‌های مهم و تأثیرگذار برای تبلیغات گسترده یک فیلم سینمایی محسوب می شود، ولی متأسفانه مدت هاست به گونه ای قهری با فیلم های ایرانی در حال اکران برخورد می کند.

صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران مدت هاست در پخش تیزر فیلم های در حال اکران سلیقه ای برخورد می کند. این برخورد سلیقه ای از نوع نگاه به کارگردانان و فیلم ها تا جرح و تعدیل و حذف تیزر فیلم های سینمایی را شامل می شود و نهایتاً به این اتفاق انجامیده که نقش تلویزیون و تعامل آن با سینما به کلی حذف شده و کمتر فیلمساز و تهیه‌کننده‌ای روی تبلیغات تلویزیونی فیلمش حساب می کند.

در چنین موقعیتی که تعامل تلویزیون و سینما در این مورد به خصوص در حال فراموشی است، در شرایطی که همه در جستجوی کورسوی امیدی برای ثبات و بقاء سینمای ایران هستند و در فضایی که ... می شنویم که سینمای ایران ضربه کاری دیگری هم  خورده و با این سیاستگذاری جدید از تبلیغات شهری هم محروم شده است.

افزایش 25 درصدی نرخ تبلیغات شهری آن هم در یک تصمیم گیری یکباره و در شرایطی که سینماها با اکران جدید نو شدند، با توجه به کدام مصلحت‌اندیشی انجام شده است؟ آیا تصمیم‌گیران شاهد بی‌مهری‌های تلویزیون در این سال ها نبوده‌اند که اینگونه تنها تکیه گاه تبلیغاتی سینمای ایران را نابود کرده اند؟ شاید هم سهمیه بندی بنزین و قضایای این حیطه باعث شده این افزایش ناگهانی قیمت ایجاد شود!

اگر ذهن تاریخی مخاطب سینما رو را مرور کنیم، کمتر کسی تبلیغات میدانی فیلم های سال های اخیر را در ذهن دارد. تراکت که بدل به شیوه ای کهنه و قدیمی شده و اگر کسی پیدا شود که تراکت خلاقانه فیلم "جیب برها به بهشت نمی روند" را به یاد داشته باشد، باید به حافظه تاریخی او آفرین گفت. از دهه هفتاد هم که نگاه سیما به فیلم ها یکسان بود و تیزرهای تبلیغاتی آنها به وفور پخش می شد، سال ها گذشته و مدیران عوض شده اند و ... البته سینمای ایران هم هویتی متفاوت تر پیدا کرده است.

دیگر کسی تیزر فیلم "عروس"، "نرگس" و ... را در تلویزیون به یاد نمی آورد، ولی تیزرهای "ابراهیم خلیل الله"، "مریم مقدس" و فیلم های مذهبی و دفاع مقدسی (البته با بازبینی مسئولان رسانه ملی) از فرط تکرار در ذهن همه مانده است. اما در روزگاری که با کم شدن پخش تیزرهای تبلیغاتی فیلم ها دلسوزان به وفور حضور بیلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر دلخوش کرده بودند و مخاطب هم با این شیوه حداقل مطلع می شد چه فیلمی در حال اکران است و چه بازیگرانی در آن حضور دارند (با وجود همه کاستی هایی که نمی تواند جای تیزر را بگیرد)، ضربه کاری وارد شد.

تولیدکنندگان سینمای ایران هم در واکنش به این افزایش ناگهانی قیمت، تبلیغات شهری را تحریم کرده اند و ... حتماً در چند روز اخیر شاهد بیلبوردهای تبلیغاتی خالی در سطح شهر تهران بوده اید ... سینمای ایران امروز به مثابه غریقی است که نه تنها کسی برای نجاتش قدمی برنمی دارد، بلکه شرایط برای بهتر غرق شدنش فراهم می شود.

منبع : مهر