جاذبه ای منحصر به فرد با نام غار طبیعی لادیز

 

بلندای غار طبیعی لادیز در حدود ۵/۲ متر و طول آن نیز ۱۵ متر است. جالب این است که در تمام فصول از سقف و اطراف این غار، قطرات آب جاری است که باعث می شود یک جریان دائمی آب را در کف آن شاهد بود و نوای انعکاس صدای قطره های آب باعث احساس بی نظیری می گردد و روح آدمی را نوازش می کند. در حوالی این غاز آبشاری به همین نام واقع شده است به گونه ای که با چند دقیقه قدم زدن به آن می رسید، شرایط طبیعت بی نظیر این روستا باعث شده است که تا بسیاری از بومی های این منطقه برای لذت بردن از ایام فراغت به آنجا بروند.

شرایط آب و هوای این روستا در پاییز، زمستان و اوایل بهار بسیار عالی و دلپذیر است اما در تابستان‌ ها گرم است، همچنین از شمال این روستا نیز رودخانه لادیز عبور می‌کند. اما روستای لادیز قدمت زیادی ندارد و از ییلاق های عشایر بلوچ محسوب می گردد که در سالهای گذشته به اقامتگاه همیشگی تبدیل شده است. در کنار رودخانه‌های فصلی لادیز به خصوص در فصل بهار و تابستان مناظر بسیار زیبا و مکانی مناسب برای گذران اوقات فراغت گردشگران را تشکیل داده است. همسایگی روستای لادیز با قله تفتان نیز باعث تشکیل مناظر منحصر به فرد و اماکن تاریخی و طبیعی شده است که همه ساله، کوهنوردان بسیاری برای صعود به این قله ومعروف و بام جنوب شرق کشور به این منطقه سفر می‌کنند. لازم به ذکر است که ازجنوب هم به کوه شاه چنار محدود می گردد. اهالی روستای لادیز به فعالیت‌ های زراعی، دامداری، صنایع دستی و اشتغال در امور خدماتی مشغولند و کسب روزی می کنند و محصولات زراعی روستا شامل گندم، جو و علوفه می باشد. موقعیت تاریخی و جغرافیایی لادیز از توابع بخش میرجاوه شهرستان زاهدان، با مختصات جغرافیایی ۶۱ درجه و ۱۹ دقیقه طول شرقی و ۲۸ درجه و ۵۶ دقیقه عرض شمالی، در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهر میرجاوه واقع شده است.

تاریخچه غار طبیعی لادیز به دوران پیش از تاریخ تخمین زده شده است و در سال‌های ۱۹۶۶ میلادی، هیئتی از دانشگاه گاری هیوم بررسی‌هایی در منطقه لادیز بلوچستان انجام داند که در نتیجه این تحقیقات، آثار و نمونه ابزارهای سنگی از دوره پارینه سنگی به دست آمد. این آثار به دست آمده، توسط هیوم به فرهنگ لادیزیان نامگذاری شد. این یافته‌ها نشان حاکی از آن بود که جنوب شرقی ایران در دوره پارینه سنگی چیزی در حدود هشتاد تا صد هزار سال پیش زیستگاه عده ای از انسان ها بوده است.

استفاده از موسیقی محلی و بلوچی در مراسم مختلف در روستای لادیز رایج است، بازی قدیمی هفت‌ سنگ نیز  بازی متداول و محلی آنها ست و اغلب از پوشاک محلی بلوچی استفاده می‌کنند که بیشترین قشری که از این نوع پوشاک استفاده می کنند زنان و مردان میانسال هستند، علاوه بر این، زیور آلات و لباس های رنگارنگ از ویژگی های نحوه پوشش زنان و دختران است. صنایع دستی این روستا نیز شامل به سوزن دوزی، قالی‌بافی و گلیم بافی است که با نقش های سنتی و قدیمی به دست زنان و دختران ساخته می شود. غذاهای متداول نظیر می توان به تباهک، شیلانج، کباب تنورچه، شلو، حلوا خرما و کشک زرد در این روستا استفاده می گردد.

عمده محصولات درختی نیز شامل انار، گلابی و هلو می باشد که اکثر آنها به کشورهای نزدیک از جمله پاکستان و افغانستان صادر می‌شود. رونق دامداری و تولید انواع فرآورده‌های لبنی و گوشت قرمز از دیگر ویژگی های این روستاست. خانه‌های آنها معمولا با خشت و گل و چوب بنا شده است و سقف‌های مسطحی نیز دارد اما بعضی از خانه‌ها هم با مصالحی از جمله آجر، آهن و گچ ساخته شده‌اند. از مهمترین جاذبه های این روستا می توان به رودخانه‌های فصل لادیز، حواشی رودخانه‌های فصلی لادیز به ویژه در فصل بهار و تابستان اشاره کرد.

---

منبع: مجله گردشگری الی گشت