چهار معاون سینمایی در یك قاب قرار گرفتند
چهار روز مانده به روز ملی سینما، شانزدهم شهریورماه ـ فرهنگستان هنر (آسمان) میزبان جمعی از اهالی سینما بود كه آمده بودند از سید محمد بهشتی، علی كسمایی، فرهاد فخرالدینی و زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور تقدیر كنند و چهار معاون سینمایی كه سكان سینمای ایران را در 25 سال اخیر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتند، با هم عكس یادگاری گرفتند.
علی معلم یكی از اعضا هیات مدیره خانه سینما كه اجرای برنامه را بر عهده داشت با تفال به دیوان حافظ برنامه را آغاز كرد.
میركریمی:
قصد ندارم بیلان كاری ارایه بدهم
سعه صدر را دستور كار قرار دادیم
رضا میركریمی مدیرعامل خانه‌ی سینما به هنرمندان خوش آمد گفت و ادامه داد: امروز ضیافت جشنی را برپا می‌كنیم كه نه فقط برای برگزیدگان احتمالی جشن و برای پاسداشت زحمات كاندیداها، بلكه به احترام سینمای ایران همه دور هم جمع شده‌ایم و جشن برگزار می‌كنیم. بنابراین در انتهای برگزاری این جشن‌ها همه برنده هستیم و من به همه تبریك می‌گویم.
وی به عنوان یك كارگردان كه موقتاً در مدیرعاملی خانه سینما حضور دارد، در ادامه، سخنانش را به این نهاد صنفی متمركز كرد و گفت: از ابتدای حضورم در خانه‌ی سینما با خود عهد كرده بودم، كمتر حرف بزنم. نمی‌خواهم مثل برخی از مدیران كه می‌گویند، ویرانه‌ی تحویل گرفتم یا بخواهم به رخ بكشم كه زندگی شخصی و خصوصی‌ام به خطر افتاده بنابراین این دو جمله كلیشه‌ی را مطرح نمی‌كنم. چون قبل از من زحمات زیادی كشیده شده بود و در ادامه‌ی راه، آبرو و عزت و سرمایه‌ای كه به هر كدام از ما داده شده است را سعی كردیم، سهمی از آن را برای كل سینما و حركت صنفی هزینه كنیم و فكر می‌كنم هیات مدیره با چنین تصوری این مسئولیت را بر عهده گرفت.
میر كریمی گفت: قصد ندارم در این مراسم بیلان كاری ارایه بدهم. چون این سخنان در حوصله‌ی این مراسم نیست. من معتقدم آنچه می‌شود، حس كرد را نباید مطرح كرد. اگر اتفاقی افتاده است، اعضا خودشان متوجه می‌شوند و اگر اتفاقی نیفتاده است، قطعا با حرف زدن درست نمی‌شود.
وی رویكرد هیات مدیره را تدبیری توام با آرامش در این مدت دانست و گفت: وقتی یك عده‌ی كوتاه‌تر از همه می‌بینند، البته بلندتر از همه حرف می‌زنند ما قصد كردیم وارد جریانات ژورنالیستی آنها نشویم و سعه صدر را به عنوان دستور كار قرار دادیم و هیات مدیره از این جهت بلند نظرانه سكوت و خویشتنداری كرده است. چون امیدوار است روزی فرا برسد كه این دوستان متوجه باشند كه به حق یا ناحق كشتی كه در آن هستند را دارند سوراخ می‌كنند.
وی در بخشی دیگر از سخنانش، یكی از اهداف هیات مدیره‌ی خانه‌ی سینما را ارایه تصویری به عنوان یك نهاد قدرتمند در نزد مسئولین در حوزه‌ها دیگر دانست و گفت: فكر می‌كنم در این زمینه این اعتماد سازی انجام شد و خیلی خوب هم انجام شد كه این شخصیت صنفی مورد اعتماد قرار بگیرد و حمایت‌های ویژه‌ای از آنها انجام شود.
میركریمی تأكید كرد: هیچ صنفی قدرتمند نیست ،مگر در خانه یك وفاق و همدلی اتفاق بی‌افتد. ما سعی كردیم در این مدت صنوف را فعال كنیم و در همین راستا آموزش صنفی، مراسم بزرگداشت برگزار كردیم كه به نظرم در این زمینه اتفاقات خوبی افتاده است. از جمله تجمع 29 خرداد ماه كه تجمع دفاع از حقوق سینمگران را برپا كردیم.
