راه های صعود به قله دماوند

 

دماوند در آثار ادبی ما نیز بسیار زیاد به چشم میخورد. شاملو در شعری می گوید: «بگشای  دل  و  دیده  به  دیدار  دماوند، وز هر چه بجز اوست دمی دیده فروبند». ظاهرا صعود به این قله برای اولین بار توسط فردی به نام ابودلف خزرجی در سال ۳۴۱ قمری، صورت گرفته که البته از نوشته هایش پیداست که تنها به بخش هایی از کوه رسیده بود. اما خوشبختانه امروز گروه های متفاوتی وجود دارند که به این اثر مهم ملی صعود کردند و اطلاعات نسبتا خوبی از راه های صعود به قله دماوند در دسترس است. البته برای رسیدن به قله شما نیازمند چندین و چند مرتبه صعود به قله های کم ارتفاع تر و آموزش دیدن توسط کوهنوردان حرفه ای هستند. در این مطلب سعی شده به طور کلی راه های صعود به قله دماوند ذکر شود. با الی گشت همراه باشید تا با مسیرهای مختلف آشنا شوید.

صعود از جبهه جنوبی

می توان گفت که این جبهه قدیمی ترین راه های صعود به قله دماوند است و البته کوهنوردان می گویند که ساده ترین راه نیز همین است. شما برای دسترسی به این مسیر باید به پلور و رینه بروید. در کیلومتر ۶۵ جاده هراز باید به روستای پلور وارد شوید، سپس لار و سپس به سمت جاده رینه تغییر مسیر دهید. در اواسط راه یک مسیر را می بینید که خاکی و ناهموار به سمت شمال است و با تابلویی کوچک مشخص شده است که تا پایه صعود حدود ۶٫۵ کیلومتر فاصله دارد. پایه صعود به دماوند از قسمت جنوبی از ابتدای زمانی است که به مسجد صاحب الزمان است و ارتفاع این منطقه ۳ هزار متر می باشد. چهارپایانی برای افراد محلی هستند که می توانید برای حمل بار در این فاصله از آن ها استفاده کنید. شما باید مسیرتان را از سمت چپ یک آبشار یخی و بعد از بارگاه سوم شروع کنید و به یک تپه گوگردی برسید که می توان آن را نتیجه آخرین فوران های کوچک قله دماوند دانست. حدودا می توان گفت که از فاصله بارگاه اول تا سوم، میانگین ۴ ساعت لازم است. از بارگاه سوم تا قله دماوند نیز چیزی حدود ۶ ساعت بسته به سرعت و تواناییتان زمان می گیرد.

صعود از جبهه غربی
این مسیر نیز یکی دیگر از راه های صعود به قله دماوند است. اگر می خواهید به جبهه غربی بروید نیز باید به جاده هراز رفته، به سمت پلور بروید و از آنجا وارد جاده سد لار شوید. پایه صعود این مسیر از یک پارکینگ در منطقه ورارو آغاز می شود که حدود ۳۴۰۰ متر ارتفاع دارد. پس از رسیدن به این نقطه باید به سمت پناهگاه سیمرغ بروید. ویژگی خوب پناهگاه سیمرغ وجود آب در آن جا است. سپس مسیرتان را روی یال غربی ادامه می دهید که در آن از یخچال عبور خواهید کرد و در میان سنگلاخ و خاک های گوگردی به مسیرتان ادامه می دهید. کوهنوردان می گویند که شیب رسیدن به قله از جبهه غربی بسیار زیاد است اما همین قضیه شاید باعث کوتاه تر شدن مسیر می گردد. شما برای رسیدن به قله نیاز دارید که از این شیب تند که سنگلاخ هم هست به سمت قله حرکت کنید. این مسیر نیز می توان گفت که تا رسیدن به پناهگاه سیمرغ حدود ۲ ساعت زمان لازم است و بعد از آن به دلیل شیب و با توجه به توان بدنی، نفس، آمادگی و … زمان رسیدن به قله متفاوت می باشد.

صعود از جبهه شمال شرقی
می توان گفت که جبهه شمال شرقی که یکی دیگر از راه های صعود به قله دماوند است، از دیگر مسیرها طولانی تر و بلندتر است. برای این صعود، کوهنوردان دو مسیر متفاوت را پیشنهاد می کنند. روستای گزنه یا گزانه یکی از مسیرهاست که از رودخانه تلخ رود می گذرد. گزینه دیگر از طریق روستای ناندل امکان پذیر است. البته این دو مسیر جایی به هم می رسند که به پناهگاه تخت فریدون معروف است و پس از آن صعود از جبهه شمال شرقی یک مسیر مشخص و یکسان دارد. برخی معتقدند که صعود از طریق روستای گزنه طولانی تر است و به همین دلیل آن ها روستان ناندل را پیشنهاد می کنند. اگر از روستای ناندل حرکت می کنید می توانید یک نیسان اجاره کنید و یا خودتان مسیر را بپیمایید. توسط نیسان حدود ۴۵ دقیقه بعد به پایه صعود می رسید که به گوسفندسرا یا گردنه سر معروف است و ارتفاعی حدود ۲۸۷۰ متر دارد. اگر از گزنه می روید، این مسیر در امتداد تلخ رود عبور کرده و از میان مزارع مختلف می گذرد تا به چشمه اسپه برسید. شما سپس باید از بالای تپه ای در زیر قله منار به گوسفندسرا برسید. در ادامه پس از عبور از یک شیب تند به پناهگاه فریدون خواهید رسید. ادامه این مسیر در جایی به مسیر جبهه شمالی می رسد و با هم به قله خواهند رسید.

صعود از جبهه شمالی
شروع این مسیر نیز روستای ناندل است. این مسیر از قسمت شمالی کوه دماوند در دشت چم بن آغاز می شود. در ابتدای این مسیر شما شیب ملایمی را در پیش رو دارید که به جانپناه اول می رسد. پس از آن روی خاک های سیاه رنگی در نزدیکی یخچال دوبی سل جانپناه دوم را خواهید دید. شما پس از آنکه خواستید از جان پناه دوم حرکت کنید باید به سمت شمال شرق ملایم شده و پس از عبور از صخره های آتشفشانی به مسیری خواهید رسید که همان است که از جبهه شمال شرق در دسترس است که پس از آن به قله خواهید رسید. دلیل آنکه این مسیر کمی سخت می باشد، آن است که آب در آن به خوبی پیدا نمی شود و شاید برای تهیه آب مصرفی مورد نیازتان مجبور به ذوب برف شوید. اگر هم توانایی حمل آب را دارید می توانید برای دو روز با خودتان بطری آب معدنی حمل کنید.

---

منبع: مجله گردشگری الی گشت