گریه در کنار خانه خدا
اَفلح، - یکی از آزاد شده‌های امام باقر علیه السلام، می‌گوید: همراه آن بزرگوار به حج رفتم. همین که حضرت به مسجدالحرام رسید صدایش به گریه بلند شد. عرض کردم: پدر و مادرم به قربانت! مردم به شما نگاه می‌کنند، قدری صدایتان را آهسته‌تر کنید.
امام فرمود: وای بر تو اَفلح! چرا نگریم؟ امید است خداوند در این مکان، نظر رحمت خود را به من بیندازد و من در کنار خانه‌اش رستگار شوم.
سپس حضرت مشغول طواف شد، بعد از طواف به مقام ابراهیم رفت و نماز خواند، هنگامی که سر از سجده برداشت جایگاه سجده‌اش از زیادی اشک چشم‌هایش خیس شده بود. (1)
امام سجاد علیه السلام می‌فرماید:
«الحاجُّ مَغفُورٌ لَهُ و مَوجوُبٌ لَهُ الجَنَّةُ ... (2) ؛ حج گزارنده، گناهانش آمرزیده و بهشت بر او واجب شده است.
پی‌نوشت‌ها:
1- بحارالانوار، ج46، ص 290 .
2- وسائل الشیعه، ج 8، ص 5 .
منبع:
کتاب جلوه‌های تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی .
