ما نگفتیم ، تو تصویرش کن

«مدار صفر درجه» سوای همه ایرادهایش ، از این منظر – از جنبه روایت یک ماجرای سیاسی مهم از زوایه دید و بیان خود ما – قدم رو به جلویی است ؛ قدمی که نباید به همین مقدار محدود شود و باید زمینه ساز تولید فیلم ها و سریالهای متعدد بعدی باشد

کمتر شبی است که اخبار تلویزیون ، تصویری از جنایات اسرائیلی ها نداشته باشد ؛ یعنی کمتر روزی هست که اسرائیلی ها جنایت دیگری نکرده باشند . همیشه صورت خون آلودی هست ، جنازه ای است که بقیه تشییعش بکنند و مادری است که دارد ضجه می زند .

این تصویرها البته بقدر کافی صریح هستند و نشان می دهد که ماجرائی که در سرزمین مقدّس دارد اتفاق می افتد ، از چه قرار است . اما این تصویرها و این اطلاع  رسانی ها یک چیزی کم دارند ؛ چیزی که می تواند جواب سوال و دلیل همه این درگیری ها باشد . آن «چیز» اساسی اما کمتر دیده شده ، ماجرای تشکیل دولت غاصبی است که حال تصاویر جنایت های روزانه اش بخشی ثابت از اخبار شده .

دانستن اینکه این دولت جعلی چطور و با چه ماجراهایی شکل گرفته می تواند ، هم جواب سوال های زیادی مثل علت جنایت های هر روزه آنها و علت کوتاه نیامدن فلسطینی ها باشد و هم ابعاد کامل تری از جرم و جنایتهای صهیونیست ها را نشان بدهد . این را پدران ما و آنهایی که خبرهای 50 سال پیش هنوز یادشان است ، می دانند . آنها یادشان است که اسرائیلی ها چطور بدون هیچ پشتوانه و منطقی مدعی مالکیت یک کشور شدند ، چطور با زور و جنایت صاحبان آن سرزمین را بیرون کردند و چطور با حمایت های استعمارگران ، خودشان را صاحب حق نشان دادند .

اینها چیزهایی است که پدران ما می دانند. اما نکته اینجاست که فقط پدران ما می دانند ، آنهایی که خودشان در آن روزها بودنده اند و هنوز چیزی را از یاد نبرده اند می دانند، ما که نبوده ایم و ندیده ایم ، نمی دانیم . ما پای فیلم هایی نشسته ایم، کتاب هایی را خوانده ایم، صفحه های اینترنتی را باز کرده ایم که هیچ کدام از این ماجراها تویشان نبود . ما اینها را نمی دانیم چون بزرگ ترهایمان یا کار و گرفتاری داشته اند و یا فراموش کرده اند که برایمان تعریف کنند و در عوض ، خود اسرائیلی ها هر جا که توانسته اند – با هر زبانی و هر وسیله ای-  روایت جعلی خودشان را به خورد ما و دنیا داده اند.

در برابر این کم کاری ما ، اسرائیلی ها تا توانسته اند دروغ نویسی و تاریخ سازی کرده اند (اسرائیلی ها تعداد قربانیان هولوکاست را بیشتر از 6 میلیون نفر می دانند ، در حالیکه کل یهودی های آلمان و لهستان در آن زمان تعدادشان از این کمتر بوده !) و این دروغ ها به خورد ذهن دنیا رفته است و فی المثل حالا ، در اروپای آزاد ، حتی تحقیق درباره هولوکاست مجازات دارد . آنها فیلم می سازند ، داستان سفارش می دهند ، تبلیغات می کنند و ما تازه بعد از این همه سال ، یک سریال ساخته ایم .

«مدار صفر درجه» سوای همه ایرادهایش ، از این منظر – از جنبه روایت یک ماجرای سیاسی مهم از زوایه دید و بیان خود ما – قدم رو به جلویی است ؛ قدمی که نباید به همین مقدار محدود شود و باید زمینه ساز تولید فیلم ها و سریالهای متعدد بعدی باشد .

ماجرای ما (مای انسان و مای مسلمان) با اسرائیل ، هنوز تمام نشده است. هنوز هر شب توی اخبار تصویر مادرهایی را می بینیم که دارند ضجه می زنند .