شهید حجةالاسلام والمسلمین بهاء‌الدین عراقى

پدر ایشان آیةاللّه حاج‌آقا‌بزرگ عراقى، امام‌جمعه شهر و از علماى برجسته غرب كشور بود. شیخ بهاء‌الدین پس از طى مقدمات تحصیلى نزد پدر و شیخ مجتبى عراقى، براى تكمیل تحصیلات خود راهى شهر مقدس قم شد و از سال 1321 به مدت 25 سال در این شهر به تحصیل علم پرداخت و به درجه اجتهاد رسید.

از اساتید برجسته ایشان در قم آیات عظام: بروجردى، محقق داماد، اراكى و امام خمینى قدس‌سرهم بودند. هم‌چنین از دوستان و هم‌مباحثه‌اى‌هاى ایشان در قم مى‌توان مقام معظم رهبرى و حضرات آیات سید حسن طاهرى خرم‌آبادى، مؤمن قمى و شیخ حسن تهرانى را نام برد.

شهید عراقى كه در بین اساتیدش بسیار شیفته امام راحل بود، حسب‌الامر ایشان و تقاضاى مردم كرمانشاه در سال 1346 به كرمانشاه بازگشت و مشغول انجام فعالیت‌هاى دینى، اعم از تدریس در حوزه‌ها، وعظ و ارشاد مردم و فعالیت‌هاى سیاسى علیه نظام طاغوت شد. ‌او كه در زمان قیام سال 1342 امام خمینى، جنایات رژیم پهلوى را دیده بود، در كرمانشاه نیز - مانند سایر علماى مجاهد از جمله شهید ‌اشرفى اصفهانى و شیخ عبدالجلیل جلیلى - به فعالیت‌هاى خود علیه رژیم پهلوى ادامه داد و در این راه بازداشت شده و شكنجه را به جان خرید.

پس از پیروزى انقلاب اسلامى نیز به امر امام راحل به عنوان قاضى در دادگاه انقلاب مشغول شد، و عاقبت در حالى كه از سوى مردم كرمانشاه براى نمایندگى مجلس به دور دوم راه یافته بود، در بیستم تیر 1360 و پس از نماز مغرب و عشا، در حالى‌كه عازم منزل بود، توسط منافقین كوردل هدف بیش از 18 گلوله قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت رسید. پیكر ایشان روز بعد، پس از تشییع كم‌نظیر در كرمانشاه و كنگاور، در مقبره جدشان مرحوم حاج‌آقا محمد به خاك سپرده شد.

تداوم به ذكر الهى و تعبد بسیار، خوش‌اخلاقى و ساده‌زیستى، تقید به تدریس و تحقیق و منبر‌رفتن مدام، خضوع و فروتنى بسیار نسبت به مردم و اهل علم، از صفات بارز ایشان بود.

تقریرات درس اصول امام راحل و نوشته‌هایى در زمینه تفسیر، از تألیفات این عالم شهید است.



منبع: وبسایت افق حوزه