افراط و تفریط
باغبان، گیاه را دوست دارد. آیا دوست داشتن زیاد توجیه مناسبی است که در اداره ی اوضاع و ایجاد شرایط رشد و حذف موانع زیاده روی کند؟...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1396/12/12 ساعت 10:43
مثلا: چون گیاه را دوست دارد آب بیش تری نسبت به نیاز گیاه، تامین کند. مسلما آب اضافی برای گیاهی که مقدار مشخصی آب نیاز دارد، حتی اگر از سر مهربانی و محبت باشد، باعث وارد شدن آسیب های جدی به گیاه می شود.
نگرانی هایی که والدین نسبت به فرزند خود دارند، گاهی فرایند برنامه ریزی و تصمیم گیری را دچار وسواس می کند. وسواس در اداره ی امور جاری و عادی، احتمال اختلال و آزاد شدن انرژی رشد را افزایش می دهد.
کودک به جای آن که بتواند آزادانه نسبت به بروز توانایی ها و کسب مهارت ها اقدام کند، درگیر وسواس های والدین شده و شاید بخشی از استعدادهایش سرکوب شود.
نیت باغبان خیر خواهی است و به دلیل علاقه ی زیاد به گیاه تصمیم ها را اجرایی کرده است اما جز خسارت و آسیب برای گیاه نتیجه ی دیگری حاصل می شود؟
یا مثلا: دفع یک آفت به دوز مشخص از سم نیاز دارد.باغبان با نیت خیر خواهی و محکم کاری دوز بالاتری سم برای دفع آفات استفاده نماید که موجب ایجاد بحران در مسیر رشد گیاه گردد.
هر اقدام و عملی که باغبان انجام دهد، عکس العملی را در گیاه به همراه دارد. این عکس العمل فوری و سریع و آنی نیست!
اگر گیاه در بروز استعدادهایش موفق بوده و انرژی درونی رشد به درستی آزاد و هدایت شده، حتما عکس العمل رفتارها و انتخاب های درست باغبان می باشد. و عکس آن نیز صادق است!
چنان چه باغبان به هر دلیلی از عکس العمل گیاه و بروز استعداد آن رضایت نداشته باشد، می داند که با اصلاح اقدامات خود، نباید منتظر عکس العمل فوری گیاه باشد.
از آن جا که فرایند رشد و تعالی یک نظام عکس العملی آهسته و پیوسته است. باغبان پس از تجدید نظر در اقدامات خود، صبر می کند تا شاید در آینده، عکس العمل متناسب گیاه را دریافت نماید.
رفتاری که کودک در مواجهه با موضوعات مختلف از خود بروز می دهد، عکس العمل هاس طبیعی همان شیوه این است که انرژی رشد آزاد شده است.
یعنی وقتی کودک یک رفتار مناسب یا نا مناسب از خود نشان می دهد، در حقیقت این رفتار عکس العملی به رفتار های گذشته والدین است.
چنان چه والدین از رفتاری در کودک نارضایتی دارند، باید شبیه یک آفت با آن مواجه شوند. پس از انجام اقدامات لازم و درست باید منتظر عکس العمل کودک در یک بازه ی زمانی منطقی باشند.
این که یک رفتاری در کودک که ناشی از سال های سال تصمیم های والدین بوده با یک یا دو روز اقدام پدر و مادر تغییر کند، امری محال به نظر می رسد.
والدین برای تغییرات در رفتار کودک، باید صبر کنند. چرا که فرایند تربیتی، یک نظام عکس العملی آهسته و پیوسته است.
koodak@tebyan.com
کانال کودک و نوجوان تبیان
نویسنده: محمد سجاد نوروزیان (کتاب گل پروری)
http://golparvari.com