مدیرعامل خانه‌ی سینما به تمایز خانه سینما با دیگر تشكلات صنفی اشاره كرد و گفت: "هویت صنفی" در آن مترادف با "هویت ملی" است. به عنوان یك رسانه قدرتمند كه فرهنگ ساز است، هر حركت صنفی در خانه سینما معنای ملی دارد و وظیفه اعضا بسیار خطیر است، بنابراین مراقبت جدی می‌طلبد.
وی به سخنان چندی قبل مقام معظم رهبری درباره‌ی مظلومیت فرهنگی اشاره كرد و گفت: از این جمله تعابیر زیادی می‌توان داشت و تصور بنده این است كه مظلومیت فرهنگی واژه‌ی معناداری است كه هم‌اكنون دچار آن هستیم. آن سیاست و اقتصاد زدگی مفرط و به رسمیت نشناختن جایگاه فرهنگ و بی‌اعتنایی به اهالی این حوزه، می‌تواند بسیاری از هزینه‌ها را تحمیل كند.
وی افزود: ما درون جامعه‌ی خودمان ـ جامعه‌ی سینمایی ـ هم مظلوم هستیم. چون اندكی از جامعه‌ی ما تیریبون‌های در اختیار دارند كه شناسنامه بیرونی جامعه سینمایی كشور شده‌اند و خانواده‌ی متین سینما در حاشیه آن قرار گرفتند، كسانی كه با هیاهو به غیر خودی بودن خودشان افتخار می‌كنند.
میر كریمی گفت: به همان میزان كه دستمایه قرار دادن بدبختی مردم و انعكاس آن درجشنواره‌های جهانی درست نیست، به همان میزان بازی كردن با اعتقادات و باورهای مردم و پایین آوردن آسمان روندی كه این روزها دچارش هستیم، نامناسب است. این افراط و تفریط سینمای ایران باعث شد، بدنه فهیم سینما به دلیل بی‌اعتمادی مظلوم واقع شوند. بنابراین كسی كه مورد اعتماد قرار نمی‌گیرد، نمی‌تواند كار خلاق انجام بدهد و حاصل این بی‌اعتمادی حاصلی جز مظلومیت، دخالت به جای نظارت، مشاركت به جای حمایت و بی‌اعتمادی به هنرمندی كه جزو مهمی از جامعه است، نمی‌تواند باشد.
وی خطاب به هنرمندان گفت: یكسال مأموریت خود را درخانه‌ی سینما پشت سر گذاشتم و یكسال دیگر ماموریت داریم، اگر كوتاهی انجام شده است، سهوا یا در موارد دیگری چون منافع جمع مد نظر بوده است من پوزش می‌خواهم. حلالمان كنید.
میركریمی اظهار امیدواری كرد: آنچه به عنوان آبرو برای سینما می‌پسندیم، اتفاق بی‌افتد. كسانی كه به دنبال حاشیه سازی هستند به عقل بی‌آیند.
مدیرعامل خانه‌ی سینما در پایان گفت: در مراسم روز سه شنبه فقط به خاطر سینمای ایران و عزت سینمای ایران بیاییم و جشن بگیریم.
تندیس رسول ملاقلی‌پور در شب تولدش اهدا شد
احمدرضا درویش: باورم نیست رسول درمیان ما نیست
فرشته طائرپور در شب تولد زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور با قرائت متنی درباره‌ی این كارگردان سینمای ایران از حسین یاری بازیگر فیلم "میم مثل مادر" دعوت كرد تا به روی صحنه بیاید.
حسین یاری گفت: صحبت كردن درباره‌ی رسول ملاقلی‌پور برای من خیلی سخت است. او در جمع اهالی سینما ناشناخته نیست و بهترین تعاریف را دوستان در موردش دارند. بنده فقط می‌توانم بگویم جای این كارگردان فهیم و غیرتمند برای همیشه در سینمای ایران خالی است و از همین جا به روح پاك او درود می‌فرستم.
احمدرضا درویش، منوچهر محمدی، حسین یاری و فرشته طائرپور تندیس جشن یازدهم سینمای ایران را به همسر زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور اهدا كردند.
همسر ملاقلی پور نیز در سخنان كوتاهی گفت: امشب شب تولد رسول است، ساعاتی قبل بر سر خاك او با كیك كوچكی جشن تولد او را گرفتیم.
احمدرضا درویش در سخنان كوتاهی گفت: فقط می‌توانم بگویم هنوز باور نمی‌كنم، رسول نیست، چون فكرمی‌كنم هنوز در میان ما است.
