اوصاف بدنى على علیه السلام

على علیه السلام مردى میانه بالا بود. اندكى كوتاه و چاق. چشمانى سیاه و گشاده داشت. در نگاهش عطوفت و مهربانى موج مى‏زد. ابروانش كشیده و پیوسته بود. صورتى زیبا داشت و از نیكو منظرترین مردم به شمار مى‏آمد. رنگ صورتش گندمگون بود. چهره‏اى گشاده و بشاش داشت. به جز موهاى اطراف سرش، موى دیگرى نداشت و سرش طاس بود و از پشت همچون تاجى مى‏درخشید. گردنش از سپیدى به درخشش ابریقى نقره‏اى مانند بود. ریشى انبوه داشت و بالاى آن زیبا مى‏نمود. گردنش ستبر و شانه‏هایش همچون شانه‏هاى شیرى ژیان، فراخ بود.

در روایتى دیگر ذكر شده است: شانه‏هایش مانند شانه‏هاى شیرى قوى جثه، پهن بود. بازوان نیرومندش، از شدت در هم پیچیدگى عضلات از ساعدش قابل تمیز نبود. مچ‌ها و نیز پنجه‏هایى قوى و قدرتمند داشت.

در روایتى دیگر نیز آمده است: آن حضرت انگشتانى باریك و ساعد و دستى نیرومند داشت. و چنان قوى بود كه اگر دست كسى را مى‏گرفت، بر او مستولى مى‏شد و طرف مقابل قدرت نفس كشیدن را از دست مى‏داد. شكمى بزرگ و پشتى قوى داشت. سینه وى فراخ و پرمو بود و سر استخوانهاى او كه در مفصل با یكدیگر جفت ‏شده بودند، بزرگ مى‏نمود. عضلاتى پر پیچ و تاب و ساقهایى كشیده و باریك داشت. بزرگى عضله دست و پاى او به هنجار و موزون بود و هنگام راه رفتن اندكى به جلو متمایل مى‏شد. چون به میدان كارزار روى مى‏آورد، با هروله و شتاب مى‏رفت. نیرومند و شجاع بود و در رویارویى با هر كسى، پیروز مى‏شد. به راستى خداوند او را با عز و نصر خود تایید كرده بود.

مغیره در این باره گفته است: على علیه السلام همچون شیر بود، بلكه از شیر قوى‏تر و اندامش از اندام او به هنجارتر مى‏نمود.

منبع:

كتاب سیره معصومان، ج 3، صفحه 18، سید محسن امین