هدف رژیم صهیونیستی از محاصره کامل غزه چیست؟
وب‌سایت الجزیره در گزارشی درباره شرایط غزه در محاصره کامل صحبت کرده و این طور نوشته که شنبه این هفته با دو خبر همراه بود: باز شدن گذرگاه رفح برای ورود کامیون‌های کمکهای اولیه به غزه و آزادی دو گروگان توسط نیروهای مقاومت با هدف نمایش رعایت و احترام به حقوق بشر دوستانه. این‌ها تحولاتی هستند که جنبه کلیدی دیگری از این درگیری اخیر را منعکس می‌کنند: محاصره کامل نوار غزه توسط رژیم اسرائیل.
همیشه آرد و حبوبات در خانه داشته باش!
محاصره یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های عملیات نظامی است. در این شیوه مهاجم ارتباطات و تدارکات دشمن خود را با نیت قحطی، بیماری و تضعیف روحیه قطع می‌کند تا نیروهای تحت محاصره و غیرنظامیان محاصره شده با دست از مقاومت بردارند و تسلیم شوند.در زمان‌های قدیم، اگر غیرنظامیان در جنگ زنده می‌ماندند، در بهترین حالت می‌توانستند امیدوار باشند که در نهایت به عنوان زندانی، گروگان یا برده به زندگی خود ادامه دهند. امروزه، چنین رفتار افراطی غیرقابل قبول است- اما غیرنظامیان همیشه رنج می‌برند، حتی اگر از گلوله‌ها جان سالم به در ببرند.
محاصره همیشه ظالمانه و وحشیانه است. تاکتیکی که همراه با گرسنگی بدون غذا، تشنگی بدون آب و مریضی بدون دارو همراه است. کسانی که بدون آب جاری قادر به رعایت بهداشت نیستند و وبا، اسهال خونی و بسیاری از بیماری‌های دیگر را تجربه خواهند کرد.
در مناطق جنگی مثل فلسطین، افغانستان یا درگیر‌های لبنان مادربزرگ‌ها همیشه به نوه‌های خود می‌گفتند: «وقتی بزرگ شدی همیشه یک کیسه آرد و حبوبات در خانه داشته باش». این نصیحت در واقع انتقال بزرگترین تجربه مردم غیرنظامی در مناطق جنگی است. اما حتی کسانی که به توصیه‌های مادربزرگ‌های خود توجه می‌کردند و آماده بودند، ذخایر خود را با سرعت مصرف می‌کردند و در حالت بدتر اگر مجبور به فرار می‌شدند، نه تنها مواد غذایی ذخیره شده، بلکه ظروف آشپزخانه، اجاق گاز و سوخت خود را نیز از دست می‌دادند.
نوار غزه در 16 سال گذشته تحت محاصره بوده، اما نیازهای اولیه را به طور حداقل داشته است. پس از حمله حماس (عملیات طوفان الاقصی) در 7 اکتبر، رژیم اسرائیل تمام راه‌های مواصلاتی و تدارکاتی مثل آب و برق را به غزه قطع کرد. بسته شدن گذرگاه‌ها مانع رسیدن کمک‌ها به محاصره شد. بمباران‌های هوایی رژیم صهیونیستی و دستور تخلیه شمال غزه هم شرایط را برای مردم غزه سخت‌تر کرد و این بدان معناست که بیش از دو میلیون فلسطینی در غزه اکنون برای زنده ماندن به کمکهای غذایی وابسته هستند.
