موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

گویی نماز، دلتنگ عبادت اوست و خاک، دلواپسِ سجده هایش! گویی دعا منتظر ترنّم اوست و صحیفه، در انتظار تبسّم دست هایش! گویی جهاد، آیینه ایمان اوست و واژه ها در انتظار جلوه خطبه هایش!

مرا سلوک به حدی رسیده در جانم، که از تو گریزی نمی شود و نمی توانم به سرمنزل برسم؛ بی آنکه بارانیِ قنوت های روشن تو، راهنمای این همه تیرگی های تنم و شکستگی اندوهبار روحم باشد.

دشتهای سرسبز عرفان، خوشامدگویِ اشراقِ پیشانی‌ات هستند و ما به همایشی از درختچه‌های تبسّم و امید و تغزّل دعوت شده‌ایم

از جمله مسائل عقیدتى كه در ضمن معارف گسترده صحیفه سجادیه، یادگار حضرت زین العابدین، مورد توجه قرار گرفته ، مساله شفاعت است که به دو گونه تصویر شده است:

از ويژگي هاي بارز اخلاقي مسلمان، صفت «توکل» است. توکل يعني اعتماد و اطمينان باطني در تمامي کارها به خداوند، چنان که در روايتي، برترين اعمال نزد خداوند، توکل به او معرفي شده است. سيد ساجدان و پيشواي توکل کنندگان در صحيفه سجاديه مي فرمايد:...

دلايل امامت امامان عليه السلام به دو محور عمده زير باز مى گردد: الف ) شايستگان علمى و فضيلتهاى اخلاقى و معنوى برتر آن. ب ) نصوص معتبر و تصريح از سوى پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله و اما پيشين به امامت ايشان .البته محور سومى هم وجود دارد كه به نوب

پور عبدالملك به نام هشام در حرم بود با اهالى شام مى زد اندر طواف كعبه قدم ليكن از ازدحام اهل حرم

پيامکهايي براي تبريک ميلاد فرخنده حضرت سجاد عليه السلام

در سال 87 هجرى یعنى پس از گذشت حدود پنج ماه از خلافت ولید، عمر بن عبدالعزیز والى مدینه شد. مورخان شخصیت عمر بن عبدالعزیز را متمایز از سایر خلفاى اموى دانسته اند و به راستى شیوه و عملكرد او نسبت به مردم و خاندان رسول خدا صلى الله علیه و آله بهتر از دیگران

این داستان را ثابت بنانى تعریف کرده و می‌گوید: من به همراه عدّه‏اى از مومنان بصره همچون ایوب سجستانى، صالح مرى، عتبه غلام، حبیب فارسى‏ و مالك بن دینار به حج مشرف شده بودم. چون به مكّه رسیدیم متوجّه‏كمبود آب شدیم. كمبود بارندگى موجب تشنگى بیش از حد مردم شد

از میهن بانوى ایران سر زد از خاك عرب آفتابى كز جمالش شد عیان آیات ربّ حجّت حقّ، رحمت مطلق، علىّ بن الحسین درّة التّاج شرف ، ماه عجم، شاه عرب

خدا اطاعت از ائمه را واجب ساخته است.

اینجا بود که هشام فریاد زد: «الله اعلم حیث یجعل رسالته»؛ خدا می‌داند؛ رسالت خود را در کدام خاندان قرار دهد.

خطاب به یزید فرمود: «ای یزید! این محمد(صلی الله علیه و آله) که هم اکنون نامش را مؤذن بر زبان آورد و به پیامبری او گواهی داد، جد توست یا جد من است؟ اگر بگویی پیامبر جد توست، دروغ گفته‎ای و کفر ورزیده‎ای و اگر باور داری که پیامبر(صلی الله علیه و آله) ...

وضع ما، در ميان قوم خود، مانند وضع بنى ‏اسرائيل در ميان ‏فرعونيان است كه پسرانشان را مى ‎كشتند و دخترانشان را زنده نگه‏ مى‎‏داشتند. امروز وضع ما چنان دشوار است كه مردم با ناسزاگويى ‏به بزرگ و سالار ما بر فراز منبرها، به دشمنان ما تقرب مى‎‏جويند

«خدا بیامرزد کسی را که پند مرا بپذیرد و به خاطر خدا و رسول به آنچه می‎گویم عمل کند، چرا که روش رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برای ما الگویی شایسته است.» و به این آیه قرآن استناد کرد: «و لکم فی رسول الله اسوة حسنة».

شام، شهر دسیسه و دشنام، شهر دشمنان اهل بیت(علیهم‎السلام)، شهری که مردان و زنانش مدت پنجاه سال جز بدگویی حضرت علی(علیه‎السلام) چیزی نشنیده بودند و لعن او را واجب می‎شمردند، رسید

وای بر شما، ای مردمان غفلت‎زده! شما به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) کفر ورزیدید و زحمات او را ناسپاسی کردید و چون گمراهان راه پیمودید

آنچنان که مورخان نوشته‎اند: امام زین العابدین(علیه‎السلام) را بر شتری برهنه سوار کرده بودند و دست‎های مبارک آن حضرت را بر گردن وی بسته، بر تن او زنجیر نهاده و (4) هر دو پای او را به شکم شتر بسته بودند.(5)

امام زین العابدین بیمار؛ غلط است. چرا که ایشان فقط در واقعه کربلا بنا بر مصلحت خداوند چند روزی بیمار بودند که در این واقعه به علت بیماری به شهادت نرسند تا بار مسئولیت امامت را بعد از حضرت سیدالشهدا(علیه‎السلام) بر دوش بکشند