هنر مفهومی در واقع قالب و نظریه ای در هنر غرب است که از اواخر دهه 1960 ، پس از ( مینیمال آرت ) پدیدار شد و سر آغاز پست مدرینسیم بود . در این نوشتار می توانید با این قالب هنری و شاخصه های مهم آن آشنا شوید.
55 سال است که فردوسی با شاهنامه اش و کودکی که کنار پایش نشسته، وسط یکی از میدان های اصلی تهران ایستاده و به شهر و مردمش نگاه می کند. شاید بعد از گذشت این همه سال، دیدن این مجسمه برای مردم عادی شده باشد، اما این موضوع از ارزش هنر دست هنرمند ایرانی کم نکرده
نامه انگلیسی دیلی میل در گزارشی با عنوان «معماری فوق العاده: جشنواره رنگ ها و تقارن چشمگیر»، عکس هایی مبهوت کننده از زیبایی های مساجد ایرانی ارائه داده است.
قرن ها مینیاتورها (نقاشی های کوچک) در ایران از یک روند و چارچوب کلی پیروی می کردند و بر اساس قوانین کلی که نقاش های هر منطقه در آن رعایت می کردند، به مکتب های آن منطقه معروف می شدند
پیشینیان ما در طول هزاران سال زندگی بر روی سیاره خاکی آثاری از حیات و زندگی خود برجای گذاشته اند و حال این وظیفه باستان شناسان است تا با بررسی بقایایی چون استخوان ها ، لوح های گلی ، ابزارها، بناها و دیگر موارد به حقایقی درباره روزگاران کهن دست یابند، اکت
فرهنگسرای نیاوران بنایی است در شمال شرقی شهر تهران. این بنا ساختمانی پست مدرنیستی است که با بهره گیری از عناصر معماری کهن ایرانی به صورت مینی مالیستی خودنمایی می کند.
نقد هنری عموما مورد اقبال هنرمندان و شاید هم مخاطبین هنر نبوده، شاید با این تصور که رای منتقد همواره غرض و مرضی پشتش دارد. اما این تنها یک روی سکه است.
در کنار تمامی اتفاقات خوبی که در عرصه های هنری در خرداد ماه جاری رخ داد، جا دارد از دو هنرمند که در ماه خرداد به دیار باقی شتافتند داشته باشیم. دو هنرمندی که بی شک تاثیر عمیقی در هنر ایران داشتند.
سرکشی، رهایی، نجابت، قدرت، اندوه و چندین واژهی دیگر را میتوان با خلق تصویر یا مجسمهی یک اسب به نمایش گذاشت. این که چرا این حیوان چهارپا را نماد بسیاری از احساسات و صفات انسانی میدانند، مشخص نیست اما اسبها در طول تاریخ بارها و بارها سوژهی خلق آثا
زندگی «رون موئک» که این روزها با هر نمایشگاه، مثل همهی نمایشگاه¬های دیگرش همهی مخاطبان را شگفتزده میکند،به اندازهی مجسمهها و آثار درخشانش فراز و فرود و همچنین عمق زیادی ندارد. البته نمیتوان از مطالعات عمیق و نوآوری کاملا شجاعانه و خلاقانهاش در عرص
وزیر فرهنگ ایتالیا از تبلیغ یک شرکت آمریکایی ساخت اسلحه که در آن یکی از مجسمههای میکل آنژ اسلحه در دست نشان داده شده، به شدت انتقاد کرده و آن را توهین آمیز و غیرقانونی ارزیابی کرده است.