آزمون سخت عادل

هفت صبح ضمن تمجید از گزارش عادل، نقدی هم به کار او وارد کرده است:« او در صحنه گاف آزمون، با «یا علی» گفتن،‌نشان داد كه این بار هم قرار است راحت گزارش كند. یك«اخ جون» هم بعد از هدر رفتن موقعیت مراكش چاشنی گزارش كرد. عادل در این مسابقه سه بار برای تمجید،‌از«جونم»بهره گرفت:«جونم امید.. جونم بیرانوند...جونم كی روش.»او سعی می كرد با نحوه گزارش خود،حس همدلی را منتقل كند ولی درباره مهدی طارمی نظر دیگری داشت:«خیریتی در تعویض طارمی هست... فقط گوشش حاشیه نشده بود كه این هفته شد.» این اشاره های عادل بیش از آن كه حس شوخی را متبادر كند، به كری های سرخابی شبهات داشت. این اتفاق بعد از گل هم رخ داد.عادل در حالی كه خیلی ها گمان می كردند طارمی گل را زده گفت:«خیرتی بود كه بوداهوز ضربه رو توی دروازه بزنه.» این هم تك جمله های عادل بعد از گل كه امتیازهای گزارش او هستند: «كیف كنید.. لذتش رو ببرید.... چقدر این پسرا خوبن.. چقدر لذت می بریم ما...»

محافظه کار

کافه سینما اما کاری به گزارش فردوسی پور ندارد و روی محافظه کاری او دست گذاشته:« چهار سال پیش مثل همین روزها تیم ملی ایران در جام جهانی رودر روی آرژانتین قرار گرفت و در حالی‌که پابه‌پای این تیم پرآوازه بازی می‌کرد و حتی چند موقعیت گلزنی داشت، عادل فردوسی‌‌پور گزارشگر بازی در کامنتی قابل تامل گفت که کاش هر چه زودتر بازی تمام شود!! گمان می‌کردیم فردوسی‌پور در طی این چهار سال تفکرش تغییر کرده باشد اما گویا نه تنها محافظه‌کارتر، که خودباخته‌تر هم شده است.در بازی امشب تیم ملی در برابر مراکش وقتی‌ در دقایق ابتدایی بازی، تیم ایران تحت فشار زیاد مراکشی‌ها قرار گرفته بود- که با توجه به عدم بازی‌های تدارکاتی کافی و دوری از جو ورزشگاه، قابل پیش‌بینی بود- فردوسی‌پور گزارش‌گر صدا و سیما، در همان دقیقه دهم آرزو کرد که ای کاش همین حالا داور سوت پایان را بزند تا به زعم خودش، ایران نبازد‌!»

از دل مردم

جام جم از خسرو نقیبی، منتقد و کارشناس رسانه که چند باری در نقد برنامه 90 فردوسی‌پور هم نوشته و به او تاخته است ، خواسته نظرش را درباره گزارش فردوسی پور بیان کند: «او مانند همیشه در آغوش مردم است و کاملا با نبض آنها گزارش می‌کند و به‌نظرم در گزارشگری فوتبال با فاصله زیادی نه‌تنها در ایران بلکه در مجموعه کشورهای فارسی‌زبان از سایرین جلوتر است و اگر گزارش‌های فوتبال در کشورهایی مانند افغانستان یا تاجیکستان را هم ببینید تاثیر شیوه گزارشگری او روی مجریان این دو کشور هم کاملا مشخص است. عادل در گزارش‌هایش همیشه یکی از ما بوده است. او موفق شده روح جمعی را کاملا درک کرده و در گزارش‌هایش استفاده کند و همین نقطه قوت اوست. ما اساسا فراموش‌کاری هستیم و به محض این که خطر رفع می‌شود یادمان می‌رود که چه بر ما می‌گذشته و به همین دلیل «غُر» می‌زنیم. فردوسی‌پور دقیقا آنچه در درون یکایک ما جریان داشت را بیان می‌کرد و همین نقطه قوت او و جذابیت گزارش‌هایش است.»

به سبك خیابانی

حالا كه گزارش عادل فردوسی پور را گزارش كردیم، خوب است اشاره ای هم به عملكرد جواد خیابانی داشته باشیم. او این شب ها در مقام مجری برنامه فصل داغ فوتبال را روی آنتن شبكه ورزش دارد. این برنامه به سهم خود تلاش داشت، بازی تیم ملی فوتبال كشورمان را پوشش دهد... در لحظات پایانی برگزاری مسابقه، جواد خیابانی به همكارش گفت لحظه پایانی مسابقه را گزارش می كند؛ با انرژی بود و پر از حس مثبت. تا جایی كه وقتی احسان حاج صفی تصمیم داشت ضربه كاشته را بزند، مثل یك هوادار متعصب خوشبین، گفت بوی گل می آید. گل كه به ثمر رسید، خیابانی همه حسش را در قالب «گلللل» گفتن به زبان آورد و فریادش به آسمان رفت. كارگردان، حیفش آمد روی صحنه بازی بماند و همزمان حركات خیابانی را هم قاب نگیرد. حركات دستان خیابانی كه اشاره به پیروزی ایران داشت، جالب بود. او عین یك لیدر از بچه های پشت صحنه می خواست تیم ملی را  تشویق كنند... در نهایت هم اشك چشمان او را پر كرد... حركات و گفته های خیابانی جوششی بود نه طراحی شده. به همین خاطر حس اش به دل نشست.

---

منابع: هفت صبح/ کافه سینما/ جام جم