خط قرمزهای روان‌درمان‌گر در اتاق درمان چیست؟

این گزارش مخصوص انسانهای زخم خورده‌ است، خیلی از ماها احتمالا تجربه رفتن پیش تراپیست را داشته‌ایم گاهی این تجربه در عین دردناک بودن لذت بخش بوده و گاهی هم رفتارهای روان‌شناس باعث شده تا برای همیشه درمان را کنار بگذاریم و زخم جدیدی به روح‌مان اضافه شود! همانطور که جسم رنجور و مریض نیاز به درمان دارد، روح و روان خسته و آزرده هم دلش توجه می‌خواهد و باید به آن رسیدگی شود. گاهی فراموش می‌کنیم که روحی وجود دارد و با نادیده گرفتن آن روز به روز حالمان بدتر می‌شود، در اینجا اهمیت یک روان‌شناس خوب حس می‌شود، اصطلاح "رد فلگ" یا خط قرمز را خیلی از ما شنیده‌ایم ولی شاید متوجه نشده باشیم که شاید تراپیست ما یکی از آنهایی باشد که این خط قرمز را رد کرده باشد...

اتاق درمان!

شاید بی‌اهمیت به نظر برسد اما اتاق درمان و چیدمان دکور به روند درمان کمک می‌کند، اتاق درمانگر بهتر است صندلی‌ها در حالت رودررو و بدون هیچ زاویه و با رنگ و شکل یکسان قرار داده شود و در خصوص رعایت فاصله فیزیکی بین مشاور و مراجع، فاصله نباید از 123 سانتی متر کمتر باشد.

 بایدهای رفتاری درمانگر!

درمانگر بیرون از بافت درمان نباید با مراجعش ارتباط داشته باشد

قول تضمینی می‌دهد که مشکلات شما حل خواهند شد این در حالی است که هیچ چیز مطلقی در روانشناسی وجود ندارد.

از رفتار، سبک زندگی، یا مشکلات شما انتقاد می‌کند و خانواده، دوستان یا همسرتان را سرزنش و آنها را مقصر این وضع می‌داند.

نگاه «بالا به پایین» دارد و طوری رفتار می کند که انگار برتر از شماست.

سعی می کند با شما دوست شود

بدون کسب رضایت و بدون دلیل، شما را لمس می‌کند  و یا سعی می کند با شما رابطه عاشقانه یا جنسی داشته باشد.

در مورد مسائل شخصی‌اش بسیار زیاد صحبت میکند و یا از خودش اطلاعاتی می‌دهد که هدف درمانی ندارد و مسیر درمان را منحرف میکند.

بدون اجازه شما، یا بدون اینکه اجباری در میان باشد، اطلاعات شخصی شما و هویت سایر مراجعانش را در مجازی و یا دیگران فاش می‌کند

یا انقدر زیاد صحبت می‌کند که مجال گفتگو نمی‌ماند یا انقدر کم صحبت میکند که درمانجو درمانده میشود!

برای شما تعیین تکلیف می‌کند، به شما می‌گوید چه کار کنید، تصمیم می گیرد، و بدون اینکه مایل باشید، خیلی شما را نصیحت می‌کند.

یا هرگز همدلی نمی‌کند یا این کار را به صورت افراطی انجام می‌دهد

مرتبا جلسات را کنسل می‌کند، دیر می‌آید، یا بدون اطلاع به شما به طور کلی جلسه نمی‌آید!

برنامه و اعتقادات فرهنگی و یا مذهبی‌اش را به مراجعه کننده تحمیل می‌کند.

مراجعه کننده خود را شرمنده و تحقیر می‌کند و از راه‌حل‌های نامتعارف برای رفع مشکل استفاده می‌کند.

به صحبتهای مهم مراجعه کننده درباره تغییرات مهمی که در زندگی‌اش ایجاد شده اهمیتی نمی‌دهد

همه افکار، اعمال و رفتارهای مراجعه کننده  را زیر سوال می‌برد و انتقاد میکند.

انتقادپذیر نیست و اشتباهات خود را در دوره درمان نمی پذیرد

روی یکی از اشتباهات یا اختلالات مراجعه کننده تاکید می‌کند و دوره درمان را رها می کند.

از اصطلاحات روانشناسی پیچیده استفاده می کند و مراجعه کننده را گیج می کند.

طوری رفتار می کند که انگار همه چیز را می‌داند یا به شدت از وضعیت مراجعه کننده متعجب شده و او را برای درمان مایوس می‌کند.

روش‌های درمانی که توسط سایر روانشناسان هست را مسخره می‌کند.

فراموش کار است؛ مدام نام مراجعه کننده یا صحبتهایی که در جلسات قبل داشته است را فراموش می‌کند.

به حرفهای مراجعه‌کننده گوش نمی‌دهد و یا تماس‌های تلفنی را در جلسات مشاوره جواب می‌دهد.

در خصوص باورها و اعتقادات شما به صورت متعصبانه نظر می‌دهد.

دنیا را صرفا یک جای مادی می‌داند و معنویات را انکار می‌کند.

مدام مراجعه کننده را با احساسات یا خاطرات بسیار آسیب پذیرشان روبه‌رو می‌کند و  قبل از اجرای تکنیکهای روان درمانی از شما اجازه نمی‌گیرد. 

---