تأثیر یادگیری غیرمستقیم یا مشاهده ای در ایجاد و تقویت احساس مذهبی (3)

در قسمت قبل مطلب مربوط به خانواده و احیاء و پرورش احساس مذهبی در كودكان را مطرح نمودیم اینك می خوانیم ...

پایدارترین و در عین حال خوشایندترین یادگیری ها ، یادگیری غیرمستقیم یا مشاهده ای است. در این نوع یادگیری ،  یادگیرنده مطابق رغبتها و انگیزه های خود ، آگاهانه و بدون هرگونه جبر و فشار روانی ، همه حواس خود را متوجه رفتار مورد نظر می كند و با احساسی خوشایند و عاری از دشواری بر دانسته ها و تجارب شناختی خویش می افزاید .

اگر اولیاء و مربیان بتوانند بسیاری از رفتارهای مطلوب و احساسات خوشایند را به طور غیرمستقیم و یا ضمنی از طریق بهره گیری از وجود الگوهای رفتاری ، در كودكان و نوجوانان به وجود آورند، فوق العاده ارزشمند و مؤثر خواهد بود . در یادگیری ضمنی و یا مشاهده ای ، به جهت آن كه یاد گیرنده آگاهانه و داوطلبانه به موضوع یا رفتار خاصی دقت می كند و نگرش مثبت و انگیزه قوی و غنی دارد ، كمتر دچار فشار ذهنی و خستگی می شود و توجه اش بیشتر معطوف یادگیری است .  در حالی كه در آموزشهای مستقیم همیشه چنین نیست و ممكن است یادگیرنده نسبت به موضوع یادگیری رغبت و انگیزه ای از خود نشان ندهد و زودتر خسته شود .

در یادگیری مشاهده ای ویژگیهای الگو برای كودكان و نوجوانان فوق العاده حائز اهمیت است. همان طوری كه اشاره شد ، در خانواده ، نحوه نماز خواندن والدین ، چگونگی نگرش آنها نسبت به نماز ، تلقی آنها از اهمیت و عظمت نماز ، رفتار آنها قبل از ایستادن به نماز ، هنگام اقامه نماز و بعد از اتمام نماز ، حتی رفتار مناسب اجتماعی آنان به عنوان افرادی كه مومن و پایبند به اصل مذهبی هستند با دیگر افراد جامعه و نوع تعادل آنها با دیگران و مفید ومثبت بودن آنها از جمله عوامل بسیار مهمی است كه در ایجاد و پرورش احساس مذهبی ، بخصوص تمایل به نماز خواندن در كودكان دخیل است . در این زمینه آنهایی كه با كودك و نوجوان ارتباط متقابل دارند ، مثل  پدر ، مادر ، دایی ، عمه ، خاله ، عمو ، معلم و مدیر ، بیشترین مسئولیت را عهده دار هستند.

ادامه دارد ...