تاریخچه محاصره
یکی از اولین محاصره‌های قرن بیستم، محاصره برلین در سال‌های 1948-1949 بود که البته سخت‌ترین آن نبود. محاصره 1990 در بوسنی و افغانستان را شاید بتوان از نظر سختی و البته نه در مقایسه با شرایط غزه مثال زد. محاصره کابل، دور از چشم غرب بود و مورد توجه قرار نمی‌گرفت، اما محاصره وحشیانه سارایوو در بوسنی، کمک‌رسانی جهانی را به همراه داشت.بیش از دو میلیون فلسطینی در غزه اکنون برای زنده ماندن به کمکهای غذایی وابسته هستند
اگرچه هیچ کس سعی نکرد در برابر متجاوزان صرب بوسنی که به مدت چهار سال پایتخت را گلوله باران می‌کردند و غیرنظامیان را بیشتر از سربازان می‌کشتند بایستد، اما غذا، اجاق گاز، ملحفه و سوخت از طریق کشورهای مختلف برای آن‌ها ارسال می‌شد. به طور متوسط، انسان‌ها به حدود 2200 کالری در روز نیاز دارند. کارشناسان ادعا می‌گویند که برای مدت کوتاه، شاید در حدود تا یک تا دو ماه فرد می‌تواند با 1200 کالری زنده بماند. به زندانیان اردوگاه‌های کار اجباری آشویتس روزانه 1000 کالری غذا داده می‌شد.
طبق اسناد موجود بوسنیایی‌ها به طور متوسط 300 گرم کمک غذایی در روز دریافت می‌کردند و این مقدار از کالری مورد نیاز بدن بسیار کمتر بود. اکثر کسانی که از تیراندازی و بمباران جان سالم به در می‌بردند، به شدت لاغر و نحیف شده بودند. انسان همچنین برای نوشیدن، پخت و پز و بهداشت شخصی به طور متوسط به پنج لیتر آب در روز نیاز دارد. کارشناسان گفته‌اند که در مواقع اضطراری و با فداکاری بسیار ممکن است 1.5 لیتر کافی باشد.
البته مردم بوسنی و هرزگوین توانستند برای تهیه آب به رودخانه و دریاچه‌های خود تکیه کنند، اما غزه کاملا خشک است و عملا آب شیرین ندارد. با احتساب نیاز اولیه به آب و غذا، هر نفر در غزه در طول روز به دو کیلوگرم اقلام کمکی نیاز دارد. برای ساکنان غزه که دو میلیون نفر هستند این مقدار روزانه به 4000 تن می‌رسد. یک کامیون معمولی توانایی حمل 20 تن بار را دارد. طبق یک محاسبه ساده ریاضی باید یک صف 4 کیلومتری از کامیون‌ها وارد غزه بشوند تا آذوقه کافی به مردم تحت محاصره برسد.
رساندن کمکهای بشردوستانه
این روزها کمکهای زیادی در حال جمع‌آوری است. برای رساندن کمک‌ها، جهان خارج باید از یک بندر اختصاصی استفاده کند که به‌طور متوسط روزانه دو کشتی بتوانند در آن پهلو بگیرند. خوشبختانه، مصر چنین بندری در 40 کیلومتری (26 مایل) رفح، در شهر ساحلی العریش در سینا دارد.برخی از اقلام ضروری را می‌توان با هواپیما وارد کرد، اما تامین هوایی نمی‌تواند همه نیازها را برآورده کند. فرودگاه غزه در جنوب نوار غزه در سال 2001 توسط رژیم اسرائیل ویران شد، اما دو باند هوایی مصر: الگوره و العریش در فاصله‌ای نزدیک برای کمک‌رسانی وجود دارند.
تعداد زیادی هواپیمای باری می‌توانند در آنجا فرود بیایند، اما نمی‌توان فقط رو آن‌ها حساب کرد، تجربه بوسنی نشان می‌دهد که یک هواپیمای باری هوایی متوسط 11 تن مواد مصرف حمل می‌کند. با این حساب، 360 فرود در هر روز مورد نیاز است که فرود این تعداد هواپیما تقریبا غیر ممکن است . اما قبل از اینکه کسی روی داده‌های بزرگ و حل مایحتاج تمرکز کند، فلسطینی‌های غزه باید مطمئن شوند که ارسال کمک منظم و روزانه باشد که هنوز اینطور نیست.
همه این‌ها امکان‌پذیر است اگر رژیم اسرائیل مرز را باز کند و قبل از اینکه أقلام به دست مردم برسد، آن‌ها را بمباران نکند.