فرهاد فخرالدینی:
سینما در دوره‌ی به فریاد موزیسین‌ها رسید
به گزارش ایسنا، محمد سریر آهنگساز گفت: او مدرس دانشگاه است، فخرالدینی آهنگهای ماندگاری برای موسیقی فیلم ساخته است. او در حوزه‌ی موسیقی ملی تحقیق كرده است و رهبر اركستر و سازنده‌ی قطعات موسیقی كلامی است، همه اینها حاصل چهار دهه فعالیت او است. شاید یكی از برجسته‌ترین ویژگی‌های او در درونی كردن موسیقی ملی است و لحظاتی كه از موسیقی او در فیلم استفاده می‌شود، موسیقی او ایرانی است.
محمد احصایی و محمدرضا علیقلی، محمد سریر از فرهاد فخرالدینی تقدیر كردند و تندیس یازدهمین جشن سینمای ایران را به او اهدا كردند.
فرهاد فخرالدینی نیز ضمن اشاره به كلیپی كه از او پخش شد گفت: همه حرف‌هایم را در این كلیپ مطرح كردم. به هر حال در زندگی انسان لحظاتی ارزشمند وجود دارد، در این لحظه بسیار خوشحال هستم كه همه عمرم را در راه موسیقی صرف كردم.
وی درعین حال متذكر شد: سینما به فریاد موزیسین‌ها رسید، در دورانی كه به تایید دكتر سریر، موسیقی زیاد عرصه مناسبی برای فعالیت نداشت، در آن دوره سینما به فریاد موسیقی رسید. بنابراین من از طرف خود و همكارانم در این عرصه از سینمای ایران تشكر می‌كنم كه به موسیقی ما یاری رساند و موسیقیدانان ما هم به واقع سنگ تمام گذاشتند.
علی كسمایی در پنج پرده با اهالی سینما سخن گفت
منوچهر اسماعیلی: من بخش كوچكی از حاصل عمر علی كسمایی هستم
در كلیپی كه توسط مجید برزگر ساخته شده بود، منوچهر اسماعیلی، رسول زاده و تهامی‌نژاد در خانه‌ی سینما كه سالها قبل استودیو فیلم ایران بود با علی كسمایی سخن گفتند.
منوچهر اسماعیلی دوبلور پیشكسوت برای مراسم تقدیر به روی صحنه آمد و گفت: من بخش كوچكی از حاصل عمر "علی كسمایی" هستم. درود می‌فرستم به تمام هنرمندان كه سرمایه‌گذار سینما بودند از
عبدالله محمدی، از اصغر تفكری، ژاله كاظمی، منوچهر نوذری، حسین سرشار پاوراتی ایران و پاوراتی جهان كه همه را داغ‌دار كرد.
وسلام به هنرمندان زنده و آنها كه پایه‌های سینما بر دوششان است. امروز صحبت از مردی است كه حاصل عمرش، آبرو و حیثیت دوبلاژ ایران است.
من افتخار دارم كه در سن 20 سالگی در فیلم "دروازه پاریس" با ایشان همكاری كردم. یكی از ویژگی‌های علی كسمایی دادن فرصت بود. او یاد داد چیزی را كه یاد گرفتی پیش خودت نگه‌ندار. این باعث ماندگاری نام علی كسمایی در دوبلاژ ایران شد.
من دچار هیجان شدم و اصلا فكر نمی‌كردم در توصیف استادم باید اسمی از من برده شود و چه افتخاری به من داده شد. آقای كسمایی متشكرم. از همه شما متشكریم.
ابوالحسن تهامی‌نژاد و منوچهر اسماعیلی تندیس یازدهمین جشن خانه‌ی سینما را به "علی كسمایی" دادند.
علی كسمایی گفت: به من اجازه دادند در پنج پرده‌ی كوتاه البته نه چندان كوتاه به اندازه تیزر تلویزیونی با شما اهالی مهربان سینما حرف بزنم.
پرده یك: یازدهمین جشن بزرگ سینما ایران با تلاش همیشگی پرویز پرستویی، رضا میركریمی و منوچهر شاهسواری برگزارمی‌شود. به شما هنرمندان گرامی و به همه اهالی سینما ایران از صمیم قلب شاد باش می‌گویم. امیدوارم و دعا می‌كنم كه چراغ روشن خانه سینما نورافكن شود و پرتو درخشان سینمای جمهوری اسلامی ایران را به سرتاسر جهان بتاباند.
پرده دوم: من یكی از پیشگامان سینمای ایران هستم و زندگی‌ام را در این راه سپری كردم. بسیار خوشحال هستم كه جامعه هنری و مدیران سینمای ایران، خدمتگزاران سینما را همیشه به یاد دارند و با پاداش‌ها معنوی سرافرازشان می‌كنند.
