نجوا با مولا
ای كسی كه روزه دار واقعی این ماه هستی . ای كسی كه رحمت خدا به ما به خاطر وجود مبارك توست . ای یوسف گم گشته فاطمه (س) ، ماه رمضان دیگری آمد و تو نیامدی . در این ماه دل خوش دارم كه برخی اعمالم ، مثل اعمال شماست.
ای عزیز دل، در سحرگاهان ، وقتی به عبادت و نیایش مشغول می شوم، با خود می گویم كه امامم نیز اكنون در حال نیایش است. راستی آقاجان در قنوت نماز شبهایت نام مرا نیز یاد نما تا به آبروی تو ، خدا نظری به من خسته دل نماید.
هنگام غروب كه دعای دل انگیز " ربنا" فضا را عطرآگین می كند ، بغض گلویم را می فشارد كه آقایم اكنون كجاست ؟ كجا بر سر سفره افطار نشسته است ؟ با چه چیز افطار می كند؟ وقتی ندای ملكوتی اذان بلند می شود ، به سر سجاده نیاز می نشینیم تا برای لحظاتی كوتاه هم كه شده ، مثل شما باشم . آه كه چقدر دلم می خواهد ، هنگام نماز به شما اقتدا نمایم و پس از آن با طعامی از دست مباركتان ، افطار نمایم .
اماما! همه آرزویم دیدن روی شما و درك وجود شماست . اما چه كنم كه هنوز لایق این نعمت الهی نشده ام . هنوز چشمانم برای دیدن رخ دلربایت پاك نشده ، هنوز قلبم و وجودم از ناپاكیها ، تزكیه نگردیده است .
مهدی جان ! كرمی كن تا در این ماه به درجه ای از خودسازی برسم تا در عید فطر پاداش روزه داریم ، دیدار روی ماهت باشد و اینكه بر لبانت لبخندی از سر رضایت و خشنودی از اعمال من نقش بندد.
ای جان دل ! مرا رها نكن كه به هدایتت محتاج و نیازمندم . آقا تو فرزند آن بزرگوارانی هستی كه سوره هل اتی در وصفشان نازل گردید ، پس این گدا را ناامید از در خانه ات مران كه محتاج دعا و عنایتت است.
