«شبهه» تو عزادار حسینی، من عزادار افکار پوسیده تو!!

این روزها در فضای مجازی عزادار حسینی را به تمسخر گرفته و پیامهایی دست به دست می گردد یکی از این پیامها «شبهه» تو عزادار حسینی، من عزادار افکار پوسیده تو است.

محاسباتی در مورد هزینه های یک شب عزاداری ماه محرم انجام داده که بصورت خلاصه مشاهده می کنید.

90 هزار هییت به ثبت رسیده در کشور

200 نفر میانگین جمعیت هر هییت

4500 تومان هزینه هرپرس غذا"ریز هزینه ها در سایت"

81 میلیارد تومان فقط در یک شب بدون احتساب هییت هایی که در تبلیغات اسلامی ثبت نشده وهمچنین نذوراتی که در منازل تهیه و توزیع می گردد

این در حالی است بعد از خوردن این نذریهای میلیاردی آرزوی شفاعت بیمارانی را میکنیم که بدلیل نداشتن هزینه درمان آرزوی مرگ می کنند

التماس تفکر"

"پاسخ شبهه"

1.از نوع نگارش متن شبهه، بویژه بند اول که اشاره به افکار پوسیده دارد، روشن است که نویسنده و گرداورنده این شبهه، اساسا هیچ اعتقادی به آموزه های دینی نداشته و در نهایت از روشنفکرنماهاییست که در سیاهی جهل و غفلت غرق میباشد. این افراد هنوز نمیدانند (یا نمیخواهند بدانند) که دین اسلام و حرکت عاشورایی امام حسین(ع) تا ابد زنده و سرشار از پیامها و الگوهایی ست که روز به روز تازگی و علم شان مشخص تر میشود. همین حرکت عاشوراست که منجر به قیامهای مختلف در سرتاسر نقاط جهان علیه کفر و استبداد شده است. امام حسین(ع) نه تنها در بین مسلمانان، بلکه در همه مذاهب و ادیان نیز مورد احترام و تکریم است

2.با توجه به توضیحات مذکور، باید گفت که این نوع بیان و مغالطه، هدفی جز تخریب مجالس عزای امام حسین(ع) ندارد. اگر چنین حساسیتی به هزینه ها دارید، چرا به سایر مواردی که مربوط به مسائل دینی نیست، واکنش نشان نمیدهید؟! این مالی که نه از بیت المال است و نه کمک نهاد یا سازمانی، پولی که نه از سر اجبار و نه از سر جمع کردن طرفدار و یا آرا برای انتخابات؛ این پول پاک پاک، هزینه عاشقی است

چرا روزانه پولهای هنگفتی در برخی رشته های ورزشی هزینه میشود، وجدان ما را برای اعتراض قلقلک نمی دهد، چرا کمد لباس هایمان باید از زور لباس های مختلف منفجر شود ولی ککمان هم نگزد که عده ای در حسرت داشتن یکی از آن ها می سوزند

راستی چرا فقط هزینه عزاداری و نذری ها که کوچکترین باری بر شانه دولت ندارد و نذورات و هدایای افراد خیّر است این قدر برایش نقشه می کشیم که چنین کنیم و چنان کنیم؟

چرا وقتی نگاه پر از حسرت کودکان کار به دنبال ما تا ته سالن گرم آن رستوران های گران قیمت و آن غذاهای لذیذ سرگردان می ماند، از هزینه این شام ها و ناهارهای آن چنانی مان نمی گذریم تا این ها هم شبی با شکم سیر سر بر بالین بگذارند؟

چرا وقتی پول یکی از خودروهای بی استفاده ما مخارج ازدواج چند جوان یا هزینه درمان بیماری را فراهم میکند، حاضر نیستیم حتی فکر اهدایش را هم بکنیم؟

این نذری دادن ها چرا آلرژیک شده و وجدان خفته همه را بیدار می کند و تزهای روشنفکری است که از چپ و راست ارائه می شود

اگر راست می گوییم بیاییم:

هزینه ی یک ماه لوازم آرایشمان، هزینه ی چالوس رفتن و ویلا گرفتن را؛ هزینه ی کافی شاپ رفتن ها را؛ هزینه ی اسکی و اسب سواری را؛ یا سفرهای دبی و آنتالیا و ... را خرج بیماران و فقرا و... کنیم!

