طلبه شهید حجة‌الاسلام محمدعلى حججى

سال‌هاى کودکى را تحت تدبیر پدرش حجة‌الاسلام حاج شیخ ابوالقاسم حججى گذراند و از شخصیت معنوى و تربیتى ایشان بهره‌مند شد. این شهید بزرگوار دوران ابتدایى را در زادگاهش سپرى نمود، و پس از اتمام آن، بنا به علاقه‌اش به علوم اسلامى، وارد حوزه علمیه اصفهان شد. او مدتى به کسب علم و دانش پرداخت و چندى بعد افتخار پوشیدن لباس روحانیت، به دست امام خمینى قدس‌سره نصیبش شد؛ افتخارى که در همه ایام زندگى از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین حادثه حیاتش یاد مى‌کرد.

در حیطه درسى‌اش چنان بود که بنا به گفته اساتیدش اگر شهید نمى‌شد، از آینده‌سازان حوزه‌هاى علمیه مى‌شد. با نخستین حرکت‌هاى انقلابى، به صف تظاهرکنندگان پیوست و خدمات فرهنگى‌اش را تا پیروزى انقلاب ادامه داد. او پس از رسیدن کشتى انقلاب به ساحل ظفر نیز در ارتقاى سطح فرهنگى و دینى مردم کشورمان تلاش و کوشش مى‌نمود.

با شروع برافروخته‌شدن آتش عناد و کینه از سوى صدا‌میان، حجة‌الاسلام حججى روانه جبهه‌ها شد و به مدت شش‌ماه در جبهه‌ها جنگید. او در عملیات‌هاى فتح‌المبین، محرم و رمضان شرکت داشت. به‌هنگام جنگ از سلاح «آر.پى.جى» استفاده مى‌کرد و حتى یک‌بار به تنهایى با منهدم‌کردن تانک‌هاى صدامیان، گروهى از یاران محاصره‌شده را از حلقه محاصره خلاص کرد.

او در همان جبهه‌ها از سنگر تبلیغ دین غفلت نورزید، و با کلمات گرم و جذابش، روحیه معنوى رزمندگان را تقویت مى‌نمود. در عملیات محرم چیزى نمانده بود که در سیل رودخانه غرق شود، ولى با کمک همرزمانش نجات یافت. در همان عملیات از ناحیه دست و پا و گردن مجروح شد، که به موجب آن ماه‌ها در بیمارستان قم بسترى بود. پس از بهبودى جسمى، براى پنجمین‌بار عازم جبهه‌ها شد و در عملیات والفجر شرکت نمود. راهى را که این روحانى بزرگوار در پیش گرفته بود، با بصیرت و شناخت بود و لذا در فروردین ماه سال 62 در جبهه‌هاى «شرهانى» به پایانى مبارک و سعادتى جاویدان رسید.



منبع: وبسایت افق حوزه