نمونه حاضرش خود من هستم كه سالهای سال در مدیریت دوبلاژ ایران خدمت كردم و به عنوان پدر دوبلاژ ایران مفتخر شده‌ام و سپاسگذارم.
پرده سه: شما هنرمندان گرامی شهریار شاعر را می‌شناسید، شعرهای ناب او را خوانده‌اید یا شنیده‌اید. او در بیتی غمگنانه سروده است «تا همه عمر رفیق ندانی كه كیستم ...روزی سراغ من آیی كه نیستم»
من با اجازه زنده‌یاد شهریار در این بیت شعر او دست می‌برم و به مناسبت این بزرگداشت به اهالی سینما می‌گویم تا «هستم رفیق تو دانی كه كیستم ... روزی سراغ من آیی كه هستم»
پرده چهارم: سپاسگذارم
پرده پنجم: پایان
پوراحمد:
سید محمد بهشتی حذف شدنی نیست
بهشتی: من كمتر تصویر كلوزآپ از سینما دارم
در ادامه كلیپی كه كیومرث پور احمد درباره سید محمد بهشتی ساخته بود، به نمایش درآمد، در این كلیپ رضا یزدانی اشعار سهراب سپهری را خواند و موسیقی "فردین خلعتبری" آن را همراهی كرد. بهشتی در بخشی از این كلیپ می‌گوید: الان باور كردنی نیست كه سینما رو به نابودی است، ممكن است با ایده‌ال‌های ما و من هم فاصله داشته باشد، اما سینمایی كه در مقیاس جهانی عرضه شده است نمی‌تواند روبه نابودی برود.
عزت‌الله انتظامی نیز دراین كلیپ از بهشتی به عنوان "معمار سینمای ایران" نام برد.
كیومرث پوراحمد كه برای مراسم تقدیر از سید محمد بهشتی به روی صحنه آمده بود گفت: من ابتدا پیشنهاد كردم كه علیرضا داوودنژاد درباره‌ی بهشتی صحبت كند. گفتند: داودنژاد با دمپایی می‌آید. راست می‌گن بی‌ادب، آداب را رعایت نمی‌كند. به همین دلیل من بخشی از مطلبی كه علیرضا داودنژاد در سالی كه سید محمد بهشتی از سینما رفت. با عنوان "بعضی چیزها كه از بهشتی شنیدم" می‌خوانم.
وی بعد از قرائت بخشی از آن متن گفت: این اولین باری است كه دست اندركاران سینما، اصولا یك تشكیلات صنفی از یك مقام دولتی تجلیل می‌كنند، یك مقام دولتی كه در دوران خودش در تمام تولیدات افتخار آفرین سینما نقش داشته است.
وی ادامه داد: قبل از انقلاب در یك ساختمانی به نام "آیت فیلم" آدمهایی بودند كه یك كمی غریب بودند اما در میان آنها یك آقایی بود كه من دوستش داشتم. وقتی بیشتر حرف‌هایش را شنیدم به او بیشتر علاقمند شدم. او بعد رفت تلویزیون و سپس در دوره‌ی آقای انوار رفت فارابی. در آن دوران بیشتر به او علاقمند شدم.
سید محمد بهشتی با همه‌ی مدیران قبلی خودش فرق می‌كند. نوع برخوردش فرق می‌كرد. همه‌ی بچه‌های سینما را بچه‌ها و برادرهای خودش می‌دانست. سنگ صبورهمه‌ی سینماگران بود.
همه‌اش لطف نبود قهرهم بود و پس گردنی هم می‌زد اما آنها نیز دوست داشتنی بود.
پوراحمد گفت: بهشتی از آن جمله مدیران سینمایی بود كه زمانیكه از پستش كنار رفت، دفتر و دكان باز نكرد و وارد كار تجاری نشد و بازهم كار كرد و هر جا رفت كار خلاقانه انجام داد.
در آخرین روزهای كه در فارابی بود، من به ایشان گفتم: «من نگران هستم نهالی كه شما كاشته‌اید از هم پاشیده شود» او به من گفت: «این نهالی كه ما كاشتیم، اگر قرار باشد خشك شود، بگذار بشود» اما دیدیم كه خشك نشد.
وی ادامه داد: در این میان عده‌ای این وسط آب در هاون می‌كوبند با انرژی هم می‌كوبند. من معتقدم جشنواره فجر باید یك جایزه به سید محمد بهشتی بدهد.
وی با اعتقاد بر اینكه، نخبه كشی در این كشور مرسوم شده است، معتقد است: لایق‌ترین مدیران زیر فشارها بودند، اما نمی‌توان آنها را حذف كرد، سیدمحمد بهشتی حذف شدنی نیست و نخواهد بود.