3.نویسنده نمیداند که ادای نذر، بعد از وقوع و نیل فرد نذرکننده به مقصود مورد نظر، انجام میشود، نه قبل از آن

پس این نذری ها معمولا از سوی اشخاصی است که گره های کوری در زندگی داشته اند و با عنایت اهل بیت(ع) مشکلشان برطرف شده است. بنابراین بسیاری از بیماران از همین راه شفا پیدا می کنند و از مرگ رها می شوند

گرچه امثال نویسنده، به شفا گرفتن و... اعتقادی ندارد و در بند آخر کاملا مشخص است، ولی این را باید بداند که همه این نذورات از جیب همین مشکل داران است، آنهایی که مریض در بیمارستان دارند و مشکل دارند. ذهن بیمار هرگز نمیتواند پی به مسائل معنوی ببرد. بلکه فقط منحصر در این دنیای مادی است. چه بیماران و مشکل دارانی که در همین شبها، در مجالس سالار شهیدان شفا گرفته و گره از زندگیشان برطرف شده است

4.همین افرادی که در مجالس دینی خیّر بوده و کمک میکنند، همین ها هستند که در موسساتی مثل «مهرانه» و انواع مختلفی چون ساخت مدارس و مراکز پزشکی و ...، در تکفل سرپرستی کودکان یتیم و ... پیش قدم هستند، تعصب تان نخواهد گذاشت که ببینید سالانه چقدر هزینه میکنند جهت خرید و یا تامین امکانات پیشرفته پزشکی. وگرنه کسانی که فقط در ایام حج یا محرم یاد هزینه کرد می افتند، اکثر روزهای سال یا در دبی هستند، یا ترکیه و ... در حال تفریح و خوش گذرانی!

5.غذای نذری امام حسین (ع) حتی از سوی غیرمسلمانان و اقلیت‌های دینی نیز «متبرک» شناخته می‌شود و به دلیل انتساب به مجلس عزای اباعبدالله (ع)، حتی اگر مقدار کمی از آن نصیب عزادارن شده و در حد رفع گرسنگی هم نباشد، باز به عنوان تبرک در غذای روزانه

آنها استفاده می شود. این غذا به دلیل نیت تهیه کننده و انتساب به مجلس عزای حضرت سیدالشهدا(ع)، متبرک است؛ پس عقلا و نقلا در چنین متبرکاتی شفا وجود دارد، هر آنچه که به نیت معصوم باشد و وقف این بزرگواران، و هرچه خالص تر، دارای اعتبار و گشایش است. گرچه متذکر میشویم که کسانی که غرق در دنیای مادی هستند، ذهنی برای درک این موارد ندارند.

6.سخنی با دلسوزان و مومنانی که بحق منتقد برخی موارد مجالس مذهبی هستند

«برخی به قاعده یک سنت تاریخی غلط، دهه محرم که می شود یاد نقد کردن می افتند که چرا هیئات و مجالس مذهبی فلان است و بهمان.

کسی با نقد کردن مخالف نیست. تأکید می شود با نقد کردن مخالف نیست. مجالس مذهبی نیز مانند هر جای دیگری باید نقد شود. لطفاً مخاطب محترم در کامنت گذاشتن و انتشار مطالب به این تاکید دقت کند. پس سیاهه ای از آسیب های هیات نگذارد که چرا نسبت به این موارد بی اعتنائید. اعتنا داریم. اما چرا کج سلیقگی؟!

کج سلیقگی اثر حرف را کم می کند. در مواردی نیز اثر عکس خواهد گذاشت.

یک سال فرصت داریم که مراسم مذهبی را نقد کنیم. چرا نمی کنیم؟ چرا آسیب شناسی نمی کنیم تا ایام عزاداری کمتر آسیب داشته باشیم. حتماً باید جوانی که با هزار شور و شعور و علاقه عزاداری می کنند را دلسرد کنیم؟ منطقی است؟ موثر است؟ چرا یکبار دقت نمی کنیم که چرا نقدهای دهه محرم سال های گذشته هیچ گاه اثر نداشته است؟!»

7.در پایان خطاب به افراد مغرضی که سعی در تخریب مجالس سالار شهیدان دارند، بلند میگوییم که

)اگر مشکل ما فقر و بیکاری و نداری ماست، این مردم معجزه ها از دست توانای آقا امام حسین علیه السلام دیده اند، اگر همه دنیا را به اینان ببخشیم باز دست از عشق ابا عبدالله بر نمی دارند، اگر صدای نوحه و یادآوری مصایب کربلا برای زندگی مرفه و بی فلسفه ما آهنگی ناخوشایند است بهتر است فکری به حال ناپاکی خودمان کنیم، این صداها و نواها تا ابد در جریان است و برای یزیدیان این زمان آهنگ بیدار باشی است برای خروج از سپاهیان شامی و بیداری وجدان هایی که اسیر هجمه شبهه ها و سم پاشی های ضد دین هستند)

التماس درک و شعور

منبع : سامانه متمرکز فضای مجازی سپاه تهران بزرگ