تبیان، دستیار زندگی

لاله های روحانی؛

طلبه شهید حجةالاسلام‌والمسلمین محمدحسین باقرى شاهرودى

شهیدان در حقیقت دلدادگان به خدایند که دست از تعلقات شسته و سر و جان خود را به مصداق، لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون، جان و هستى خود را انفاق کردند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
حجةالاسلام‌والمسلمین محمدحسین باقرى شاهرودى
شهیدان در حقیقت دلدادگان به خدایند که دست از تعلقات شسته و سر و جان خود را به مصداق، لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون، جان و هستى خود را انفاق کردند. حجةالاسلام‌والمسلمین محمدحسین باقرى شاهرودى یکى دیگر از شهیدانى است که خون پاکش به پاى درخت این انقلاب جارى شده است. محمدحسین در سال 1327 شمسى در روستاى ده‌ملا از توابع شاهرود متولد شد. پدرش شیخ رضى‌اللّه باقرى در منطقه خود در زهد و تقوا شهرت بسزایى داشت و عمرش را در راه تبلیغ مردم آن سامان سپرى کرد.

محمدحسین در شش سالگى وارد مکتب‌خانه شد و قرائت قرآن را آموخت. پس از آن به مدرسه رفت و دوران ابتدایى را به پایان برد. او مدتى از جوانى‌اش را در کار و کاسبى صرف کرد و چون شاکله روحى‌اش با علم اندوزى سنخیت داشت، در سال 1342 شمسى قدم در مدرسه علمیه بازار شاهرود نهاد و به فراگیرى علوم دینى روى آورد. شهید باقرى پس از یک سال اقامت در شاهرود، به قم مهاجرت کرد و دوره سطح را در این دیار مقدس تمام کرد. او همواره در تزکیه روح و خودسازى مى‌کوشید، در روابط خانوادگى مهربان و خوش رفتار بود، با مردم نیز مهربان و صمیمى بود.

شهید باقرى در روشنگرى نسل جوان براى به ثمر رسیدن انقلاب اسلامى ایران تلاش بسیارى کرد و نیز در افشاى چهره واقعى نظام شاهنشاهى از هر موقعیتى استفاده مى‌کرد. او در تظاهرات حوزه علمیه قم شرکت فعال داشت و چندین بار در اثر تعقیب ساواک، از قم با لباس مبدل به تهران رفت. این روحانى مبارز، در ایام تبلیغ از طرف علماى بزرگ به شهرهایى چون آبادان، ماهشهر، بندرلنگه سفر کرد و با رفتار و کلام منطقى و انقلابى‌اش زمینه انقلاب را براى بسیارى فراهم مى‌کرد.

او در محرم 57 که براى تبلیغ به زادگاهش رفته بود، موفق شد تظاهرات دامنه‌دارى را با جمعیت 8، 9 هزار نفرى در جاده شاهرودـ دامغان برپا دارد. ساواک نیز به دستگیرى و آزار و اذیت او اقدام نموده و مزاحمت‌هاى مختلفى را برایش فراهم مى‌کرد، اما او مردى مجاهد و محکم بود. شهید باقرى شاهرودى پس از پیروزى انقلاب در کمیته مستقر در دانشگاه تهران مشغول شد.

در 24 بهمن 57 مأموریت یافت تا با گروهى براى جمع‌آورى اسلحه‌هاى پادگان‌ها که به دست مردم افتاده بود، به میدان آزادى برود، اما پس از چند ساعت انجام مأموریت، با اصابت گلوله‌اى از سوى گروه‌هاى ضد انقلاب به مقام والاى شهادت نائل شد. 



منبع: وبسایت افق حوزه