در مصر، حتی از دوران پیش از تاریخ، زنان مسؤول ساخت و دوختن لباس بوده اند. زنان در خانه خود و نزد اشراف به ریسیدن و بافتن الیاف میپرداختند. هر لباسی، از لباس مزین ملکه تا لباس مردم عادی به دست زنان فراهم میآمد و کاری بسیار دشوار بود.
چیدن گیاه کتان
اغلب مصریان لباسهایی از کتان میپوشیدند. چرا که سبک است، هوا در آن جریان دارد و بدن آزادانه در آن حرکت میکند که برای آب و هوای گرم و گاه مرطوب مصر بهترین ویژگی هاست. پشم و پنبه هم به کار میرفتند. پشم گرم بود اما چربی های طبیعی آن رطوبت را دفع میکرد. پنبه هم به سبکی کتان نبود. کتان از الیافی گیاهی به عمل میآمد. گیاه کتان به وفور در کناره نیل میرویید. آنها را خشک و شانه و خیس کرده، میکوبیدند و میبافتند. الیاف حاصل را میریسیدند و نخ را پارچه میکردند.
ریسندگان چیدن کتان
ابزار کار دوخت و دوز چاقو یا قیچی، و سوزنهایی بود که در دوران اولیه از سنگ و استخوان به دست میآمد. در دوران پادشاهی قدیم هر دوی آنها را از مس و در پادشاهی میانه از برنز ساختند. چاقو و سوزن را قالب گیری میکردند. سوراخ را در سوزن توسط یک جسم تیز سخت مثلا سنگ به وجود میآوردند. با این ابزارها و کتان بود که لباسهایی مطابق آب و هوا و پایگاه اجتماعی مردمان آن روز فراهم میآمد.
بافتن پارچه
شستشوی لباس