تبیان، دستیار زندگی

دشنام دادن به کافرین از نظر اسلام چه حکمی دارد؟

آیا کانال های ضد دین راست می گویند که پیامبر گفته است مسلمین می توانند به کفار سب و ناسزا بگویند..
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دشنام دادن به کافرین از نظر اسلام چه حکمی دارد؟

سب کردن به معنای بدگویی و دشنام دادن است که توام با هتک طرف مقابل است، مانند خطاب کردن طرف به احمق ، بی شعور ، پست، رذل و امثال آن به یقین هیچ مومنی را نباید سب کرد چرا که پیامبر گرامی فرمود ؛ «دشنام دادن و سب کردن مومن مایه فسق است.» (وسائل الشیعه ج12 ص 297)
در مورد سب کردن و دشنام دادن به کافران نیز ، اصل بر ترک آن است ، چرا که غالبا با دو اثر منفی همراه است؛
1- چه بسا طرف مخالف ، مقابله به مثل کند و به مقدسات توهین نماید، لذا در آیه 108 سوره انعام می خوانیم؛ «به معبود کسانی که غیر خدا را می خوانند دشنام ندهید مبادا آنها نیز از روی نادانی خدا را دشنام دهند.»

امام صادق علیه السلام از پیامبر گرامی نقل می کند که فرمود ؛ «زمانی که اهل بدعت و تردید را دیدید ، از آنها برائت بجویید و زیاد از آنها بد بگویید و دشنامشان دهید، و آنان را در مجادله مبهوت کنید، تا طمع ایجاد فساد در اسلام را نکنند، و مردم از آنها دوری جویند و از بدعت های آنان چیزی نیاموزند، خداوند به خاطر این عمل به شما حسنات داده و درجات شما را در آخرت ترفیع می بخشد »


2- دیگر اینکه ممکن است این گونه بدگویی ها آنها را تحریک کند و پافشاری آنها در کفر و ضلالت بیشتر گردد، لذا علی علیه السلام یاران خود را نهی کرد که به اصحاب معاویه در جنگ صفین دشنام دهند زیرا ممکن بود سب کردن آتش جنگ را شعله ور تر سازد و سبب کفر و ضلالت بیشتر طرف مقابل شود ، لذا فرمود ؛ «من دوست ندارم که شما دشنام دهنده باشید.» (نهج البلاغه خطبه 206)
ولی این قاعده مانند هر قاعده کلی دیگر موارد استثنایی دارد .
در خطبه 19 نهج البلاغه می خوانیم که علی علیه السلام به اشعث بن قیس منافق که سخنی توهین آمیز و بی ادبانه به امام گفت، فرمود ؛ « لعنت خدا و لعنت کنندگان بر تو باد ای بافنده (دروغ) ، فرزند بافنده و ای منافق فرزند کافر »
حسین علیه السلام خطاب به ابن زیاد عرضه داشت ؛ «هان این حرام زاده فرزند حرام زاده ، مرا میان درگیری و خواری مخیر کرده است ، هیهات از من که چنین کنم و هیهات از ما که تن به خواری بسپاریم» (الاحتجاج ج2 ص97)
به طور کلی مورد اسثتناء سب و دشنام در مورد بدعت گزاران و گمراه کنندگان مردم است ، در صورتی که سب و بدگویی کردن از آنان سبب روشن شدن دسیسه آنها و دوری مردم از آنها شود، زیرا این کار نوعی جنگ روانی را بر علیه آنها راه می اندازد و به تدریج بر روح و روان آنها اثر گذاشته و سبب دوری مردم از آنان می گردد، البته باید توجه کرد که در مورد جواز سب و دشنام ، سب کردن باید بر اعتماد به صفات مذمومی باشد که طرف مقابل دارا می باشد و از تهمت زدن پرهیز شود .
امام صادق علیه السلام از پیامبر گرامی نقل می کند که فرمود ؛ «زمانی که اهل بدعت و تردید را دیدید ، از آنها برائت بجویید و زیاد از آنها بد بگویید و دشنامشان دهید، و آنان را در مجادله مبهوت کنید، تا طمع ایجاد فساد در اسلام را نکنند، و مردم از آنها دوری جویند و از بدعت های آنان چیزی نیاموزند، خداوند به خاطر این عمل به شما حسنات داده و درجات شما را در آخرت ترفیع می بخشد » (الکافی ج2 ص 375)
مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.