راز استغفار پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله)
استغفار و توبه داراى مراتب و درجاتى متناسب با عاملان آن است. توبه گنه كاران از گناه است و توبه اهل سلوك از پرداختن به غیر خدا و توجه به غیر حق مى باشد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1397/01/26
توبه و استغفار اولیاى الهى و معصومان نیز مرتبه اى بالاتر دارد. آنان چون مستغرق در ذات جمیل الهى اند و توجه به مقام ربوبى - كه كمال مطلق است - دارند، وقتى به خود و اعمال خویش مى نگرند؛ با تمام عظمت و بزرگى آن اعمال، آنها را در برابر عظمت بى نهایت الهى بسیار كوچك و مایه سرافكندگى و شرمندگى مى بینند. مانند آنكه مهم ترین دارایى اش مقدارى آب گل آلود بود و آن را براى سلطان هدیه برد و چون فر و شكوه شاهى را بدید از آنچه آورده بود سخت شرمسار و سرافكنده گردید.
آرى امام على(ع) همان عبادتى را كه افضل از عبادت ثقلین است در برابر جمال و جلال الهى، برگ سبز درویش مى بیند و سر به زیر مى افكند و این خود یكى از عالى ترین مراتب عبودیت مطلقه و فناى فى الله است. از طرف دیگر امام راحل در كتاب «آداب الصلاه» در شرح حدیث نبوى «لیغان على قلبى و انى لاستغفرالله كل یوم سبعین مره» فرموده اند: رو به رو شدن با برخى مانند ابوجهل ها و ابوسفیان ها موجب كدورت مى شدند و بر قلب پیامبر(ص) زنگار مى زدند.
از این رو حضرتش براى زدودن این زنگار استغفار مى فرستد. از این رو مى توان گفت استغفار براى اولیاى الهى بیشتر جنبه دفع دارد و براى ما جنبه رفع دارد؛ یعنى ما استغفار مى كنیم تا لغزش هایى كه مرتكب شده ایم بخشیده شود و آن ها استغفار مى كنند تا نلغزند و اصلاً گناه سراغ آن ها نیاید علاوه بر اینكه نفس استغفار، براى ایشان عبادت است. آن بزرگان با عبادت و اطاعت درجات عصمت خویش را شدت مى بخشند لذا استغفار و توبه در بالا رفتن درجات عصمت آنها دخالت دارد.
منبع :موسسه فرهنگی دارالعرفان