چرایی کشتار مردم میانمار

 "آتش و دود همه جا را پر کرده است .فریاد جانخراش زنان و کودکان از هرسو به گوش می‌رسد. بوی گوشت سوخته و خون مانده، فضا را پر کرده و حال بازماندگان را بهم می‌زند. تروریست های افراطی یک گروه از مردان را در یک کلبه چوبی در روستای «چوت پیین» جمع کردند و مقابل چشمان عبدالرحمن ۴۱ ساله آتش زدند. برادرش در میان آنها کشته شده بود. بقیه اعضای خانواده‌اش را در زمین‌های اطراف پیدا کرد که روی بدنشان جای گلوله و بریدگی بود. دو تا از برادر زاده‌هایش بدون سر بودند. این گزارش مسلمانان بی پناهیست که از یورش وحشیانه بودایی‌های تروریست، در کشور میانمار به گوش جهان می‌رسد. تصاویر ماهواره‌ای دیده‌بان حقوق بشر، نشان می‌دهد که تنها در یک روستا ۷۰۰ خانه به آتش کشیده شده و به خاکستر تبدیل شده است.
میانمار کشوری در آسیای جنوب شرقی با جمعیت بیش از ۶۰ میلیون نفر است که بعد از بودایی‌ها، مسلمانان بزرگ‌ترین اقلیت در این کشور محسوب می‌شوند. میانمار، با نام پیشین برمه، از مستعمره‌های بریتانیا بود که در سال ۱۹۴۸ به استقلال رسید از زمان استقلال، این کشور شاهد درگیری‌های درازمدت میان اقوام پرشمار خود بوده و یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های داخلی را به خود دیده ‌است.
آمار دقیقی از شمار مسلمانان میانمار در دست نیست؛ دولت این کشور از اعلام جمعیت دقیق مسلمانان خودداری می‌کند و جمعیت آنان را کمتر از تعداد واقعی آنها قلمداد می‌کند. آمارهای مختلفی از جمعیت بین ۳ تا ۶ میلیون نفری مسلمانان حکایت دارد که برابر با ۴ تا ۱۰ درصد مردم میانمار است.
سابقه‌ ظلم و خشونت میانمار علیه مسلمانان تقریباً به سال ۱۷۷۴ میلادی برمی‌گردد که رژیم نظامی میانمار قانون اساسی جدیدی را وضع كرد و براساس آن، اسم میانمار به جمهوری سوسیالیستی اتحادیه میانمار تغییر كرد و بعد از این تغییر، عملاً مسلمانان به عنوان ساكنین بیگانه و غیرقانونی معرفی شدند و تمامی اموال و داریی‌های آن توقیف و از شغل‌های دولتی بركنار شدند و حق شهروندی آنها نیز توسط رژیم نظامی میانمار سلب و تكذیب و اجرای قوانین اسلامی ملغی شد.
از آن زمان تا امروز، حقوق مسلمانان نادیده گرفته می‌شود، تبعیض‌ها تشدید شده و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه متوجه این موضوع می‌شوند و به سطح بین‌المللی نیز کشیده می‌شود. در این مدت تعدادی از مسلمانان گروه‌های چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت‌‌ رها شوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند تا در آنجا زندگی ‌کنند. بوداییان میانمار در طول استقلال این كشور، همواره نگاه مشكوكی به مسلمانان داشته و از اعلام جدایی مسلمانان از بوداییان و تشكیل یک منطقه مستقل هراس دارند. در سال ۱۹۸۲ قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان ۱۴۴ قومیت موجود در میانمار ۱۳۵ قومیت حق شهروندی دریافت کردند و ۹ دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند که بزرگ‌ترین این قومیت‌های، قوم روهینگیا است.
آنچه باعث شدید شدن اختلافات و شروع بحران در سال 2012 در ایالت راخین شد، به درگیری بین یک فرد مسلمان با یکی از بوداییان، برمی‌گردد که طی آن، فرد بودایی کشته شد و این واقعه خشم مردم محلی و مأموران دولتی را برانگیخت. این ماجرا بهانه‌ای به دست نیروهای افراطی جهت حمله به روستاهای مسلمان نشین و آتش زدن منازل آنها داد. این خشونت‌ها درحالی ادامه داشت که رئیس جمهور وقت میانمار اعلام کرد که مسلمانان شهروند، میانمار نیستند و سیاست کوچ اجباری کل ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرده ‌است.
طبق آمار غیررسمی جمعیت این قوم که صد در صد آنها مسلمان هستند به ۸ میلیون نفر می‌رسد که به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت قریب به ۱۵۰ هزار نفر از مسلمانان آرکان به بنگلادش، ۵۰ هزار نفر به تایلند و ۴۰ هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند.

