حیوان اسرارآمیزی که پس از ۸۰ سال بار دیگر در آمازون دید شد!

گاهی محققان از انقراض یک گونه از حیوانات یا نابودی کامل گونه ای از گیاهان خبر می دهند اما این نتایج همیشه کاملا درست نیست. در سال های اخیر گیاهان و حیواناتی رویت شده اند که گمان می رفت دیگر وجود ندارند که آخرین آنها یک میمون اسرارآمیز است.

لورا مارش (Laura Marsh) مدیر موسسه Global Conservation و یکی از برجسته ترین متخصصان میمون های ساکی (saki monkeys)، از مشاهده مجدد گونه ناپدید شده ای از این میمون ها در آمازون و بخش هایی از آمریکای جنوبی خبر داد.

در سال 2014، مارش موفق به شناسایی 5 گونه جدید میمون ساکی - که میمون های پرنده نیز نامیده می شوند - شد. اوایل تابستان جاری، این محقق موفق شد یک گونه گریزان از میمون های ساکی را پس از 8 دهه، بار دیگر در منطقه آمازون مشاهده کند. این گونه از میمون ساکی نخستین بار در سال 1936 توسط طبیعت گرد اهل اکوادور، آلفونسو اولالا (Alfonso Ollala) مشاهده شد، اما پس از این تاریخ، هیچ گزارشی مبنی بر رویت این حیوان به شکل زنده ثبت نشد.

مارش، سال های زیادی را برای تحقیق در خصوص ساختار طبقه بندی گروه Pithecia میمون های ساکی صرف کرده است، اما هیچ شواهد تصویری از این حیوان در اختیار نداشت. برای یافتن این میمون گم شده، تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندان، عکاسان، گروه های حفاظت از محیط زیست و راهنمایان محلی، یک سفر اکتشافی 4 ماهه را در امتداد آمازون غربی آغاز کردند.

محققان قصد داشتند در این طرح، چشم اندازهای مختلف زیست محیطی این منطقه از آمازون را مورد بررسی قرار دهند؛ اما اصلی ترین مأموریت آنها، یافتن ردی از گونه ناپدید شده میمون ساکی بود. در نهایت محققان موفق شدند پس از 80 سال، بار دیگر این میمون ساکی را زنده رویت کنند.

نام علمی این گونه Pithecia vanzolinii است؛ اما برای گرامیداشت یاد جانورشناس برزیلی، پائولو وانزولینی، این میمون به نام وانزولینی (Vanzolini) نامگذاری شده است. مارش در گفتگو با نشنال جئوگرافی، این کشف را بسیار هیجان انگیز توصیف و تأکید کرد که این گونه، از ویژگی های فیزیکی منحصر بفردی برخوردار است.

دست و پاهایی پوشیده از موهای طلایی و موهای چتری روی پیشانی، از جمله خصوصیات ظاهری میمون وانزولینی است. این منطقه که میمون ساکی وانزولینی در آن مشاهده شد، به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته است، چرا که این منطقه در اعماق آمازون قرار داشته و جستجوی حیوانات در آن بسیار سخت و هزینه بر است.

بازگشت به طبیعت پس از 60 سال

یک گیاه بومی نیوزیلند تصور می‌شد سال ها پیش منقرض شده است اما محققان این کشور این گیاه را بعد از 60 سال به طبیعت بازگرداندند.

گیاه کشف شده که "White kakabeak" نام دارد و از دسته red kakabeak است، از دهه 1950 تاکنون مشاهده نشده بود. این گیاه در شرق جزیره شمالی نیوزلند زیست کرده است.

احیای گیاه White kakabeak در نیوزلند پس از کشف دانه‌های آن در منطقه Wairoa بود و به گفته دانشمندان این می‌تواند نقطه عطفی برای بازگرداندن گونه‌های منقرض شده گیاهی این کشور باشد.

منطقه Wairoa با حصارکشی به منطقه‌ای مطمئن برای این گیاه تبدیل شده است.

بازگشت حلزون منقرض شده!

در سال 2007 میلادی زیست‌شناسان اعلام کردند که حلزون راه راه آلدابرایی منقرض شده است. این حلزون دهه هفتاد میلادی به وفور وجود داشت اما به دنبال افزایش سال‌های خشک در جزیره آلدابرا، جمعیت این حلزون به شدت کاهش یافت. آخرین تاریخی که یک حلزون زنده آلدابرایی مشاهده و به ثبت رسید به سال 1997 میلادی بازمی‌گردد.

اما در تاریخ 23 اوت سال جاری میلادی (2014) در منطقه‌ای از آلدابرا که کمتر کسی به آنجا قدم گذاشته مجددا این حلزون مشاهده شد. این کشف دوباره توسط «شین برایس»، زیست‌شناس بنیاد جزایر سیشل (SIF) انجام شد.

برایس درباره این کشف دوباره گفت: در حال کوتاه کردن بوته‌ها بودم که در میان شاخه‌ها این حلزون را که تاکنون در این جزیره ندیده بودم، مشاهده کردم.

«مری سرون»، رئیس و ناظر سیاهه قرمز IUCN و رئیس متخصصان نرم‌تنان کمیسیون نجات گونه‌های IUCN دراین‌باره گفت: این خبر شگفت‌انگیز نشان می‌دهد که حتما نباید یک دانشمند برجسته و واجد شرایط بود تا دست به چنین اکتشافات جالبی زد.

