موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

عرب بر عجم می‎بالد که محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله) عرب است و قبیله قریش بر دیگر قبایل مباهات می‎کند که رسول خدا قریشی است؛

امام حسین(علیه‎السلام) و بعضی از همراهانش که از خصائص اصحاب او بودند، رنگ‎هایشان می‎درخشید و اعضاء و جوارحشان آرام می‎گرفت و نفوسشان از حالت آرامش برخوردار بود

او فرمود از ظلم به کسی که علیه تو یاری جز خداوند ندارد بپرهیز و هرگز خود را بر آن آلوده مساز

از حلقه‎های سلسله خون می‎چکد چو اشک زنجیر هم به پیکر من گریه می‎کند ریزد سرشک دیده اکبر به روی نی اینجا به من برادر من گریه می‎کند

دل سودا زده‎ام ناله و فرياد كند هر زمان ياد غم سيد سجاد(عليه‎السلام) كند بى گمان اشك به رخساره بريزد از چشم هر كه يادى ز گرفتارى آن راد كند

به روی دست پدر ظهر روز عاشورا گلوی اصغر از هم دریده را دیدم

زنجیرها به زخم تن من گریستند دشمن نکرد رحم به اشک روان من گردید نقش خاک ز سنگ یهودیان از نوک نی سر پدر مهربان من

شب سيه‎پوش، از غم و اندوه بى پايان توست شرمگين خورشيد، از شب‎هاى تار غربتت

اگر گويى كجايند اكبر و اصغر، دهم پاسخ كه من آن غنچه و گل، چيده در صحن چمن ديدم

جماعت من سلیل مصطفایم معظم سبط میر اولیائم سرور سینه خیر البریه فروغ دیده خیر النسائم

گفتی : آیا کسی یار من نیست؟ قفل بر دست و دندان من بود

صبر را بین که در این مرحله از وادی عشق سخت بیمارم و او باز پرستار من است آن که در کرببلا بود انیس پدرم در ره شام بلا مونس و غمخوار من است

مرواریدهای اشک بر چهره ی رخشانش پراکنده می گشت.نشسته بود و دو زانوی غم را در بغل گرفته بود.انگار جانش بود که از کالبد بیرون آمده بود و رفت و او در فراقش چنین می گریست.

دستور داد آنحضرت را دستگیر و به غل و زنجیر بکشند و او را به مرکز حکومت بیاورند. اگر چه امام با اعجاز الهی خود را از زنجیر آزاد کرد و با «طی الارض» نزد او ظاهر شد و بعد به مدینه برگشت.

امام سجاد علیه السلام در مقابل دشمنان رفتار مناسب داشت. آن حضرت با رفتار درخور شان دشمنان، شخصیت كاذب آنان را مخدوش مى‏ساخت، وقار دروغین آنان را درهم مى‏شكست

در این نوشتار سعى شده از دیدگاه اهل سنّت گوشه‏اى از شخصیت ممتاز امام زین العابدین علیه‏السلام به پیشگاه شما سروران گرامى تقدیم شود.

من و پیامبران قبل از من پیوسته گرفتار كسانى بودیم كه ما را اذیت مى‏كردند.

مگر خدا على بن الحسین را نكشت؟ حضرت در جواب او فرمود: «برادرى داشتم به نام «على‏» كه مردم او را كشتند.»

انسان باید متوجه این واقعیت‏باشد كه نوع معاشرت با همسایگان، در روح و روانش اثر مى‏گذارد.

اما حق صدقه و زكاتى كه مى‏دهى این است كه بدانى آن، پس‏اندازى است نزد پروردگارت و امانتى است كه شاهد نمى‏خواهد