ریشه‌های بحران میانمار

تبعیض نژادی در این کشور، شرایط سیاسی ویژه و اختلاف نظامی‌ها با نهادهای دموکراتیک، اسلام هراسی جهانی و سیاست تلافی جویانه بودایی‌ها و منفعت طلبی کشورهایی مانند: امریکا و چین در این کشور،سبب شده تا چشم به روی حقوق بشربسته شود و کنترل بودایی های افراطی با کندی پیش رود. در حال حاضر این کش و قوس و بحران ادامه دارد و به خاطر سیاست های دولت میانمار، سازمان های حقوق بشری و کشورهای دیگر نمی‌توانند به موضوع ورود پیدا کنند. یک مقام دولت میانمار به تازگی عنوان کرد که این کشور جلوی ورود اعضای یک هیات تحقیقات سازمان ملل درباره هشدارها، شکنجه‌ها و تجاوزهای نیروهای امنیتی میانمار علیه مسلمانان قوم روهینگا را خواهد گرفت.
تعطیلی مدارس مذهبی مسلمانان در شهر یانگون میانمار در هفته‌های اخیر به تنش‌های مذهبی در پایتخت تجاری میانمار دامن زده است. در همین حال دیده‌بان حقوق بشرخواستار بازگشایی مدارس و مساجد مسلمانان شده است چون نباید پیروان مذاهب دیگر را به دلیل انجام حق مسلم برای امور مذهبی، تهدید کرده یا تحت تعقیب قرار دهند. علیرغم اینکه در این سال ها درخواست‌هایی در سازمان ملل و در داخل میانمار وجود دارد که بحران میانمار و مسئله کشتار مسلمانان را پیگیری کند اما این صداها و تلاشها به جایی نرسیده است.
خانم آنگ سان سو چی، که عملاً رئیس دولت میانمار است و در نگاه دولت آمریکا، بانوی دموکراسی نام دارد و گزینه دریافت جایزه به اصطلاح صلح نوبل شده است، اکنون متهم به بدرفتاری با اغلب نهادهای حقوق بشر فعال در میانمار و کمک به گروه‌های تروریستی شده است.
روزنامه هاآرتص که در سرزمین‌های اشغالی منتشر می‌شود، در گزارشی اعلام کرد که دولت اسرائیل همچنان به مسلح کردن دولت میانمار ادامه می‌دهد و در همین حال، دیده‌بان حقوق بشر اعلام کرد بیش از 30 هزار تن اقلیت روهینگیایی با فرار از دست نظامیان میانماری، در ارتفاعات ایالت راخین بدون دسترسی به آب، مواد غذایی و خدمات بهداشتی به دام افتاده‌اند.

چه باید کرد؟

در حال حاضر، جهان اسلام تنها به صادر کردن بیانیه های بی‌خاصیت بسنده می‌کند که عملا هیچ تاثیری ندارد. از سال 2012 تا به امروز 200 هزار مسلمان کشته شده است که مصادف با کشته شدگان جنگ 6 ساله سوریه است. پیشنهاد می‌شود که سازمان همکاری‌های کشورهای اسلامی با استفاده از سه اهرم، به دولت میانمار فشار آورد:
اولین اقدام تحریم مستقیم نفتی کشور میانمار توسط کشورهای منطقه است زیرا میانمار تمام نیاز نفتی خود را از کشورهای مسلمان در حوزه خلیج فارس و شمال آفریقا تامین می کند.
اقدام دوم، تحریم تجاری کشورمیانمار توسط کشورهای مسلمان است.
اقدام بعدی وارد آوردن فشاربرکشورچین است، زیرا چین نیز نیازمند نفت کشورهای مسلمان است و فشار بر روی این کشور می‌تواند باعث کمک به مسلمان میانمار شود. تا چین از میانمار بخواهد از اقدامات وحشیانه علیه مسلمانان دست بردارد.
تجربه برخورد باجنایت کاران نژادپرست و دست نشانده ،نشان میدهد که راه برون رفت از بحران‌های خشن مقابله با مسلمانان در دنیا، بسنده کردن به صدور بیانیه و دیپلماسی صرف نیست. تنها اتحاد و تدبیر عملی وچاره اندیشی همگرایانه میتواند از عوامل بازدارنده موفق باشد.

کلام آخر

با توجه به آنچه از وضعیت اسفناک مردم مسلمان میانمار گفته شد بنظر میرسد اکنون کشورهای اسلامی و دیدبانان حقوق بشر باید ضمن محکوم کردن این جنایات فشار سیاسی، اقتصادی و تجاری خود را بر دولت میانمار افزایش دهند و علیه آن در مجامع جهانی اعلام موضع کنند وبا توجه به کمک‌های صریح اسراییل به دولت خشن و مردم ستیز میانمار، از ایفای نقش آمریکا در این نبرد نابرابر غافل نشوند وآن را نیز محکوم کنند.

همچنین بفرموده رهبر معظم انقلاب، تشکیل کنفرانس سازمان همکاری اسلامی با موضوع فجایع میانمارنیز ضروری است تا با اتحاد کشورهای اسلامی و محکومیت همه جانبه این حرکات ددمنشانه، دولت خانم سوچی به زانو درآمده و دست از جنایت بر علیه مسلمانان بردارد.

---

منابع: فردا/ سایت تحلیلی الوقت / باشگاه خبرنگاران جوان