راضی به رضای خدا
یکی از کودکان امام باقر علیه السلام بیمار شد. حضرت از فرط علاقه‌ای که به آن کودک داشت سخت نگران و اندوهگین بود و آرام نداشت. حاضران به یکدیگر می‌گفتند اگر برای این کودک حادثه‌ای رخ دهد (و بمیرد) برای جان امام باقر علیه السلام نگران هستیم.
طولی نکشید صدای گریه و زاری از خانه امام باقر علیه السلام بلند شد (معلوم شد همان کودک از دنیا رفته) اما بر خلاف انتظار همه، حضرت با رویی باز در حالتی کاملاً متفاوت با آن حالت هنگام بیماری کودک بیرون آمد؛ اطرافیان عرض کردند: فدایت گردیم! ما از این حادثه بر شما می‌ترسیدیم و برایتان نگران بودیم که نکند شما را از پای در آورد!
امام فرمود: ما دوست داریم کسانی که مورد محبت و علاقه ما هستند در سلامت و عافیت باشند، اما آنگاه که فرمان خدا برسد، تسلیم امری هستیم که خدا دوست دارد(1) (و راضی به رضای او هستیم).
امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
«انَّ اَعلَمَ النّاسِ بِاللهِ اَرضاهُم بِقَضاءِ اللهِ عَزّ و جَلّ (2) ؛ داناترین مردم به خداوند، راضی‌ترین آنان به قضای الهی است.»
پی‌نوشت‌ها:
1- بحارالانوار، ج 46، ص 301 .
2- اصول کافی، ج 2، ص60 .
منبع:
کتاب جلوه‌های تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی .
