موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

امين وحي

«خداوند مي خواهد پليدي ها و ناپاکي ها را از شما اهل بيت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد». مقصود از اين اهل البيت همان پنج تن آل عباست که پيامبر صلي الله عليه و آله همگان را تحت عبا قرار داد و گفت: «پروردگارا! هر پيامبري خانداني دارد، و آنان اهل بيت من

بند چهارم: بر بى‏تقوايى، ستمگرى و نژاد پرستى معاويه اشاره مى‏كند و از او تعهد مى‏گيرد امنيت را برقرار سازد و متعرض مردم، بويژه مردم عراق و علاقه‏مندان به اهل بيت(عليه السلام) نگردد، زيرا بسيارى از آنان حامى و ياور پدرش على(عليه السلام) بودند

اسلام دوران غربت و ضعف نبود، اسلام بعد از قدرت اسلام بود. اين جريان ، در زمان امام حسن مجتبى (عليه الصلاة و السلام ) به اوج قدرت خودش رسيد و همان جريانى بود كه به شكل معاوية بن ابى سفيان ، در مقابل امام حسن مجتبى (ع ) ظاهر شد

خدايا، به من توفيق ده که مخالفت کنم با آن کساني که از من غيبت مي کنند و پشت سر من از من بدگويي مي کنند و اينکه پشت سر آنها هميشه نيکي آنها را بگويم

امام حسن عليه السلام فرمود: چنان براي دنيايت تلاش کن که گوياهميشه زنده اي، و چنان براي آخرتت تلاش کن که گوئي فردامرگت فرا مي رسد

امام در مشاوره و خطبه خود پيش از پذيرش و پيشنهاد صلح مي‏فرمايد: معاويه ما را به امري فراخوانده است که نه در آن عزت ونه انصاف است

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «ان ابني هذا سيد ولعل الله أن يصلح به بين فئتين عظيمتين من المسلمين (5)..؛ همانا پسرم پيشواي مسلمانان است و اميد است خداوند به دست او بين دو گروه بزرگ از مسلمانان، صلح برقرار کند.»

خدمت امام مجتبي عليه‏السلام رسيدم، در حالي که مردم نيز حضور داشتند، سنگ ريزه‏هايي را که از زمان پدرش جهت اثبات امامت داشتم، در اختيارش گذاشتم. انگشتر خود را بر روي يکي از سنگ‏ها گذاشت، سنگ همانند خمير و گل متأثر شد و آثار انگشتر بر آن سنگ نقش بست

باد، خرما را در شاخ نخل تربيت مي کند، و حرارت هوا در آن نشو و نما مي دهد و مي رساند، و حرکت، جوهري در رنگ و طعم و حجم مي دهد، و هواي شب، آن را سرد و خوشبو و معطر مي سازد

امام حسین علیه‏السلام از رسول الله صلی الله علیه و آله می‏پرسد پاداش کسی که به زیارت تو نائل شود چیست، حضرت در پاسخ می‏فرماید: کسی که مرا یا پدرت علی را یا بردارت حسن یا تو را زیارت کند، بر من است که قیامت به زیارت وی بروم

هر كه نماز-صبح-را به خواند و در جايگاه خود بنشيند تا خورشيد طلوع كند، برايش پوششى از آتش خواهد بود

زآن طشت پر ز اشک خون در مقابلش پیدا بود که زهر چه کرده است با دلش مظلوم چون على و به مظلومیش گواه آن خانه نبى که بود در مقابلش

محرمی نیست که گردد زمحبت یارم هرچه می خواست به او هدیه نمودم اما پاسخی نیست به جز سینه ی آتش بارم روزه بودم طلبیدم چو از او جرعه ی آب

به سوى روى تو چشم اميد، دشمن و دوست بگرد كوى تو اهل وفاق و اهل خلاف بر آستان ملك پاسبانت از دل و جان ملوك را سر ذلت بدون استنكاف

آتش زبانه می کشد از دشت سبز او چون گلفروش کوچه ی طور کلیم بود این چند روزه سایه ی یثرب بلند شد چون حال آفتاب مدینه وخیم بود

و بر غریب مدینه سزاست گرییدن که پای ثابت این روضه حضرت زهراست همان کسی که غریبانه باز مسموم است به دست همسر خود در میان خانه خویش

تنها جنازه تو شد آماج تیر کین یک ره شد این جنایت و دیگر نمی شود بی بهره از فروغ ولایت تو یا حسن مشمول این حدیث پیمبر نمی شود

اگر از جهت منطقی زمان امام حسن(علیه السلام) را بررسی کنیم که آیا در آن موقعیت جنگ به مصلحت شیعیان بود یا صلح؟ امام حسن(علیه السلام) ابتدا قصد صلح نداشت اما وقتی بی وفایی یاران را دید مجبور شدند صلح کنند. ولی همین صلح نیز در واقع نوعی افشاگری علیه معاویه ب

و عـلى عـليه السلام فرمود:خار و خاشاك اند كه با هر بادى به سويى مى روند، از نور علم بهره نمى گيرند و به تكيه گاه محكمى پشت نمى دهند.