انسان‌های غول‌آسا بر روی زمین

در اسناد و آثار به جا مانده از تعداد زیادی از تمدن‌های گذشته و همچنین کتاب‌های مذهبی مانند انجیل و یا مهاباراتا، صحبت‌هایی در مورد انسان‌هایی با ابعاد بسیار بزرگ به میان آمده که از سایر افراد به میزان چشم‌گیری بزرگ‌تر بوده‌اند و به عنوان غول‌های داستان‌های افسانه‌ای مختلف موردتوجه قرار می‌گرفتند.

جریان غالب علمی جهان وجود انسان های غول آسا را تایید نکرده است، اما با این حال در نوشته‌های مقدس مردمان تایلند، تمدن مصر باستان، مردمان باستانی منطقه ایرلند هم در کنار افسانه‌های یونانی و حتی آثار قوم معروف آزتک اشاره‌هایی به موجودات انسان نمای عظیم‌الجثه شده است.

در همین رابطه قصد داریم تا 6 مدرک نسبتا معتبر که نشان می‌دهند انسان های عظیم الجثه واقعی بوده و زمانی بر روی زمین زندگی می‌کردند را با هم بررسی کنیم؛ البته باید توجه داشته باشیم که در حال حاضر هم انسان‌های قدبلند و درشت‌اندامی به طور استثنا در جهان وجود دارند، اما بحث جمعیت زیاد نژادی غول‌پیکر از بشر که در زمان خود پدیده‌ای عادی به حساب می‌آمدند،‌ هنوز هم جای بحث دارد.

شواهدی از واقعی بودن انسان های غول آسا

کتاب غول‌ها

چیزی در حدود نیم قرن پیش باستان شناسان کتابی به نام کتاب غول‌ها (Book of Giants) کشف کردند که تا به امروز به عنوان یکی از جنجال‌برانگیزترین نوشته‌های باستانی شناخته‌شده، در نظر گرفته می‌شود.

در متون این کتاب که گفته شده قدمت آن به ده‌ها قرن پیش برمی‌گردد، اشاره‌هایی به نژادی عجیب با اسم نفیلیم (Nephilim) شده است؛ به نظر می‌رسد که این موجودات یک گونه‌ی باستانی ساکن زمین بوده‌اند و به دلیل برخی اتفاقات نسل آن‌ها از بین رفته است.

اصلی‌ترین ویژگی‌های نسبت داده شده به نفیلیم‌ها ابعاد بزرگ این جانداران بوده و اگر واقعا نوشته‌های کتاب غول‌ها صحت داشته باشد، وجود انسان های غول آسا در بخشی از تاریخ بشریت آنقدرها هم دور از ذهن به نظر نمی‌رسد.

غول‌های کتاب مقدس

جالب است بدانیم که نفیلیم‌ها در بخش‌هایی از کتاب مقدس مسیحیان هم موردتوجه قرار گرفته‌اند و گفته شده که چنین انسان های غول آسا و بزرگی محصول پیوند پسران خدا و دختران انسان بوده‌اند.

جدا از بحث‌های جزئی و صحبت‌های مختلف مطرح‌شده در مورد این جانداران، در کتاب انجیل، که به تصمیمات مختلف خدا در مورد ارتباط فرزندانش با انسان‌های فانی مربوط می‌شود، بسیاری معتقدند که چنین بخش‌هایی از انجیل گواه واقعی بودن غول‌هاست و چنین موجودات در قسمتی از تاریخ بشریت بر روی زمین زندگی می‌کرده‌اند.

غول‌های کوئینامتزین

همانطور که اشاره شد، بر اساس افسانه‌های قوم آزتک از قاره آمریکا، گونه‌ای به نام غول‌های کوئینامتزین (Quinametzin) قرن‌ها پیش جمعیت نسبتا زیادی داشته‌اند و همانطور که در کتاب تاریخی کودکس ریوس (Codex Rios) ذکر شده،‌ منطقه آمریکای میانه محل زندگی این موجودات عجیب، افسانه‌ای و غول‌پیکر بوده است.

نقاشی از کتاب کودکس ریوس که نشان می‌دهد گروهی از افراد محلی در مکزیک کنونی یک انسان غول پیکر را اسیر کرده و کشته‌اند.

دیگو دوران (Diego Duran)، یکی از کشیشان معروف اسپانیایی قرن شانزدهمی که کتابی جامع و معتبر را در مورد قوم آزتک نوشته و تاریخ، فرهنگ،‌ مذهب و افسانه شناسی این مردمان را به دقت موردبررسی قرار داده، در کتابش گفته که مطمئن است انسان های غول آسا زمانی در مکزیک زندگی می‌کرده‌اند.

دوران می‌گوید که خود او هم افرادی با جثه بسیار بزرگ را به چشم دیده است؛ در یکی از مراسم مذهبی خاص که این کشیش مشخصا در مورد آن صحبت کرده، شخصی که یک متر از بقیه قدبلندتر بوده با لباسی عجیب و کلاهخودی بزرگ در میان مردم ظاهر شده و باعث تعجب حضار شده است.

گزارشی از کشف یک فسیل غول‌آسای انسان

دانشمندان صاحب‌نظر واقعی بودن انسان های غول آسا را رد می‌کنند و جریان غالب علمی هم به دلیل کشف نشدن مدارکی قابل‌قبول در مورد چنین موجوداتی، ادعاهای مختلف در این رابطه را افسانه خطاب کرده‌ است. با این حال از صد سال پیش گزارش‌های مختلفی در روزنامه‌های معتبر چاپ شده که از کشف شواهد اثبات این افسانه‌ها خبر می‌دهند.

به عنوان مثال در روزنامه‌هایی چون نیویورک‌تایمز،‌ سندیگو اکسپرس و نشریه‌های دیگر اخبار گوناگونی از کشف استخوان‌های عجیب شبیه به اجزا مختلف آناتومی انسان منتشر شده که به دلیل ابعاد بزرگ، توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند.

غول دو سر کاپ دوا

و اما مورد انتهایی لیست شاید از تمامی موارد قبلی عجیب‌تر باشد؛ کپ دوا (Kap-Dwa) نام یک انسان عظیم الجثه با 3.5 متر قد بوده که بر اساس داستان‌های نقل‌شده، در قرن 17 میلادی توسط دریانوردان اسپانیایی اسیر شده است.

در موزه‌ای در مریلند آمریکا بقایای انسانی غولی آسا با دو سر نگه‌داری می‌شود که گفته شده به غول معروف کپ دوا مربوط است؛ بر اساس داستان‌های به جا مانده از قرن‌ها پیش، منطقه‌ای به نام پاتاگونیا (Patagonia) در جنوب قاره آمریکا وجود داشته که محل زندگی انسان های عظیم الجثه بوده و کپ دوا هم یکی از عجیب‌ترین موجودات ساکن این منطقه بوده است.

با این تفاسیر آیا کپ دوا هم جزو موارد استثنا حاصل ناهماهنگی‌های نادر ژنتیکی بوده و یا در قرن‌های پیش و قبل از سلطه کامل انسان‌های معمولی با قدی بین 1.5 تا 2 متر، موجودات دو پای غول‌آسا هم جزوی از پدیده‌های عادی به حساب می‌آمده‌اند؟!

---

منبع: گجت نیوز