صنایع دستی استان بوشهر
با توجه به وضعیت خاص اقتصادی در استان بوشهر صنایع دستی و بویژه صنایع دستی روستائی از گذشته دارای نقش تعیین كننده و مهمی در معیشت روستائیان منطقه بوده و بیشتر ساكنان نواحی روستایی به علت محدود بودن بخش كشاورزی و بیكاریهای فصلی ناشی از آن كوشیده اند تا از امكانات موجود و مواد اولیه ای كه طبیعت در اختیار آنان قرار داده است به عنوان وسیله ای برای كسب در آمد بیشتر و امرار معاش استفاده كنند و به تولید محصولاتی مانند قالی ، گبه ، عبا ، گلیم ، حصیر ، سفال ، گیوه ، مشك ، دولچه ، زنبیل ، سبد ، تور ، سوزن دوزی ، نساجی و مصنوعات رودوزی شده اقدام كنند.
گبه بافی :
برجسته ترین صنعت دستی و خانگی استان بوسهر كه تقریباً در بیشتر نقاط روستایی و حتی شهری رایج بوده و شغل اول یا حرفه دوم تعداد زیادی از خانوارها محسوب می شود ، بافت گبه است.
گلیم بافی :
تقریباً در بیشتر نقاط روستایی رایج است. فصل بافت گلیم معمولاً در زمستان می باشد و خانواده های روستایی در كنار سایر فعالیتهای كشاورزی و دامپروری ، از اوایل پاییز كه فصل چیدن پشم گوسفندان آغاز می شود خود را برای شروع كار در زمستان آماده كرده و تدریجاً شستشوی ، ریسیدن پشم و رنگرزی را آغاز می كنند و در اوایل دیماه بكار بافت می پردازند. تار گلیم های روستایی اغلب از موی بز كه دارای استحكام بیشتری می باشد انتخاب می شود. ولی پود مصرفی تماماً ار پشم است.
لنج و قایق سازی ( گلافی):
لنج و قایق سازی از قدیمی ترین و مهمترین صنایع دستی بوشهر محسوب می شود كه سابقه آن به دوره افشاریه می رسد. نیروی شاغل در این بخش منحصر به همان سازندگان لنج و قایق ( گلافان ) قدیمی می گردد. مصالح اولیه مورد نیاز چوبهای جنگلی مقاوم در مقابل رطوبت برای اسكلت و تخته های مرغوب هندی به نام ( سای ) برای بدنه آن است و بقیه از محل تأمین می شود.
منبع:
مطالب مربوط به استان:
جزایر و شبه جزایر در استان بوشهر