از آنجا که این حلزون‌ها کوچک هستند و قابلیت استتار بالایی دارند، می‌توانند در شکاف‌های کوچک و عمیق پای درختان به حیات خود ادامه دهند و حتی با وجود اینکه مدت زمان زیادی تصور می‌شد که منقرض شده‌اند دوباره مشاهده شدند. کشف دوباره حلزون‌های راه‌راه آلدابرایی بارقه‌های امید را دوباره زنده می‌کند. این اکتشاف به رغم تهدیدهایی نظیر تغییرات جوی نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری روی حفاظت از جزایر منحصربه‌فرد نتیجه‌بخش بوده است.

بازگشت نوع منقرض شده مارمولک پینوکیو‌ به اکوادور!

مارمولک پینوکیو یا آنول شاخ‌دار (Anolis proboscis) برای نخستین بار در سال 1953 / 1332 در اکوادور کشف شد. در اواسط دهه 1960/1340، دانشمندان رد این جانور عجیب و غریب را گم کردند و  چنین تصور شد که این جانور نیز به جمع دیگر گونه‌های منقرض شده سیاره ما پیوسته است.

اما پس از گذشت چند دهه، سر و کله این جانور مجددا در سال 2005 / 1384 پیدا شد و از آن زمان تا کنون، به طور پراکنده و دوره‌ای مشاهده شده است. اکنون گروه اکوتوریسم Tropical Herping که تمرکز فعالیت‌هایش بر خزندگان و دوزیستان است، موفق شد تا یکی از آنها را بگیرد و با مغتنم شمردن فرصت، برای یک روز تمام رفتار آن را زیر نظر گرفت. این بدان معناست که ما اکنون تصاویر زیبا و جزئیات دقیق‌تری از زندگی یکی از عجیب‌ترین مارمولک‌های روی سیاره زمین در اختیار داریم.

دانشمندان تصور می‌کنند که مارمولک پینوکیو بومی منطقه‌ای کوچک در اطراف جاده منتهی به شهر میندو اکوادور باشد. میندو یکی از مشهورترین نقاط گردشگری طبیعی اکوادور است؛ جایی که گردشگران می‌توانند شاهد جنگل‌های بارانی نسبتا دست‌نخورده باشند، و در جستجوی حیوانات عجیب و غریب مشارکت کنند. میندو خانه این مارمولک فوق‌العاده کمیاب و عجیب چهره است، و گردشگران نیز عاشق دیدن چنین جانورانی هستند.

گروه Tropical Herping که به طور اتفاقی به یکی از نرهای این مارمولک برخورد کرد(تنها گونه‌های نر، آن زائده عجیب شاخ‌مانند را روی بینی خود دارند)، آن را گرفت و برنامه‌ای شبانه را برای مشاهده رفتار این جانور ترتیب داد. البته پس از اتمام کار، گروه این جانور را مجددا به قلمرو زندگی‌اش باز گرداند. آنها به دنبال این جانور می‌گشتند، چرا که تنها گونه باقیمانده‌ای بود که عکس آن را برای کتاب جدید خود، خزندگان و دوزیستان میندو لازم داشتند. به لطف تلاش‌های این گروه، اکنون جزئیات تازه‌تری از زندگی این حیوان در دست است. برای مثال، اکنون می دانیم که شاخ این جانور انعطاف‌پذیر است؛ یا این جانور هم در اعماق جنگل بارانی و هم در نواحی حاشیه‌ای نزدیک شهرها یافت می‌شود.

بازگشت قورباغه‌ منقرض شده به حیات‌وحش

در سال 1996 میلادی برای اولین ‌بار این جانور دوزیست از سوی IUCN به عنوان گونه منقرض شده معرفی شد. در آن زمان این تصمیم بر پایه قطعی‌ترین داده‌های علمی موجود اتخاذ شد. از آن زمان به بعد دیگر هیچ اثری از این گونه یافت نشد چون تنها زیستگاه آن یعنی تالاب‌های «دره هولا» در شمال سرزمین‌های اشغالی در سال 1955 میلادی کاملا خشک شده بود.

اما در اکتبر سال 2011 میلادی یک گروه از کارشناسان گشت طبیعت یک قورباغه نر بالغ از این گونه را پیدا کردند. در تحقیقات بیشتر 10 نمونه دیگر از گونه قورباغه‌های نقش‌دار هولا که زمانی تصور می‌شد نسل آنها منقرض شده نیز کشف شد.

کارشناسان حیات‌وحش خبر بازگشت مجدد این گونه ارزشمند و کمیاب به حیات‌وحش را در مجله تخصصی «نیچر کامیونیکیشن» منتشر کرده‌اند.

این کارشناسان همچنین دو سال پیش به این نتیجه رسیدند که قورباغه نقش‌دار هولا در واقع آخرین بازمانده از قورباغه‌های نوع «Latonia» است که نسل آنها مدت‌های طولانی است نابود شده است.

منابع: سایت زیست بوم، خیبرآنلاین،‌ خبرآنلاین،‌ باشگاه خبرنگاران،‌ ایسنا

10 حیوان نادر و جالبی که از وجودشان بی‌خبریم! +تصاویر

شکار روزانه خرس آلاسکا در عکس روز نشنال جئوگرافیک

درختان هم شب ها چرت می زنند!