شروع فصل عیدانه های عروس خانم

جنسیت زنان ایجاب می کند که از گرفتن هدیه و کادو از سوی خانواده خود بویژه همسر خویش بسیار خوشحال شود و آن را سراسر نشانه عشق و محبت ببیند. شاید به همین سبب است که در دوران نامزدی و عقد بیشتر رسوم بردن هدیه، از سوی داماد برای عروس خانم بوده است.

مراسم های مختلف با توجه به فرهنگ و سبک زندگی افراد در روستا و شهرهای مختلف، همچنین باتوجه به قومیت و نگاهی که به این رسوم دارند، متفاوت است از این رو نمی توان یک فرهنگ واحد را برای همگان قابل تعمیم دانست چرا که در مناطق مختلف افراد هر کدام متناسب با سنتی که از گذشته پدران و مادرانشان برایشان گذاشته اند، به آن پایبند هستند. در این مراسم مقداری شیرینی، برنج، قند، روغن و هدایای مخصوص عروس مانند طلا، لباس، آجیل و ماهی قرمز عید نوروز را در سینی های بزرگ (مجمع) می گذاشتند و با پارچه های رنگی آنرا تزئین می کردند و به اصطلاح خنچه هایی برای پیشکش به نوعروس آماده می کردند. در مقابل خانواده تازه عروس نیز به خانواده داماد و همراهان آنان ولیمه می دادند.


عیدی بردن برای تازه عروس در اولین سال ازدواج در دوران عقد، از سوی خانواده داماد از آن دسته رسوماتی است که از هر خانه به خانه دیگر متفاوت است. ممکن است در برخی از اقوام چنین سنتی وجود نداشته باشد. اما به طور کلی آنچه در چند سال اخیر مرسوم شده است اینکه در روزهای اسفند ماه خانواده داماد، کالاهایی را به عنوان عیدی و پیشکش برای عروس و خانواده اش می برند. البته باید اشاره کرد در کمیت و کیفیت این کالاها نیز تفاوت نگاه وجود دارد و یکسان  نیست. عیدی مخصوص نوعروس به صورت های مختلف همچون پول نقد، طلا و جواهر، لباس و یا خوراکی متناسب با درآمد خانواده داماد انجام می شود. که این رسومات بار هزینه ای زیادی را برای داماد به همراه دارد.

مسابقه ی  عیدانه بیشتر
در سال‌های اخیر، عیدی بردن بیشتر تبدیل به یک مساله تجمل گرا و رقابتی شده است.  هر چیزی که برای عروس گرفته می‌شود، باید جداگانه و با دیزاین خاص بسته بندی شود. حتا میوه های تازه و خشک را نیز باید گل بزنند. تازه جای گل های مصنوعی را گل های تازه گرفته که قیمتش به مراتب بیشتر است. این رسوم همواره در قطار مصارف هنگفت و کمر شکن ازدواج  قرار گرفته است. مصارفی که گاهی خود جوانان راضی به هزینه کردن زیاد برای آن نمی باشند و ترس از اجرا نکردن رسومات آنها را از ازداج باز می دارد.
وحی منزلی در کار نیست که همه مراسمات را باید بدون هیچ کم و کاستی اجرا کرد، وحی منزلی نیست که حتما باید مبلغ هدایای که در دوره عقد برای همسر خود می گیرد رقمش به چشم باشد مهم آن است که خودتان از آن لذت ببرید. بهتر است هدایای دوران عقد بجای طلاهای گران قیمت، هدایای زیبایی باشد که می تواند یک یادگاری ماندگار شود. مثلا زیور الات نقره که هم قیمت کمتری دارد و هم زیباست و لازم نیست برای همه توضیح داده شود که نقره است یا طلا! البته این در شرایطی است که واقعا دختر و پسر نتوانند خیلی ساده بگویند که نمی خواهند طبق عرف اشتباه عمل کنند. در این شرایط می شود با حفظ ظاهر کاری کنند که از نظر مالی هم دچار مشکل نشوند.

جوانان کم توقع، خانواده های تجملاتی
در  برخی از موارد جوانان درگیر رسومات تازه نوظهور اقوام و خانواده های خود می شوند در صورتی که به آنها اعتقادی ندارند و گاهی آنها را نفی هم می کنند. دختر و پسرانی که به ساده بودن ازدواج و هزینه نکردن برای اموری که ارزشی در زندگی ندارد با خانواده خود دچار اختلاف نظر هستند.زوجینی که خرید چند دست لباس و طلاو اقلام خوراکی برای عیدی عروس را غیرضرروی می دانند و با خانواده های خود بر سر این مسئله دچار بحث شده اند. خانواده ها به ویژه مادران زوجین نمی توانند بپذیرند که به تعبیر خودشان " مراسم های خشک و خالی" برای فرزندشان برگزار کنند. 

فرزندانی در عین احترام به والدین خود از آنها بخواهند که این رسم ها را برای آنها پیاده نکنند و اگر نتوانستید آنها را اقناع کنید، از آنها بخواهید که صفر تا صد این رسومات تجملاتی را خودشان برگزار کنند و از همسر خود نیز بخواهید به احترام آنها فقط در این مراسم شرکت کنند. اگر خانواده ها مقاومت شما و همسرتان را به منزله بی احترامی قلمداد کنند خاطره آن هرگز از ذهنشان بیرون نمی رود.

می توانید اقلامی خوراکی که برای شما آورده شده است را به افرادی که در لحظات پایان سال توانایی خرید میوه ندارند و همچنین  البسه های اضافی که به عنوان عیدی برای شما آورده اند به عنوان هدیه به افراد نیازمند دهید.

---

منابع: خبرنامه، ایرنا