راهکارهای برخورد با دانش آموز دیر آموز

من معلم هستم و یک دانش‌آموز بسیار پرخاشگر و دیرآموز دارم که مشکلات زیادی برای کلاس به وجود آورده است و دائماً با بقیه بچه ها و من دعوا دارد لطفاً بنده را راهنمایی کنید که با چه روش‌هایی می‌توانم او را کنترل کنم؟

توجه داشته باشید که نگرش کودکان دیرآموز، به مدرسه و تحصیل معمولاً منفی است. تعداد غیبت‌های آنان بیشتر است و در بسیاری از موارد از سوی معلم و همکلاسان خود طرد می‌شوند. گاهی این دانش آموزان تعارض‌های اجتماعی خود را به شکل پرخاشگری نشان می‌دهند چراکه در هنگام مواجهه با بحران‌های بین فردی و شخصی‌ساز و کارهای ناکارآمدی برای مقابله در پیش می‌گیرند.

دیرآموزان انگیزه بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی، ناامیدی و پایین آمدن عزت‌نفس آن‌ها در مدرسه می‌شود.

تجربه شکست مکرر در کلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسان و روش‌های نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را به‌شدت کاهش می‌دهد.

این کودکان از مشکلات رفتاری خود آگاه نیستند و نمی‌توانند عواطف خود را به‌طور مناسب ابراز کنند. چراکه از کشف مشکل آن‌ها ناتوانیم و آموزش‌های لازم را در برخورد با این کودکان ندیده‌ایم. البته مسلم است که کار با دانش آموزان دیرآموز باید دور از نگرش منفی و تعصب صورت بگیرد.

باید این نگرش در جامعه آموزشی و خانواده ایجاد شود که دیرآموزان متعلق به جامعه عادی هستند و استثنایی تلقی نمی‌شوند؛ به‌عبارت‌دیگر اگر یک کودک دیرآموز آموزشی درست نبیند و سرانجام با برچسب استثنایی وارد مراکز ویژه شود نشان‌دهنده ناکارآمد بودن روش آموزشی است.

والدین باید نقش خود را به‌عنوان معلمان طولانی‌مدت کودک، بپذیرند و پذیرفتن این نقش مستلزم آن است که بین خانه و مدرسه همکاری و ارتباط بیشتر و فعال‌تری ایجاد شود؛ بنابراین شما به‌عنوان معلم این دانش‌آموز باید آموزش مناسب و دوره‌های مربوطه را بگذرانید و دارای شناخت کافی از کودکان و نحوه ارتباط با خانواده‌های آنان باشید.

در حال حاضر بهترین کمک به این کودک آن است که خانواده به‌طور مؤثر با شما همکاری کرده و شما هم از این همکاری استقبال کنید. این کودک در کلاس‌ جایی قرار گیرد که شما خیلی بیشتر به او سر بزنید و حتی گاهی آموزش انفرادی به او دهید و به‌تدریج کودک را درگیر فعالیت‌های گروهی و دروس جمعی نمایید.

پیشرفت این کودک به‌صورت هفتگی ثبت شود و حتماً از وجود یک مشاور کمک گرفته شود.

کوچک‌ترین پیشرفت او را تقویت کنید و در کلاس مورد تشویق قرار دهید. فقط به توانایی‌های آموزشی او توجه نکنید بلکه اگر توانایی خاصی در زمینهٔ های دیگر دارد حتماً آن را تشویق کنید و در جمع ابراز نمایید.

با او رابطه نزدیک و عاطفی برقرار کنید و نگذارید بیش از این در کلاس سرخورده شود.

ضمناً در آموزش به او به این نکات توجه کنید:

- برای آموختن به او به راهنمایی شفاهی و آموزش کلامی بسنده نکنید، او نیازمند رهبری عملی توأم هم هست.

- او را آزاد بگذارید و از کندی حرکاتش ناشکیبا نشوید و به خاطر عملکرد ناشیانه‌اش فرصت کسب تجربه و یادگیری را از او سلب نکنید.

- در آموزش به او در انتظار معجزه نباشید تا از کوشش و مبارزه در آموختن او مأیوس نشوید.

- به او فرصت بدهید تا کارهایش را خود انجام دهد و آهنگ کند رفتارش را پذیرا باشید و به‌تعجیل وادارش نکنید.

- صبورانه بگذارید میزان سرعتش را خود تعیین کند تا بداند در پناه صبر شما خواهد آموخت.

- او را سرزنش نکنید چراکه او به علت عدم توانایی مستحق ملامت نیست و اندک پیشرفتش را مقدمه پیشرفت دیگر تلقی کنید.

- ضمناً در کلاس حتماً به وی مسئولیت زیاد دهید و اجازه دهید که در کلاس و مدرسه احساس کند که مهم و ارزشمند است. 

---

منبع: پرسش و پاسخ های عمومی مشاوره شیوه های تربیتی مرکز مشاوره تبیان