كیومرث پوراحمد ضمن اشاره به كلیپی كه از سیدمحمد بهشتی ساخته است گفت: وقتی پیشنهاد شد، من این كلیپ را بسازم، عكس و فیلمی نتوانستم در آرشیوی درباره آن مدیر سینمایی پیدا كنم. نمی‌دانم این فیلم‌ها كجاست؟! به هرحال همه دلتنگی‌های خودم را به آقای بهشتی سعی كردم در این كلیپ متجلی كنم.
علیرضا داودنژاد، رضا میركریمی، محمد مهدی دادگو و مجید مجیدی به روی صحنه آمدند و مجیدی تندیس خدمت به سینمای ملی ایران را به سید محمد بهشتی اهدا كرد.
سیدمحمد بهشتی ضمن تشكر از خانواده‌ی بزرگ سینما گفت: حدود چهارده سال قبل تقدیر اینگونه بود كه از سینما كنار بروم. خاطرم هست در مجلس خداحافظی كه دوستان ترتیب داده بودند، عرض كردم احساس من از آن مجلس این بود كه بیشتر به مجلس ترحیم شباهت دارد. من هم توفیق داشتم در مجلس ترحیم خودم شركت كنم. بعد از نزدیك به چهارده سال شركت در این مراسم، برای من مثل این می‌ماند كه كسی از آن عالم به خواب نزدیكانش آمده باشد. البته این خوابها گاهی كابوس و گاهی رویا است، امیدوارم برای شما شبیه كابوس نباشم.
وی ادامه داد: موقعیت و امكانی كه من در این روزگار نسبت به سینما دارم برای كسانی كه به سینما نزدیك‌تر هستند و در بطن آن هستند، وجود ندارد. من كمتر تصویر كلوزاپ از سینما می‌بینیم. من هیچ وقت اغراق نمی‌كردم كه فیلم‌ها را می‌بینم ـ البته اخیرا فیلم آقای میركریمی را دیدم ـ همیشه تصویر لانگ شات از سینما دارم و می‌دادم كه كمتر اهالی سینما این امكان را دارند.
وی افزود: تصویری كه از سینما می‌بینم، سینمایی است كه در معرض تهدید و دشمنی است.
این سینما از چهارسو مورد تهدید و دشمنی‌های خرد و كلان داخلی و خارجی ـ منظورم داخل سینما و خارج سینما ـ است، ولی درعین حال می‌بینم سینما از چهار جهت حمایت خرد و كلان می‌شود، بنابراین سینما، سینمای ماندگاری است. سینمای خوبی است و گوهر گرانبهایی است. این سینما را هر كسی به سهم خودش حمایت می‌كند.
وی گفت: سینمای ایران از جمله میراث فرهنگی ما است و این مقام بالایی برای سینمای ایران است و انشاالله زنده است.
چهار معاون سینمایی در یك قاب
به گزارش ایسنا، در بخش دیگری از مراسم به پیشنهاد علی معلم، چهار معاون سینمایی دورانهای مختلف كه استثنا تمامی آنها در این مراسم حضور داشتند، از مهندس فخرالدین انوار، محمدمهدی حیدریان، سیف‌الله داد و مهندس جعفری جلوه درخواست كرد، عكس یادگاری بگیرند.
معلم گفت: این دیدگاهی كه در سینمای ایران و در بین هیات مدیره خانه سینما وجود دارد و در تعامل با مسئولین دولتی می‌تواند پیش برود. سینمای ایران قدردان هر كسی است كه به آن كمك بكند.
پرویز پرستویی دبیر جشن بیانیه‌ی جشن را خواند.
در حاشیه:
***
**علی معلم چندی قبل یكی از دوستان اشاره كرده بود كه هر موقع دبیر و مدیر عامل جشن صحبت می‌كنند من به یاد وزیر تبلیغات صدام حسین می‌افتم. دوست، نه شما ارتش امریكا هستید و نه اینجا عراق است.
** علی معلم جمله‌ی جالبی هست كه می‌گوید: برای آنهایی كه اعتقاد دارند هیچ دلیلی لازم نیست برای آنهایی كه اعتقاد ندارند، هیچ دلیلی قانع كننده نیست.» بسیاری از كارهای ما این روزها این گونه است.
*** پخش فیلم تجمع سینماگران، اجرای موسیقی پایان بخش برنامه‌های شب گذشته بود.
*** برنامه با یك ساعت تاخیر آغاز شد.
منبع : ایسنا
