لطفا ترکم نکن!

شاید با شنیدن لغت اضطراب جدایی یاد بچه‌هایی بیفتید که با فقط چند دقیقه گم کردن مادرشان به گریه می‌افتند، یا کودکانی که روز اول مهر جلوی در مدرسه ایستاده و گریه‌کنان لباس والدینشان را می‌کشند تا آنها را با خودشان به خانه برگردانند. اما اضطراب جدایی فقط مختص کودکان نیست بلکه در موراد در بزرگسالان هم شایع است.

اضطراب جدایی چیست؟

اضطراب جدایی زمانی است که کسی از جدا شدن یا از دست دادن یک شخص می ترسد. بزرگسالان می توانند اضطراب جدایی را تجربه کنند، اگرچه در کودکان شایع تر است. یک فرد ممکن است به دلیل جدایی یا جدایی پیش بینی شده از یک عامل دلبستگی خاص دچار اضطراب شدید شود. این می تواند یک شخص، مکان یا حتی یک حیوان باشد. فرد ممکن است علائم فیزیکی اضطراب جدایی مانند حالت تهوع و سردرد را نیز بروز دهد. اضطراب جدایی یک اختلال اضطرابی است. نمونه های دیگر از اختلالات اضطرابی عبارتند از آگورافوبیا و اختلال هراس.

کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اضطراب جدایی را با این علائم توصیف می‌کند. این علائم می‌توانند به صورت فیزیکی یا عاطفی بروز پیدا کنند و ممکن است به اندازه‌ی شدید باشند که بر عملکرد اجتماعی، شغلی یا تحصیلی تأثیر بگذارند.

علائم اضطراب جدایی در بزرگسالان

ناراحتی بیش از حد قبل و حین جدایی نگرانی بیش از حد در مورد از دست دادن نگرانی بیش از حد در مورد رویدادهایی که ممکن است باعث جدایی شود ترس مداوم و بیش از حد از تنهایی تکرار کابوس‌های جدایی علائم فیزیکی مکرر در طول جدایی واقعی یا پیش بینی شده اضطراب جدایی در بزرگسالان می‌تواند ناشی از از دست دادن عامل دلبستگی، جدا شدن از عزیزان یا حتی از دور شدن برای مدت کوتاه باشد. همچنین، شرایط سلامت روانی دیگر همچون اوتیسم نیز می‌تواند اضطراب جدایی را تشدید کند.

من کنترلگر نیستم، فقط مضطربم

گاهی اوقات، افراد ممکن است افرادی را که از اختلال اضطراب جدایی رنج می‌برند به عنوان کنترل‌گر یا بیش از حد محافظت‌کننده دسته‌بندی کنند، اما این اعمال نشان‌دهنده بیان ترس‌ها و نگرانی‌های آنان از جدایی است. بر اساس مقاله ای در مجله Personality and Mental Health Trusted، افرادی که دارای اختلال وسواس فکری-اجباری هستند، احتمالاً بیشتر در بزرگسالی دچار اضطراب جدایی می‌شوند.

علاوه بر این، افرادی که اضطراب جدایی دارند، اغلب شرایط دیگری مانند فوبیای اجتماعی، اختلالات هراس یا آگورافوبیا را هم دارند. آگورافوبیا نوعی ترس و اضطراب از قرار گرفتن در فضاهایی است که فرار یا دریافت کمک از آن‌ها دشوار است.

عوامل خطر برای اضطراب جدایی

سایر عوامل خطر برای اضطراب جدایی عبارتند از:

مشکلات دوران کودکی: مانند مرگ یکی از اعضای خانواده یا سابقه وقایع آسیب‌زا مانند سوء استفاده.

مستعد نگرانی یا استرس: افرادی که مستعد نگرانی یا استرس هستند، ممکن است به طور عمومی نسبت به وقایع جدایی حساس‌تر باشند.

تغییرات مهم زندگی: مانند دور شدن از خانواده یا مهاجرت.

تخمین زده می‌شود که 43.1٪ از افرادی که اختلال جدایی را تجربه می‌کنند (به غیر از دوران کودکی) پس از 18 سالگی به این اختلال مبتلا می‌شوند.

 برای تشخیص اضطراب جدایی، فرد باید سه یا چند علامت را نشان دهد که به طور قابل توجهی زندگی روزمره را برای حداقل 4 هفته مختل می‌کند.

---