تبیان، دستیار زندگی

تونل کارپال؛ سندرمی که زنان را هدف قرار می دهد

علت درد و ضعف مچ دست خانم ها

معمولا زنان سه برابر بیشتر از مردان به سندرم تونل مچ دست مبتلا میشوند. شرایط خاصی نیز می توانند خطر ابتلا به این مشکل را افزایش دهند. این شرایط ها عبارتند از: دیابت، نقرس، کم کاری تیروئید، و آرتریت روماتیسم، بارداری، پیچ خوردگی یا شکستگی مچ دست.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 
سندرم خانم ها

خانمی 45 ساله و شاغل می باشم که به تازگی در مچ دست راستم علائمی همچون بی حسی، درد و ضعف، همراه با سوزن سوزن شدن دارم. لطفا بفرمایید که این علائم نشان دهنده چه بیماری است و چگونه درمان می شود؟

بدون معاینه نمیتوان اظهار نظر کرد ولی احتمال دارد که مشکل شما ناشی از سندرم تونل کارپال باشد که طی آن عصبی که از ناحیه مچ دست رد میشود تحت فشار قرار گرفته و در نتیجه موجب این علائم می شود. برای رفع آن باید از انجام فعالیتهایی که موجب فشار بر دست و علی الخصوص مچ دست می شوند خودداری کرده و از سوی دیگر با بی حرکت کردن و استفاده از داروهای ضد التهاب، فشار را از روی عصب برداشت. لازم به یادآوری است که اضافه وزن و چاقی میتواند این مشکل را تشدید کند. برای پیگیری موضوع میتوانید به متخصص اعصاب مراجعه نمائید.

علائم سندرم تونل کارپال چیست؟

بی حسی و ضعف، درد مچ دست، سوزن سوزن شدن دست ها همه از علائمی است که نشان دهنده ابتلا به این سندرم می باشد. این علائم معمولا شب ها شدیدتر می شوند و بیمار چند ساعت بعد از شروع خواب با احساس بی حسی و گزگز انگشتان از خواب بلند می شود و با تکان دادن مچ دست و چند بار مشت و باز کردن انگشتان بتدریج علائم برطرف می شود. علائم دیگر بیماری عبارتند از: گز گز انگشتان هنگام مکالمه با تلفن وقتی با دست گوشی تلفن را در دست می گیرند و ...

چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند؟

معمولا زنان سه برابر بیشتر از مردان به سندرم تونل مچ دست مبتلا میشوند. شرایط خاصی نیز می توانند خطر ابتلا به این مشکل را افزایش دهند. این شرایط ها عبارتند از: دیابت، نقرس، کم کاری تیروئید، و آرتریت روماتیسم، بارداری، پیچ خوردگی یا شکستگی مچ دست.
سایر فاکتورهایی که باعث ایجاد این سندرم می‌شود عبارت است از:
1. تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم شود.
2. بیش فعالی غده هیپوفیز
3. کم کاری تیروئید
4. آرتریت روماتوئید
5. فشارهای کاری
6. استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست
7. احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی
8. توسعه کیست یا تومور در کانال
هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار بتواند باعث بروز این سندرم شود.

چگونه می شود از ابتلا به سندرم تونل کارپال جلوگیری کرد؟

هیچ روش معینی برای جلوگیری از ابتلا به این سندرم وجود ندارد ولی انجام کارهای زیر می توانند کمک کننده باشد:
1. وضعیت ایستادن و نشستن خوب
2. استفاده از ابزارها و میز کامپیوتر ارگونومیک
3. کشش دستان و مچ دست به طور منظم
4. استراحت مکرر، لرزش دست و پا، تکیه دادن و تغییر موقعیت در طول کارهای روزمره

سندرم تونل کارپال چگونه درمان می شود؟

هنگامی که علائم تونل کارپال شدید تر هستند، پزشک شما ممکن است کورتیکواستروئیدهای تزریقی یا خوراکی را توصیه کند. استروئیدها به طور موقت می توانند التهاب اطراف عصب مدیان و در نتیجه علائم را کاهش دهند. تزریق بی حسی موضعی مانند لیدوکائین نیز می تواند علائم را کاهش دهد. چیزهای دیگری که میتوانند کمک کننده باشند شامل دیورتیک ها، که به عنوان “قرص های آب” نیز شناخته میشوند و مکمل های ویتامین B6 هستند که تورم را کاهش میدهند.

هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار بتواند باعث بروز این سندرم شود.


آیا جهت درمان این سندرم نیاز به جراحی نیز می باشد؟

در صورت نیاز به طور معمول به صورت سرپایی (به این معنی که شما در حین عمل بیدار و هوشیار هستید) تحت بی حسی موضعی جراحی انجام می شود. رباط پوشاننده بالای تونل مچ دست به منظور از بین بردن فشار قطع میشود. رباط بهبود یافته فضای بیشتری در مجرای مچ دست فراهم می آورد. گاهی اوقات این عمل به روش آندوسکوپی، با استفاده از یک دوربین کوچک قرار داده شده از طریق یک برش بسیار کوچک برای هدایت این روش، انجام میشود.

بعد از عمل جراحی چه مدتی طول می کشد تا بتوانیم از دست هایمان استفاده کنیم؟

درست پس از جراحی ممکن است مقداری تورم و سفتی وجود داشته باشد، که می تواند با بالا بردن دست به سمت قلب و حرکت مکرر انگشتان تسکین یابد. ممکن است چندین هفته نیاز به پوشیدن مچ بند داشته باشید تا زمانی که مشکل شما بهبود یابد، اما باز هم قادر به استفاده از دست خود خواهید بود. درد و ضعف معمولا در عرض دو ماه بعد از عمل از بین میروند، اما ممکن است شش ماه تا یک سال طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابید.
منبع: پرسش و پاسخ های عمومی مشاوره پزشکی مرکز مشاوره تبیان